เขียวไม่เขียววัดกันตรงไหน?
ที่ผ่านมากรุงเทพมหานครรวมเอาทุกพื้นที่ที่มีสีเขียว มาจัดประเภทเป็นสวนต่างๆ 7 ประเภท ได้แก่ สวนเฉพาะทาง สวนชุมชน สวนถนน สวนระดับเมือง สวนระดับย่าน สวนหมู่บ้าน และสวนหย่อมขนาดเล็ก แต่การจัดประเภทแบบนี้ก็มีปัญหาอยู่ เพราะปัญหาทางด้านการตีความสวนประเภทต่างๆ ยกตัวอย่างเช่น สวนหย่อมขนาดเล็ก กทม.อาจจัดเอาสวนเล็กๆ ของคุณพี่ข้างบ้านรวมเข้าไป หรือ พื้นที่สีเขียวบนดาดฟ้าคอนโดก็อาจถูกเหมาว่าเป็นสวนเฉพาะทางไปด้วยเลย ทั้งๆ ที่จริงจะเรียกว่าสวนเฉพาะทางก็ไม่ถูกนัก เรียกว่าสวนเฉพาะกลุ่ม (สมาชิกลูกบ้านคอนโด) น่าจะถูกกว่า
ด้วยวิธีการจัดพื้นที่สีเขียวแบบนี้ จึงทำให้ความเขียวในเชิงตัวเลข (ที่ กทม.บอกเรา) กับความเขียวที่พวกเรารู้สึกได้นั้น แตกต่างโดยสิ้นเชิง ที่เห็นได้ชัดที่สุดคงเป็นประชาชนฝั่งพระโขนง ที่ กทม.ระบุว่าเป็นเขตที่มีสวนมากที่สุดในเมืองนี้ ทั้งๆ ที่ในความเป็นจริง เขตพระโขนงไม่สวนสาธารณะแม้กระทั่งสวนเดียว แต่เพราะวิธีการวัดพื้นที่สีเขียวแบบพึลึกพิลั่นที่ขอแค่เป็นต้นไม้เขียวๆ ก็จัดว่าเข้าข่ายหมด ดังนั้นสวนหย่อมหน้าบ้านทุกหลังในพระโขนงจึงถูกจัดเข้ารวมอยู่ในพื้นที่สีเขียวของ กทม.ไปโดยปริยาย
แค่เริ่มต้นวิธีการวัด ที่วัดเพียงสีเขียว แต่ไม่ได้วัดไปถึงสีเขียวที่เข้าถึงได้ ก็ทำให้ส่งผลต่อชุดข้อมูลที่ต่างก็ทำให้ฝ่ายบริหารเข้าใจผิด ประชาชนก็งง หาก กทม.ไม่เริ่มวิธีการวัดใหม่ที่วัดเฉพาะพื้นที่สีเขียว บริเวณที่มีต้นไม้ที่เป็นสาธารณะ ประชาชนทั่วไปเข้าถึงได้ จะผู้ว่าฯ กี่รายก็ต้องล้มเหลวจากชุดข้อมูลที่ผิดพลาดเรื่อยไป
https://www.thairath.co.th/news/local/2394625 
#เรียนผู้ว่ามหานคร : เมื่อ ‘เมืองสีเขียว’ ของเราไม่เท่ากัน
ที่ผ่านมากรุงเทพมหานครรวมเอาทุกพื้นที่ที่มีสีเขียว มาจัดประเภทเป็นสวนต่างๆ 7 ประเภท ได้แก่ สวนเฉพาะทาง สวนชุมชน สวนถนน สวนระดับเมือง สวนระดับย่าน สวนหมู่บ้าน และสวนหย่อมขนาดเล็ก แต่การจัดประเภทแบบนี้ก็มีปัญหาอยู่ เพราะปัญหาทางด้านการตีความสวนประเภทต่างๆ ยกตัวอย่างเช่น สวนหย่อมขนาดเล็ก กทม.อาจจัดเอาสวนเล็กๆ ของคุณพี่ข้างบ้านรวมเข้าไป หรือ พื้นที่สีเขียวบนดาดฟ้าคอนโดก็อาจถูกเหมาว่าเป็นสวนเฉพาะทางไปด้วยเลย ทั้งๆ ที่จริงจะเรียกว่าสวนเฉพาะทางก็ไม่ถูกนัก เรียกว่าสวนเฉพาะกลุ่ม (สมาชิกลูกบ้านคอนโด) น่าจะถูกกว่า
ด้วยวิธีการจัดพื้นที่สีเขียวแบบนี้ จึงทำให้ความเขียวในเชิงตัวเลข (ที่ กทม.บอกเรา) กับความเขียวที่พวกเรารู้สึกได้นั้น แตกต่างโดยสิ้นเชิง ที่เห็นได้ชัดที่สุดคงเป็นประชาชนฝั่งพระโขนง ที่ กทม.ระบุว่าเป็นเขตที่มีสวนมากที่สุดในเมืองนี้ ทั้งๆ ที่ในความเป็นจริง เขตพระโขนงไม่สวนสาธารณะแม้กระทั่งสวนเดียว แต่เพราะวิธีการวัดพื้นที่สีเขียวแบบพึลึกพิลั่นที่ขอแค่เป็นต้นไม้เขียวๆ ก็จัดว่าเข้าข่ายหมด ดังนั้นสวนหย่อมหน้าบ้านทุกหลังในพระโขนงจึงถูกจัดเข้ารวมอยู่ในพื้นที่สีเขียวของ กทม.ไปโดยปริยาย
แค่เริ่มต้นวิธีการวัด ที่วัดเพียงสีเขียว แต่ไม่ได้วัดไปถึงสีเขียวที่เข้าถึงได้ ก็ทำให้ส่งผลต่อชุดข้อมูลที่ต่างก็ทำให้ฝ่ายบริหารเข้าใจผิด ประชาชนก็งง หาก กทม.ไม่เริ่มวิธีการวัดใหม่ที่วัดเฉพาะพื้นที่สีเขียว บริเวณที่มีต้นไม้ที่เป็นสาธารณะ ประชาชนทั่วไปเข้าถึงได้ จะผู้ว่าฯ กี่รายก็ต้องล้มเหลวจากชุดข้อมูลที่ผิดพลาดเรื่อยไป
https://www.thairath.co.th/news/local/2394625