สวัสดีค่ะ พี่ๆในพันทิปทุกคน กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกที่เราเขียนเรื่องมีอยู่ว่า
.
.
เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมาน้าสาวมาจากต่างจังหวัดเลยมานอนด้วยที่บ้าน วันอาทิตย์ก็มีการไปเที่ยวกันทั้งวัน พอเช้าวันจันทร์ วันนี้ น้าสาวกลับไปแล้ว ความรู้สึกตอนนี้เหมือนคนที่แม่ไปส่งที่โรงเรียนตอนอนุบาลแล้วร้องตามกลับบ้านเลยค่ะ ทุกคนอาจจะคิดว่ามันเป็นเรื่องปกติ แต่เราไม่ได้เป็นครั้งนี้ครั้งแรกค่ะและมันทำให้เราเข้าไปอยู่ในโลกของความเศร้าจนลืมโลกภายนอกที่เราควรจะมีความสุขกับปัจจุบัน เวลาจะออกไปเที่ยวข้างนอก จะรู้สึกเหมือนจะจากไปจากบ้านหลังนี้ตลอดกาล เป็นความรู้สึกใจสั่น คิดถึงคนที่บ้าน ทั้งๆที่ยังไม่ได้ไปไหน หรือบางครั้งเป็นคนอ่อนไหวทางความรู้สึกมากค่ะ ร้องไห้ง่ายกับเรื่องเล็กๆน้อยๆ หัวเราะง่ายๆกับเรื่องที่ไม่ตลก พี่ๆท่านไหนเคยเป็นบ้างมั้ยคะ แล้วเราสามารถจัดการกับความรู้สึกนี้ยังไงดีคะ
ร้องไห้ง่าย หวั่นไหวง่าย
.
.
เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมาน้าสาวมาจากต่างจังหวัดเลยมานอนด้วยที่บ้าน วันอาทิตย์ก็มีการไปเที่ยวกันทั้งวัน พอเช้าวันจันทร์ วันนี้ น้าสาวกลับไปแล้ว ความรู้สึกตอนนี้เหมือนคนที่แม่ไปส่งที่โรงเรียนตอนอนุบาลแล้วร้องตามกลับบ้านเลยค่ะ ทุกคนอาจจะคิดว่ามันเป็นเรื่องปกติ แต่เราไม่ได้เป็นครั้งนี้ครั้งแรกค่ะและมันทำให้เราเข้าไปอยู่ในโลกของความเศร้าจนลืมโลกภายนอกที่เราควรจะมีความสุขกับปัจจุบัน เวลาจะออกไปเที่ยวข้างนอก จะรู้สึกเหมือนจะจากไปจากบ้านหลังนี้ตลอดกาล เป็นความรู้สึกใจสั่น คิดถึงคนที่บ้าน ทั้งๆที่ยังไม่ได้ไปไหน หรือบางครั้งเป็นคนอ่อนไหวทางความรู้สึกมากค่ะ ร้องไห้ง่ายกับเรื่องเล็กๆน้อยๆ หัวเราะง่ายๆกับเรื่องที่ไม่ตลก พี่ๆท่านไหนเคยเป็นบ้างมั้ยคะ แล้วเราสามารถจัดการกับความรู้สึกนี้ยังไงดีคะ