นักแสดงนำ #ยุนยอจอง #อีมินโฮ #คิมมินฮา 8 ตอน
ประวัติศาสตร์ โรแมนติก ดรามา
เล่าเรื่องตัวอย่างชีวิตผู้คนในช่วงปี 1910-1989 เริ่มต้นจากเกาหลีถูกญี่ปุ่นรุกราน ส่งผลกระทบกับการดำเนินชีวิตต่อเนื่องยาวนานถึงรุ่นลูกรุ่นหลาน ใช้วิธีการเล่าสลับไปมาระหว่าง อดีตตั้งแต่ปี 1910 ชีวิตเริ่มต้นของนางเอกตั้งแต่วัยเด็ก วัยสาว มีครอบครัว จากบ้านเกิดไปอยู่ญี่ปุ่นจนกลายเป็นคุณย่า เล่าสลับกับยุค 1989 รุ่นลูก รุ่นหลานที่ยังคงต้องดิ้นรนเอาตัวรอดตามยุคสมัย
เล่าผ่านชีวิต คิมซุนจา ตั้งแต่เกิด เป็นเด็กน้อย จนเป็นสาว ใช้ชีวิตแบบหญิงสาวชนบท ไม่ได้เรียนหนังสือ ไม่ลำบากนักแต่พึ่งตัวเองได้ บังเอิญเจอและแอบมีสัมพันธ์จนตั้งท้องกับ โกฮันซู พ่อค้าจากญี่ปุ่นชาวเกาหลี แต่ไม่สามารถแต่งงานกันได้เพราะฝ่ายชายมีครอบครัวแล้ว และถ้าสังคมรู้ว่าท้องไม่มีพ่อ คงถูกประณามอยู่ไม่ได้ ตัดสินใจรับคำขอแต่งงานของบาทหลวงหนุ่มที่ใจดี แต่ต้องเดินทางไปอยู่ญี่ปุ่นด้วยกัน
จากบ้านเกิดมาญี่ปุ่น ลำบาก ต้องดูแลลูกต้องช่วยสามีหาเงิน ผ่านชีวิตจากบ้านเกิดจนล่วงเลยมา 50 ปี ห่างจากแม่ จากเพื่อนสนิท บางคนตายจากกันไปแล้วโดยไม่ได้ร่ำลาไม่ได้เจอกันอีกเลย เป็นคุณย่าที่ลูกหลานดูแลอย่างดี เฝ้ามองดูการเติบโตของทุกคนอย่างคนเข้าใจชีวิต ..อยากมีโอกาสซักครั้งได้กลับไปเหยียบแผ่นดินเกิด ไปเยี่ยม ไปตามหาคนที่เป็นที่รัก ขอให้ได้ร่ำลาซักครั้งไม่คาใจ ..เป็นชีวิตที่พลิกผัน ผ่านความทรงจำมากมายให้ได้ระลึกถึง ชีวิตที่ดำเนินไปตามสถานการณ์ของยุคสมัยที่หลีกเลี่ยงไม่ได้
เล่าได้ดีมาก สื่อสารสะเทือนใจให้เห็นผลของหลายชีวิตที่ต้องมีวิธีอยู่รอดในยุคนั้น มีรายละเอียดให้สะเทือนใจ เช่น ก่อนลูกสาวจะจากไปไกล แม่ที่พยายามหาข้าวขาวที่เป็นข้าวเกาหลีจริงๆให้ลูกสาวได้กินก่อนไปซักครั้ง ซึ่งในยุคนั้นหาซื้อยากมากเพราะพ่อค้าต้องเก็บไว้ขายให้ญี่ปุ่นตามคำสั่ง หุงหาให้ลูกสาวเพื่อให้จดจำรสชาติข้าวจากแผ่นดินเกิด อย่าลืมความเป็นคนเกาหลี ของขวัญสุดท้ายที่จะมอบให้ก่อนจากลา
การตัดภาพสลับไปมา หลายฉากแฝงความหมายของชีวิตที่กำลังผ่านไป เหตุการณ์เดียวกัน แต่ต่างช่วงเวลา ต่างเป้าหมาย เปรียบเทียบให้เห็นให้เศร้าใจ เช่น
ฉากซุนจาในวัยคุณย่ากำลังหยิบจับข้าวของเก่าๆให้รู้สึกระลึกถึงอดีต ซุนจาในวัยสาวกำลังถึงช่วงเวลาที่ต้องตัดสินใจทิ้งบ้านเกิด แม่ และเพื่อน เพื่อไปอยู่ญี่ปุ่น
ฉากการเก็บกระเป๋าเดินทางที่ตัดภาพให้เห็นเปรียบเทียบในทันที ในอดีตเก็บเพื่อจากลาบ้านเกิดไปไกล ในอนาคตเก็บกระเป๋าเพื่อเดินทางกลับมาเหยียบแผ่นดินเกิด เป็นความเศร้าทั้ง 2 ช่วงจังหวะเวลา แต่เศร้าต่างกัน
ฉากการเดินทางไปใช้ชีวิตที่ญี่ปุ่นด้วยเรือโดยสารในชั้นแออัด ไม่สบาย กับการเดินทางกลับบ้านเกิดด้วยตั๋วเครื่องบินเฟิร์สคลาส เป็นการเดินทางที่ไร้เป้าหมาย และอีกครั้งที่มีจุดหมายแน่วแน่
ชีวิตคงยังดำเนินต่อไป โดยเฉพาะชีวิตลูกหลานที่ยังไงก็เป็นคนเกาหลีที่อาศัยในญี่ปุ่น ซึ่งไม่ว่าจะอยู่ในช่วงสงครามหรือไม่ ชีวิตก็ต้องต่อสู้ให้อยู่รอด อดีตมีไว้ให้รำลึกถึง อนาคตมีให้ตั้งเป้าหมายและสู้ต่อไป
อ่านเจอว่า 8 ตอนนี้เป็นเพียง 1 ใน 4 ของนวนิยายต้นฉบับทั้งเรื่อง ถ้ามีสร้างต่อก็คงเป็นเรื่องที่คงทำได้ดีและน่าดุชมอีกเช่นเคย
#Pachinko
https://www.facebook.com/ReviewSeriesMoviesAsia เพจ บันทึกซีรีส์
รีวิว Pachinko (2022) 4.5/5
ประวัติศาสตร์ โรแมนติก ดรามา
เล่าเรื่องตัวอย่างชีวิตผู้คนในช่วงปี 1910-1989 เริ่มต้นจากเกาหลีถูกญี่ปุ่นรุกราน ส่งผลกระทบกับการดำเนินชีวิตต่อเนื่องยาวนานถึงรุ่นลูกรุ่นหลาน ใช้วิธีการเล่าสลับไปมาระหว่าง อดีตตั้งแต่ปี 1910 ชีวิตเริ่มต้นของนางเอกตั้งแต่วัยเด็ก วัยสาว มีครอบครัว จากบ้านเกิดไปอยู่ญี่ปุ่นจนกลายเป็นคุณย่า เล่าสลับกับยุค 1989 รุ่นลูก รุ่นหลานที่ยังคงต้องดิ้นรนเอาตัวรอดตามยุคสมัย
เล่าผ่านชีวิต คิมซุนจา ตั้งแต่เกิด เป็นเด็กน้อย จนเป็นสาว ใช้ชีวิตแบบหญิงสาวชนบท ไม่ได้เรียนหนังสือ ไม่ลำบากนักแต่พึ่งตัวเองได้ บังเอิญเจอและแอบมีสัมพันธ์จนตั้งท้องกับ โกฮันซู พ่อค้าจากญี่ปุ่นชาวเกาหลี แต่ไม่สามารถแต่งงานกันได้เพราะฝ่ายชายมีครอบครัวแล้ว และถ้าสังคมรู้ว่าท้องไม่มีพ่อ คงถูกประณามอยู่ไม่ได้ ตัดสินใจรับคำขอแต่งงานของบาทหลวงหนุ่มที่ใจดี แต่ต้องเดินทางไปอยู่ญี่ปุ่นด้วยกัน
จากบ้านเกิดมาญี่ปุ่น ลำบาก ต้องดูแลลูกต้องช่วยสามีหาเงิน ผ่านชีวิตจากบ้านเกิดจนล่วงเลยมา 50 ปี ห่างจากแม่ จากเพื่อนสนิท บางคนตายจากกันไปแล้วโดยไม่ได้ร่ำลาไม่ได้เจอกันอีกเลย เป็นคุณย่าที่ลูกหลานดูแลอย่างดี เฝ้ามองดูการเติบโตของทุกคนอย่างคนเข้าใจชีวิต ..อยากมีโอกาสซักครั้งได้กลับไปเหยียบแผ่นดินเกิด ไปเยี่ยม ไปตามหาคนที่เป็นที่รัก ขอให้ได้ร่ำลาซักครั้งไม่คาใจ ..เป็นชีวิตที่พลิกผัน ผ่านความทรงจำมากมายให้ได้ระลึกถึง ชีวิตที่ดำเนินไปตามสถานการณ์ของยุคสมัยที่หลีกเลี่ยงไม่ได้
เล่าได้ดีมาก สื่อสารสะเทือนใจให้เห็นผลของหลายชีวิตที่ต้องมีวิธีอยู่รอดในยุคนั้น มีรายละเอียดให้สะเทือนใจ เช่น ก่อนลูกสาวจะจากไปไกล แม่ที่พยายามหาข้าวขาวที่เป็นข้าวเกาหลีจริงๆให้ลูกสาวได้กินก่อนไปซักครั้ง ซึ่งในยุคนั้นหาซื้อยากมากเพราะพ่อค้าต้องเก็บไว้ขายให้ญี่ปุ่นตามคำสั่ง หุงหาให้ลูกสาวเพื่อให้จดจำรสชาติข้าวจากแผ่นดินเกิด อย่าลืมความเป็นคนเกาหลี ของขวัญสุดท้ายที่จะมอบให้ก่อนจากลา
การตัดภาพสลับไปมา หลายฉากแฝงความหมายของชีวิตที่กำลังผ่านไป เหตุการณ์เดียวกัน แต่ต่างช่วงเวลา ต่างเป้าหมาย เปรียบเทียบให้เห็นให้เศร้าใจ เช่น
ฉากซุนจาในวัยคุณย่ากำลังหยิบจับข้าวของเก่าๆให้รู้สึกระลึกถึงอดีต ซุนจาในวัยสาวกำลังถึงช่วงเวลาที่ต้องตัดสินใจทิ้งบ้านเกิด แม่ และเพื่อน เพื่อไปอยู่ญี่ปุ่น
ฉากการเก็บกระเป๋าเดินทางที่ตัดภาพให้เห็นเปรียบเทียบในทันที ในอดีตเก็บเพื่อจากลาบ้านเกิดไปไกล ในอนาคตเก็บกระเป๋าเพื่อเดินทางกลับมาเหยียบแผ่นดินเกิด เป็นความเศร้าทั้ง 2 ช่วงจังหวะเวลา แต่เศร้าต่างกัน
ฉากการเดินทางไปใช้ชีวิตที่ญี่ปุ่นด้วยเรือโดยสารในชั้นแออัด ไม่สบาย กับการเดินทางกลับบ้านเกิดด้วยตั๋วเครื่องบินเฟิร์สคลาส เป็นการเดินทางที่ไร้เป้าหมาย และอีกครั้งที่มีจุดหมายแน่วแน่
ชีวิตคงยังดำเนินต่อไป โดยเฉพาะชีวิตลูกหลานที่ยังไงก็เป็นคนเกาหลีที่อาศัยในญี่ปุ่น ซึ่งไม่ว่าจะอยู่ในช่วงสงครามหรือไม่ ชีวิตก็ต้องต่อสู้ให้อยู่รอด อดีตมีไว้ให้รำลึกถึง อนาคตมีให้ตั้งเป้าหมายและสู้ต่อไป
อ่านเจอว่า 8 ตอนนี้เป็นเพียง 1 ใน 4 ของนวนิยายต้นฉบับทั้งเรื่อง ถ้ามีสร้างต่อก็คงเป็นเรื่องที่คงทำได้ดีและน่าดุชมอีกเช่นเคย
#Pachinko
https://www.facebook.com/ReviewSeriesMoviesAsia เพจ บันทึกซีรีส์