ผมคิดถึงแม่ ตอนนี้แม่จะเป็นยังไงบ้าง แม่สบายดีไหมครับ

7 เดือนกว่าแล้วที่แม่จากผมไป จนถึงวันนี้ไม่มีวันไหนเลยที่ไม่คิดถึงแม่ ยังร้องไห้ และคิดโทษตัวเองในสิ่งต่างๆที่ครั้งนึงเคยทำผิด ทำไม่ดีกับแม่ ชีวิตของผมแต่ละวันดำเนินไปด้วยความว่างเปล่า พยายามใช้ชีวิตให้เป็นปกติ แต่ในใจมันเหมือนไม่มีอะไรอยู่ในนั้น คิดถึงเสียงของแม่ รอยยิ้มของแม่ หน้าฝนปีนี้ผ่านมาอีกครั้งแล้ว มองไปหลังบ้านเห็นทุ่งนาก็นึกถึงแม่ ตอนแม่อยู่แม่จะรอคอยฤดูฝน เพราะจะได้ทำนา ผัดกระเพราหมูสับ กับข้าวที่ผมชอบกิน กับข้าวที่แม่เคยทำไว้รอผมตอนผมกลับบ้าน ผมพยายามทำให้รสชาติเหมือนของแม่ แต่มันก็ไม่เคยเหมือนเลยสักครั้ง เสื้อของแม่ที่ผมเก็บมาแขวนใส่ตู้กับของผม จากที่มันเคยมีกลิ่นของแม่ตอนนี้กลิ่นมันก็จางจนแทบไม่เหลือกลิ่นของแม่แล้ว  รองเท้าของแม่ผมก็เช็ดและเก็บใส่กล่อง ถึงรู้ว่ายังไงแม่ก็คงไม่ได้กลับมาใส่มันแล้ว ทุกครั้งที่มีคนทักว่าผมหน้าเหมือนแม่ ผมต้องชวนเปลี่ยนเรื่องทุกครั้ง เพราะน้ำตามันจะไหล มันเจ็บที่อกมันแน่นเหมือนหายใจไม่สะดวก ความคิดถึงที่ผมต้องเจอมันทรมาน ผมคิดถึงแม่ครับ ผมก็ไม่รู้จะไปพูดหรือไประบายกับใคร ไม่อยากเอาความทุกข์ของตัวเองไปให้คนอื่นต้องมารับรู้หรือมาทุกข์ไปกับเรา ผมห่วงแม่ ไม่รู้ว่าตอนนี้แม่จะเป็นยังไง แม่จะสบายดีไหม ผมอยากเจอแม่อีกสักครั้ง ผมอยากกอดแม่ไว้ให้นานที่สุด แต่ก็คงเป็นไปไม่ได้