มีเรื่องอยากระบายค่ะ เพราะพ่อแม่ปฏิเสธไม่ให้ทำงานพาร์ทไทม์ และอิสระต่างๆเลย

ซึ่งโดยส่วนตัวก็ไม่ได้อยากขอเงินพ่อแม่อยู่แล้วค่ะ เพราะรับรู้ว่าท่านเป็นหนี้และรายรับก็ไม่ได้เยอะ แถมทำงานก็เหนื่อย เลยให้เราได้เท่านี้ ซึ่งเราก็เข้าใจดี จึงทำให้เราอยากทำงานพิเศษ เพื่อไว้ซื้อกินได้โดยไม่ต้องคิด อยากกินอะไรก็กิน ทุกวันนี้คือ ต้องแบ่งกินอาทิตย์ละ250-300บ้าง ตกวันละ50-60บาท/วัน บางวันก็มาม่า ปลากระป๋อง ข้าวหุงเองหารกับเพื่อน ซื้อของใช้ต่างๆพวกยาสีฟัน ผงซักฟอก ค่าชีท ค่าหนังสือ ค่าปริ้นรายงานต่างๆ ก็เฉลี่ยๆเอา อยากได้อยากกินอะไรก็ต้องอดและเลือกกินแต่ของถูกที่สุดเท่านั้น เช่นมาม่า ผัดกระเพราแต่ไม่ใส่ไข่ดาว เพราะต้องคิดทุกบาททุกสตางค์ แม้ใจจริงจะอยากกินไข่ดาว😭

 และเราเองก็ไม่เคยโทรไปขอเงินท่านเพิ่มแม้แต่บาทเดียว นอกจากท่านจะโอนให้เอง ก็คือ2เดือนต่อ1000-1500 

แต่แต่แต่ พ่อแม่เองท่านก็ไม่ได้มีให้เราขนาดนั้น ซึ่งเราก็อยากทำงานพิเศษ พาร์ทไทม์บ้าง เพื่อได้ซื้อของที่อยากกิน ซื้อของใช้ต่างๆ แต่ท่านก็ไม่เคยให้เลย เข้าใจว่าเป็นห่วง แต่ไม่คิดบ้างหรอ ว่าลูกจะมีความสุขรึป่าวที่มีชีวิตแบบนี้ ไม่เคยได้มีอิสระ หรือว่าจะขออะไรท่านเองก็ไม่ให้ และมองว่าไร้สาระ จะทำอะไรทุกอย่างต้องเป็นอย่างที่ท่านว่าเท่านั้น ซึ่งเราก็เข้าใจนะคะว่าท่านเป็นห่วงและมองว่าเรายังเด็ก และคิดว่าคนอย่างเราทำอะไรนอกบ้านไม่ได้ ไม่รอด แต่ท่านไม่เคยให้โอกาสได้ลองเลย และไม่ใช่ว่าเราไม่รักพ่อแม่นะคะ เพราะเราก็อยู่ในกรอบและเชื่อฟังท่านมาตลอด อะไรอดทนได้ก็อดทนเพื่อไม่ให้เขาผิดหวังในตัวเรา  แต่เป็นแบบนี้คนเป็นลูกอย่างเราเลยรู้สึกอัดอึดมากเลยค่ะ