ผมคุยกับผู้หญิงคนหนึ่ง เขาเอาคอยเป็นห่วงและคอยรับฟังปัญหาของผมอยู่เสมอ แต่วันนี้เราได้คุยกัน ด้วยความที่ผมรักเค้ามากๆก็ถามอะไรบางอย่างให้แน่ใจ แต่สักพักเราก็ทะเลาะกันต้นเหตุมาจากผมเอง
เธออยากให้ผมเจอคนที่ดีกว่า เธอเป็นห่วงอนาคตของผมมาก เพราะความต่างของอายุ แล้วเธอก็มีลูกแล้วด้วย เธอเลยตัดสินใจแก้ปัญหาโดยการบลลอคทุกช่องทางติดต่อของผมทำให้ติดต่อไม่ได้เลย หายไปแบบดื้อๆทิ้งท้ายแค่ว่าเป็นเด็กดีนะแล้วก็หายไปเลย 
ทุกอย่างเหมือนถ้าปล่อยไปนานๆแล้วจะดีขึ้นเองแต่ไม่เลยครับ ความรู้สึกมันค้างคาเอามากๆ มันทรมานยิ่งกว่าตอนที่โดนบอกเลิกหรือโดนด่าตรงๆหลายสิบเท่าเลย บอกเลิกยังไปรักใหม่เพื่อรักษาได้แต่สถานะการแบบนี้ต่อให้มีใครมาแทนมันก็จะฝังใจไปตลอดเลย แค่คิดถึงเรื่องนี้ก็แทบอยากจะเอามือตีตัวเองให้ตายไปเลย เป็นคนที่มีความอดทนสูงนะแต่แบบนี้ผมไม่รู้จะทนได้ขนาดไหน ถ้าช่วงไหนรู้สึกอ่อนแอก็กลัวตัวเองจะคิดสั้นหรืออะไรแบบนั้นเหมือนกัน

ผมมีช่องทางติดต่อเธออีกช่องทางหนึ่งก็คือติดต่อไปทางน้องสาวของเธอ แต่ผมไม่อยากทำให้เธอปวดหัวกับผมมากไปกว่านี้