เเม่เราเป็นเเม่เลี้ยงเดี่ยว เราไปอยู่กับยายตั้งแต่เกิด แม่ทำงานส่งเงินที่บ้าน พ่อกับย่าเคยมาขอรับเลี้ยงดูเราหลังจากคลอดได้ไม่นาน แต่ยายกับตาไม่ให้ เราจึงเติบโตมากับยายกับตา เมื่อช่วงประมานเรียนประถมปลาย แม่ให้เบอพ่อมา เราก็ไปหยอดตู้โทรหา อารมณ์ตอนนั้นเหมือนท่านไม่อยากคุยด้วยเท่าไหร่ไม่รู้เพราะอะไร *ลืมบอกไปในตอนเเรก ทางบ้านพ่อเขารวยและมีหน้าที่การงานที่ดี ข้าราชการระดับสูงแต่ทางบ้านเราไม่ได้มีฐานะร่ำรวยอะไร ชาวบ้านธรรมดาทั่วไปค่ะ ....หลังจากนั้นวันต่อมาเราโทรไปอีกประมาน 3-4 ครั้ง อารมณ์เดิม เราเลยเลิกติดต่อตั้งแต่นั้นมาจนกระทั่งอายุ 27-28 ปี เราเริ่มมีความคิดเรื่องพ่อขึ้นมา เราอยากเจอท่านบ้างสักครั้งในชีวิต ไม่ได้ต้องเงินทองหรืออะไรจากท่านเลย อาจจะเพราะเรามีอาชีพเป็นครูด้วย ทุกครั้งที่มีกิจกรรมเกี่ยวกับพ่อ มันมีบางครั้งที่เรารู้สึกไม่โอเคกับตัวเองเท่าไหร่ มันบอกไม่ถูกเหมือนกัน มีคำถามเกิดขึ้นมามากมาย หลังจากที่เรารู้สึกอยากเจอ อยากเห็น เราก็เริ่มค้นหาจากเฟสบุ๊ค เจอครั้งแรก ก็เเคปจอให้แม่ดูถามว่าใช่คนนี้ไหม เเม่บอกว่า ใช่ น้ำตาก็ไหลเลยค่ะ แม่ให้เราไปหา เราก็ทักไป เขาตอบกลับมาเเทนตัวเองว่า ป๊า เราก็คุยไปเรื่อยๆ จนจะนัดเจอกัน เราตื่นเต้นมาก ปรึกษาหลายๆคนว่าต้องทำยังไง จนใกล้ถึงวันนัด เฟสถูกลบและบล็อคหายไป ช่วงนั้นมีการเลือกตั้ง แม่บอกว่าอาจจะเกี่ยวกัน เราก็เข้าใจจนผ่านไปนานมาก มาถึงปี 65 เราลงสอบครูสมุทรปราการเพื่อหวังว่าวันนึงจะได้เจอท่านบ้าง เเต่ก็สอบไม่ติด 😅 เเละในวันนี้เราลองค้นหาชื่อเฟสอีกครั้ง หาเจอแล้ว เราเลยลองแอดไป ไม่นานท่านก็กดรับแอด เราอยากทักไปขอบคุณท่านมากๆที่รับแอด คือเเค่นี้ก็ดีใจเเล้ว แต่สุดท้ายเราก็เลือกที่จะอยู่เงียบๆ เพราะกลัวว่าท่านจะหายไปอีก เราไม่รู้หรอกนะว่าท่านหายไปเพราะเหตุผลอะไร เเต่เราก็เเค่เด็กคนนึงที่อยากเจอหน้าพ่อของตัวเองบ้างในชีวิต เราส่องเฟสของท่านจนตามเจอลูกๆของท่าน 3 คน ครอบครัวเขาต่างกับเรามาก มีเพื่อนๆบอกว่าให้เราทักข้อความไปหรือโทรไปไม่กฌไปหาท่านที่ทำงานเลย แต่หลังจากได้ส่องเฟส เจอการเป็นอยู่เจอชีวิตของท่านกับลูกๆเเล้ว เกิดความลังเลว่า ...เรายังควรที่จะไปเจอท่านอยู่ไหม หรือควรอยู่เงียบๆเเบบนี้ต่อไปดีคะ ...ขอบคุณที่อ่านเรืองราวของหนูจนจบนะคะ ขอบคุณพันทิปสำหรับพื้นที่ตรงนี้ค่ะ 🙏
เราไม่เคยเจอพ่อเลยตั้งแต่เกิด ตอนนี้อายุ 30 แล้วควรไปเจอท่านไหมคะ