หน้าแรก
คอมมูนิตี้
ห้อง
แท็ก
คลับ
ห้อง
แก้ไขปักหมุด
ดูทั้งหมด
เกิดข้อผิดพลาดบางอย่าง
ลองใหม่
แท็ก
แก้ไขปักหมุด
ดูเพิ่มเติม
เกิดข้อผิดพลาดบางอย่าง
ลองใหม่
{room_name}
{name}
{description}
กิจกรรม
แลกพอยต์
อื่นๆ
ตั้งกระทู้
เข้าสู่ระบบ / สมัครสมาชิก
เว็บไซต์ในเครือ
Bloggang
Pantown
PantipMarket
Maggang
ติดตามพันทิป
ดาวน์โหลดได้แล้ววันนี้
เกี่ยวกับเรา
กฎ กติกา และมารยาท
คำแนะนำการโพสต์แสดงความเห็น
นโยบายเกี่ยวกับข้อมูลส่วนบุคคล
สิทธิ์การใช้งานของสมาชิก
ติดต่อทีมงาน Pantip
ติดต่อลงโฆษณา
ร่วมงานกับ Pantip
Download App Pantip
Pantip Certified Developer
ไม่ยึดมั่น "อุเบกขา" ย่อมปรินิพพานได้
กระทู้สนทนา
ศาสนาพุทธ
พระไตรปิฎก
(๑๖) ภิกษุเป็นผู้ปฏิบัติแล้วอย่างนี้ ย่อมได้อุเบกขาโดยเฉพาะด้วยคิดว่า สิ่งที่ไม่มีก็ไม่พึงมีแก่เรา และจักไม่มีแก่เรา เราจะละสิ่งที่กำลังมีอยู่ และมีมาแล้วนั้นๆ เสีย เธอไม่ยินดี ไม่บ่นถึง ไม่ติดใจอุเบกขานั้นอยู่ เมื่อเธอไม่ยินดี ไม่บ่นถึง ไม่ติดใจอุเบกขานั้นอยู่ วิญญาณก็ไม่เป็นอาศัยอุเบกขานั้น และไม่ยึดมั่นอุเบกขานั้น ภิกษุผู้ไม่มีความยึดมั่น ย่อมปรินิพพานได้
สัตว์ย่อมหลุดพ้นได้ เพราะละอุเบกขา
▼
กำลังโหลดข้อมูล...
▼
แสดงความคิดเห็น
กระทู้ที่คุณอาจสนใจ
คุณอาจเปลี่ยนความคิดผิด เมื่อ ฟังผมอธิบาย
สวัสดีครับ มาแชร์ ความคิดความเห็นอีกแล้ว เรื่องความเห็นผิดความเห็นถูก การศึกษาฟังธรรม ถ้าเรามีนิวรณ์ ก็อาจฟังศึกษาได้ไม่เข้าใจเท่าไหร่ จนบางครั้งอาจเข้าใจผิด ลองฟังมุมมองนี้ดูครับ 1.มุมมองที่ผิด ที
แทคเองครับ
เพราะ หมดความหลงผิด จึงมีความเพียรพยายามถูก ต้อง
สวัสดีครับ มาอีกแล้ว ธรรมใดๆ เกิดขึ้นเหราะเหตุ ดับเพราะเหตุดับ มาแชร์เทคนิค ปฎิบัติธรรมครับ 1. สำรวจ ความเห็นตนเอง มา จากเหตุใด จะได้ค้นต้นตอได้ว่า มาจากอวิชชา หรือวิชชา 2. เพราะมีสัญญาจึงมีคำพูด สัญญ
แทคเองครับ
ความสัมพันธ์ระหว่างเวทนา (Feeling) และตัณหา (Craving) (สร้างโดย เอไอ)
การวิเคราะห์ความสัมพันธ์ระหว่าง เวทนา (ความรู้สึกที่เกิดขึ้นเมื่อผัสสะกระทบอายตนะ) และ ตัณหา (ความทะยานอยาก) เป็นแกนหลักของการทำความเข้าใจอริยสัจ 4 และหลักปฏิจจสมุปบาท 1. โดยอนุโลม (Anuloma - ลำดับกา
สมาชิกหมายเลข 8933017
พระพุทธเจ้า ตรัสสอน พาหิยะ ให้ปฏิบัติแบบไหน กันแน่
พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ดูกรพาหิยะ เพราะเหตุนั้นแล ท่านพึงศึกษา อย่างนี้ว่า เมื่อเห็น จักเป็นสักว่าเห็น เมื่อฟังจักเป็นสักว่าฟัง เมื่อทราบจักเป็น สักว่าทราบ เมื่อรู้แจ้งจักเป็นสักว่ารู้แจ้ง ดูกรพาหิยะ ท
เป็นปลาเค็ม
ข้อดีของการฟังธรรม คือข้อแตกต่าง ระหว่างคนหลงทางและไม่หลงทาง พระอรหันต์ไม่มีทุกข์ใดๆทั้งสิ้น
อาสวะละด้วยการเห็น เราควรจะไม่พูดอ้างว่า สมมุติ ปรมัติ เราจะพูดแต่สัญญาที่ถูกต้อง ใช้ภาษาธรรมที่ไม่ขัดแย้งกับโลกและธรรม ไม่พูดภาษาธรรมผิดตามโลกที่ขัดแย้งกับธรรม ครับ ไม่พูด สัญญาวิปราศ สัญญาวิปลาส&nb
แทคเองครับ
คุณอาจตกใจแต่ผมมาเพื่อความถูกต้อง พระอรหันต์มีทุกข์หรือไม่ ทำไมโทมนัสจึงมีแบบไร้กิเลส
พระอรหันต์ไม่มีทุกข์ ที่เป็นทุกข์คือขันธิ์5 บุคคลที่ยึดมั่นขันธิ์5ด้วยว่าเป็นเราของเรา จึงฟังธรรมมะไม่เข้าใจ เพราะหลงลืมวิชชา มีอวิชชาสัมผัส ...... ทุกข์มี2แบบ แบบมีกิเลส และแบบไร้กิเลส จึงไม่ควร
แทคเองครับ
สำหรับ ปุถุชนที่ยังไม่เข้าถึง อนัตตา ยังมีทิฏฐิ อัตตาบ้างไม่อัตตาบ้าง ขันธ์ไม่ใช่อัตตา มีอัตตาอื่นอีกนอกจากขันธ์
ปุถุชนนั้นมนสิการอยู่โดยไม่แยบคายอย่างนี้ว่า เราได้มีแล้วในอดีตกาลหรือหนอ เรา ไม่ได้มีแล้วในอดีตกาลหรือหนอ ในอดีตกาลเราได้เป็นอะไรหนอ ในอดีตกาลเราได้เป็นอย่างไร หนอ ในอดีตกาลเราได้เป็นอะไรแล้วจึงเป็นอ
เป็นปลาเค็ม
อานาปานสติ อันภิกษุเจริญแล้ว ทำให้มากแล้วย่อมมีผลมาก มีอานิสงส์มาก
พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสไว้ว่า “อานาปานสติ อันภิกษุเจริญแล้ว ทำให้มากแล้วย่อมมีผลมาก มีอานิสงส์มาก ภิกษุที่เจริญอานาปานสติแล้ว ทำให้มากแล้ว ย่อมบำเพ็ญสติปัฏฐาน ๔ ให้บริบูรณ์ได้” อานาปานสติ
สมาชิกหมายเลข 2748147
จิตพระพุทธเจ้า จิตพระอรหันต์ วิมุติหลุดพ้นจากกิเลสอวิชชาแล้ว เป็นอมตธาตุ อมตธรรม นิพพานธาตุ
จิตพระพุทธเจ้า จิตพระอรหันต์ วิมุติหลุดพ้นจากกิเลสอวิชชาแล้ว เป็นอมตธาตุ อมตธรรม นิพพานธาตุ ย่อมเที่ยงฝ่ายเดียว ไม่เกิดดับ ไม่สูญสลาย ”ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุ ในธรรมวินัยนี้ บรรลุจตุตถฌาน ไม่มี
สมาชิกหมายเลข 2748147
อมตธาตุ เป็นเช่นไร
ดูกรภิกษุทั้งหลาย เปรียบเหมือนนายขมังธนู หรือลูกมือของนายขมังธนู เพียรยิงรูปหุ่นที่ทำด้วย หญ้าหรือกองก้อนดิน ต่อมาเขาเป็นผู้ยิงได้ไกล ยิงไม่พลาด และทำลายร่างใหญ่ๆ ได้แม้ฉันใด ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุก็
เป็นปลาเค็ม
อ่านกระทู้อื่นที่พูดคุยเกี่ยวกับ
ศาสนาพุทธ
พระไตรปิฎก
บนสุด
ล่างสุด
อ่านเฉพาะข้อความเจ้าของกระทู้
หน้า:
หน้า
จาก
แชร์ :
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน
อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่
ยอมรับ
ไม่ยึดมั่น "อุเบกขา" ย่อมปรินิพพานได้
สัตว์ย่อมหลุดพ้นได้ เพราะละอุเบกขา