ไม่เข้าใจ..ทำไมการประกวดนางงามยุคหลังๆ นิยมให้คะแนนทักษะความสามารถอื่นๆ (นอกจากความสวยงามของเรือนร่าง หน้าตา) เยอะ

เช่น การใช้ภาษา (อังกฤษ), การตอบคำถาม (ความมั่นใจ, ไหวพริบปฏิภาณ)

...ในเมื่อ ชื่อก็บ่งบอกอยู่แล้วว่า เป็นการประกวด "นางงาม" ก็ควรจะดูความงดงามของเรือนร่าง รูปร่าง ผิวพรรณ หน้าตา เป็นหลักแบบ 99.99%

- โอเค ไม่ต้องเถียงกัน ว่าผิวดำ ผิวขาว เอาอะไรวัดว่างาม...คือ เอาความนุ่ม เนียน เกลี้ยงเกลา...เป็นตัววัด (ไม่ต้องเหยียดผิวกัน)
- โอเค ไม่ต้องเถียงกัน ว่าดั้งโด่งมาก โด่งน้อย เอาอะไรวัดว่างาม...คือ เอาความสอดรับกลมกลืนกับรูปหน้า...ถ้ากลมกลืน ผ่าน! (ไม่ต้องเหยียดว่าดั้งโด่งแบบยุโรป ดั้งแฟ้บแบบเอเชีย แอฟริกา)
- โอเค ไม่ต้องเถียงกัน ว่าสูง 160 งาม หรือสูง 180 งาม หรือสูง 185 งาม...คือ เอาความสมส่วนในภาพรวมของเรือนร่าง เช่น แขน ขา เรียวงาม (ไม่ต้องเหยียดว่าอีเตี้ย อีโย่ง)

*****************

คือ วัดความงามกันที่ภายนอก ที่เห็นได้ชัดเจนเป็นรูปธรรม เช่น เรือนร่าง รูปร่าง (งาม สมส่วน) ผิวพรรณ (งามละมุน เนียน เกลี้ยงเกลา) หน้าตา (โครงหน้า/เบ้าหน้า สวย)...ดูความงามภายนอก วัดกันไปเลย 99.99%

...อีก 0.01 % ก็แค่ดูว่าสติสตังค์ครบบาทมั้ย...ถ้าครบ พูดคุยสนทนากันรู้เรื่อง โอเค ผ่าน!

*****************

คือ ในความคิด มุมมองของผม "นางงาม" ก็คือ ผู้หญิงทีรูปร่างหน้าตาสวยงาม งดงาม หมดจด หยดย้อย

...ไม่ใช่ ผู้ชนะได้แก่ ผู้หญิงที่พูดสนทนาภาษาอังกฤษได้ดี, มีปฏิภาณไหวพริบในการตอบปัญหา (ทักษะการคิดแก้ปัญหาโลกร้อน, เด็กขาดโอกาสทางการศึกษา, ปัญหาสงคราม ฯลฯ)

...บางเวที ผู้ชนะได้แก่ ผู้หญิงที่มีแนวคิดเสรีนิยม หัวก้าวหน้า กล้าปฏิรูปสังคม--ไปโน่นเลย!

...เพราะการทำหน้าที่ของนางงามที่ชนะเลิศ รองชนะเลิศ ก็คือ เดินสายถ่ายรูป ยิ้ม หรือร่วมรณรงค์โครงการเพื่อสังคม (แค่ไปร่วมเฟรมถ่ายรูป ออกงาน...ไม่ได้ปราศรัยเปิดงาน หาเสียง หรือกล่าวปาฐกถาอะไรมากมาย) ประมาณ 1 ปี...ไม่ได้ใช้ทักษะความสามารถในการแก้ปัญหาสังคมเท่ากับนายกรัฐมนตรี ประธานาธิบดี...ดังนั้น จึงควรเน้นวัดกันที่ความงดงามของเรือนร่างหน้าตาภายนอก ที่เห็นชัด ๆ 99.99% ไปเลย