ปกติแม่จะโทรหาเราก่อนตลอด เเล้วหลังๆมาก็ไม่โทรแม่ยังไม่หายโกธรเราใช่ไหม

คือเรื่องเป็นงี้ค่ะ ตอนนี้เราอยู่บ้านแฟน แต่บ้านแม่อยู่คนละจ.ห่างกันก็เกือบ600โลได้ เราก็ไปหาแม่ปีละ2ครั้ง แล้วแม่โทรหาเราปกติ คุยกันปกติ แล้วเมื่ออาทิตย์ก่อนแม่โทรมาบอกว่ามาอยู่กับแม่ไหม มาช่วยดูแลพ่อใหญ่(ตา) เราบอกว่าหนูขอคุยกับแฟนก่อนนะแม่เดี๋ยวหนูโทรบอก อะไรประมาณนี้ แล้วเราก็คิดอยู่คนเดียว2วันไม่กล้าคุยกับแฟน เพราะรู้ว่าถ้าห่างกันยังไงก็เลิกกันอยู่ดีเพราะเคยมีเหตุคล้ายๆกันผ่านมานานแล้ว พอเข้าวันที่3เราเลยตัดสินใจคุยกับแฟน เราบอกว่าขอไปอยู่กับแม่ได้ไหม จะไปช่วยแม่ดูพ่อใหญ่ แฟนก็ถามว่าอยากไปหรอ เราบอกว่าใช่ แต่ถ้าไม่ให้ไปก็ไม่ไป แฟนเราก็ทำหน้าแบบไม่พอใจละ เราก็เลยถามอีกรอบว่าจะให้ไปไหม แล้วแฟนเราก็บอกว่าก็คิดเองดิ พอเราบอกว่างั้นไปนะ แฟนก็บอกว่า เลือกที่จะไปเองนะ เราก็ตอบอือ ถ้าไม่อยากให้ไปทำไมไม่พูดตรงๆ แฟนก็บอกว่านั่นก็ครอบครัวเธอ จะให้เขาพูดยังไง เราสองคนก็เงียบนอนหันหลังให้กัน เราเลยพิมพ์แชทหาแม่ว่าพรุ่งนี้หนูทำอะไรเสร็จ หนูจะไปนะ แล้วเราก็เรียกแฟนเรามาคุยดีๆบอกว่า เขาจะไปคุยกับแม่นะ(แม่แฟน) แฟนบอกว่าก็ไปคุยดิ เราเลยทักหาแม่แฟนว่าแม่นอนหรือยัง แม่ก็ออกจากห้องเดินมาห้องเราถามว่ามีอะไรแม่ยังไม่นอน เราก็คุยกับแม่แฟนพักนึงว่าหนูจะไปอยู่ช่วยแม่หนูดูแลพ่อใหญ่นะ แม่แฟนก็บอกว่าอ่าว เเล้วจะไปยังไง ไปทำไม ไปแล้วแฟนเราจะเป็นยังไง มันจะอยู่ได้ไหม ใครจะหาข้าวหาน้ำให้มันกิน เราก็คุยกับเขาพักนึง เขาก็พูดๆๆๆ เราก็ไม่เถียง แล้วพอคุยกันเสร็จแล้วเราเดินเข้าห้องเราก็คิดกับตัวเองนะ วันที่เราออกมาจากสายตาแม่คือเราเลือกที่จะมาใช้ชีวิตด้วยตัวเองเเล้ว แล้วเราก็ทักบอกแม่เราว่าหนูไม่ไปแล้วนะ แม่ก็อ่านแต่ไม่ตอบอะไร พอเช้ารุ่งขึ้นปกติแม่จะโทรหาเราแต่แม่ไม่โทร พอประมาณบ่ายกว่าๆเราเลยโทรหาแม่ เราถามแม่ว่าทำไมวันนี้ไม่เห็นโทรหาหนูเลย แม่บอกเราว่าก็เราโกหกแม่เลยไม่รู้จะคุยอะไรกับเรา เป็นแบบนี้มาจะ4วันเเล้ว เราต้องทำยังไงดี เเล้วเราผิดไหมที่เราเลือกทางนี้ เราจะดูเป็นคนอกตัญญูหรือเปล่า