คนที่บอกว่าหมดใจ เเต่ยังคุยกันในเเบบพี่น้องจะมีโอกาสกลับมารักกันได้อีกไหม

ผมเคยคบกับรุ่นน้องคนหนึ่ง เเรกๆเขาเข้ามาจีบผมเเต่ผมยังไม่กล้าเปิดใจให้ใคร จนสุดท้ายเขาทำรู้สีกดีกับเขามากๆจนผมกล้าเปิดใจกับเขา เเละผมก็เดินหน้าจีบเขาด้วยเช่นกัน ความรักเราหวานกันทั้งคู่มีความสุขมาตลอด  คบกันได้1เดือนเเรก ก็ได้เจอกันเพราะเขาเป็นรุ่นน้องที่มหาลัย เขากับผมก็ok กับเขาทุกอย่าง ซึ่งผมไม่ได้รูปร่างหน้าตาดี ไม่มีฐานะอะไรเลย เขาบอกผมชอบผมที่ใจ ส่วนผมไม่ติดเขาเลยสักอย่าง อยู่ๆกันมา เขาไปมาหาสู่หอผมอยู่เรื่อยๆ มอบรักดีๆดูเเลเอาใจใส่กันเสมอ ผมเป็นคนที่ใจเย็น เขาเป็นคนใจร้อน เข้าสู่เดือนที่ 2 เขาก็เริ่มมีความหึงหวงผมจากรุ่นน้องที่ผมรู้จักดี มีปัญหากันซึ่งผมก็เคลียร์ว่าผมไม่เคยยุ่งหรืออะไรกับน้องคนนี้เป็นพี่น้องกันเเละน้องคนนั้นก็มีเเฟนอยู่เเล้ว เเต่เเฟนผมจิตตกไปเกือบอาทิตย์ พอเข้าเดือนที่3 ก็มีทะเลาะกันอีกเเฟนเสียใจเป็นอย่างมากด้วยเรื่องคำพูดของผม ซึ่งเเต่ก่อนผมเป็นคนใจเย็นเเต่ผมกลายเป็นคนใจร้อนขึ้น ผมเริ่มเป็นคนที่ขี้บ่นมากขึ้น เรื่องไม่ควรทะเลาะผมก็ทำให้เป็นเรื่องทะเลาะ ซึ่งผมไม่รู้เป็นอะไร เหมือนผมอยากให้เขาเป็นเเบบนั้นเเบบนี้ในสิ่งที่ผมต้องการเเบบผมไม่รู้ตัว ทุกครั้งที่ทะเลาะก็จะขอโทษเขาว่าผมผิด เเต่บางครั้งผมก็เยอะไปว่าไปเยอะเเล้วมาขอโทษเขาทีหลังอีก  เคลียร์กับเขา ผมก็ปรับตัวเข้ากับเขาได้ดีขึ้นตอนนั้นก็เป็นช่วงสอบกันจิตใจอ่านหนังสือพังไปเยอะ เเละส่วนเขาก็มีบ้างที่เขาผิด ถึงผมจะมีโกรธผมก็ให้อภัยเขาทันที เเต่ส่วนเขาจะโกรธนานหลายวันผมก็ตามง้อมาตลอด เเละก็มีเรื่องทะเลาะนิดๆหน่อยๆเข้าใจผิดประปรายเเต่ก็คุยกันได้ พอเข้าสู่เดือนที่ 4 ผมเริ่มเป็นคนขัดใจเขาในสิ่งที่เขาคิดมาดี เริ่มไปจำกัด หรือห้ามบางเรื่องเขา เเต่เขาก็ยอมทำตามเหมือนผมกลายเป็นคนบังคับเขา ผมรู้สึกผิดเเต่มันก็ทะเลาะไปก่อนเเล้ว เเต่ในช่วงเดือนนี้ผมกลับไปบ้านเลยไม่ค่อยมีปัญหากันเท่าไหร่ ต่อมาปลายเดือนที่ 4 เริ่มช่วงสอบผมก็มีทะเลาะกับเขาอีกซึ่งผมไปยุ่งเรื่องส่วนตัวเขามากไปจนเขาอึดอัด ผมก็ขอโทษเขาว่าผมผิดจริง เเต่คำพูดผมมันทำร้ายเขาไปเยอะซึ่งเป็นการทะเลาะที่เขาจิตตกไปสุดๆ ถึงขั้นความรู้สึกที่มีต่อผมลดลไปเรื่อยๆ เเต่ก็ประคองกันผ่านช่วงสอบกันมาได้ พอเข้าสู่ต้นเดือนที่5 ผมก็มีปัญหากับเขาอีกเรื่องการใช้ชีวิตของเขา ซึ่งผมก็ก้าวก่ายเขามากไป ผมรู้สึกเเย่สุดๆว่าบางครั้งทำไรลงไป พูดไรไปไม่คิดเลยเเละก็พยายามขอโทษเขาอีก เเละตลอดระยะเวลา5 เดือนต่างคนต่างดูเเลกันมาตลอด ก็มีช่วงที่ผมดูเเลเขาดีมากสลับกับทะเลาะ  เเต่เขายังรู้สึกดีกับผมเเต่น้อยลงเเล้ว พอเขากลับไปบ้านผมดันมีเรื่องทะเลาะกันเเค่เรื่องโทรหากันไม่ได้เขาไม่สะดวก ผมก็ดันไปพูดว่าเขาไม่มีเวลาให้บ้างเลย จนเขาเสียใจกับคำพูดต่างๆของผม จนสุดท้ายก่อนเลิก1 วัน ผมยังจะมีเรื่องทะเลาะกับเขาอีกเรื่องที่ผมพูดเรื่องอนาคต ซึ่งเขาเริ่มไม่พูดด้วยผมก็โกรธว่าเขาไปอีก จนวันต่อมาเขา็เงียบคุยบ้างไม่คุยบ้างเเละเขามาบอกว่าเขาหมดใจจากผมเเล้ว เขาไม่มีความรู้สึกอะไรกับผมเเล้วเขาตัดใจเเล้ว เเละคิดมาเป็นอาทิตย์เเล้ว ผมรู้สึกเสียใจมากๆ นอนทบทวนตัวเองว่าผมโคตรเเย่ทำร้ายจิตใจเขามาตลอด ถึงเเม้การกระทำอะไรหลายๆอย่างผมจะเเสดงออกซึ่งความรัก มอบความรักการดูเเลให้ เเต่คำพูดของผมหลายครั้งมันทำให้เขารู้สึกเเย่ คำพูดของผมเวลาทะเลาะกันมันเเย่มาตลอด ผมทำไมถึงเป็นคนเเบบนี้ได้ทั้งที่ผมไม่เคยเป็นมาก่อน ผมพยายามขอโทษ เเต่มันก็สายเกินไปเเล้ว เเต่ผมกับเขาก็ลดสถานะลงเป็นพี่น้องยังพอคุยกันได้ เวลาเขามีอะไรเกี่ยวกับเรื่องเรียนผมก็จะคอยช่วยเขาตลอด ผมไม่รู้หรอกว่าความรู้สึกที่หมดไปของเขาจะรู้สึกดีขึ้นกับผมมาใหม่หรือเปล่า ผมไม่โกรธเขาเลยเเม้เเต่นิดเดียว ผมสนับสนุนช่วยเหลือเรื่องเรียนเขา อยู่ข้างๆคอยเป็นกำลังใจให้เขา ผมไม่หนีจากเขาไปไหน มันเห็นได้ชัดว่าตอนที่ผมเป็นเเฟนกับเขา กับเป็นพี่น้องหรือคนคุยผมกลับมาเป็นคนใจเย็นเหมือนเดิมเเบบเเต่ก่อน ไม่พูดอะไรที่เเย่ๆเเบบเดิม ในใจลึกๆของผม ผมก็คิดอยู่เสมอว่าผมรักษาคนที่เขาดูเเลผมโคตรดีมากๆซึ่งไม่สามารถจะพูดได้หมด  ผมอยากกลับไปเเก้ไขให้ดีขึ้น เเต่นั่นมันก็คืออดีต ถ้าเขาให้โอกาสผมอีกสักครั้งผมก็จะทำให้ดีกว่าเดิม ในส่วนปัจจุบันผมก็ทำให้ดีที่สุดในฐานะพี่น้อง ผมอยากให้เขารู้ว่าผมสำนึกผิดเเล้ว ไม่ว่าเขาจะกลับมาหรือไม่กลับมาเเล้วก็ตาม หากเขายังไม่มีใคร ผมก็จะรอเขาไม่ไปไหน ถ้าหากว่าผมทำปัจจุบันให้ดีทุกๆวันผมก็หวังว่าเขาจะกลับมารักผมอีก เเละให้โอกาสผมอีกสักครั้ง