เเฟนผมเป็นคนที่รักผมมากใส่ใจมากเท่าเขารู้ว่าผมไม่ชอบอะไรเขาก็จะไม่ทำเลยเขาเป็นคนที่ดีมากๆผมเองก้ไม่ทำสิ่งที่เขาไม่ชอบเหมือนกันครับคบกันมารักกันดีก้มีทะเลาะกันบ้างต่างคนต่างง้อคบกันไปเรื่อยๆคบกันได้1ปีกว่าๆจนวันหนึ่งผมขึ้นไปทำงานกรุงเทพเขากอดผมเเล้วบอกคิดถึงผมมากดูเเลตัวเองดีๆเขาน่ารักมากๆเเล้วผมก้ขึ้นไปทำงานกรุงเทพเราก้ติดต่อคุยกันตลอดบางทีผมก้ว่างทั้งวันบางทีก้ไม่ว่างเเล้วมาวันหนึ่งเราทะเลาะกันหนักมากจนเขาบอกเลิกผมผมเลยไปง้อเขาจนดีกันเป็นอยู่เเบบนี่ค่อนข้างบ่อยตอนสิ้นเดือนเเล้วก้มาวันหนึ่งมันหนักมากๆจนเขาบอกเลิกผมอีกครั้งผมเลยง้อผมรู้สึกว่าครั้งนี่ยากมากกกเเล้วหลังจากนั้นก้เริ่มมีคนเข้ามาหาเข้า

ที่เขาบอกว่าเป็นญาติผุชาย3-4คนคุยกันสนิทสนมมากบางคนก้มีลูกมีเมียเเล้วบางคนก้ยังโสดเเล้ววพวกเขาก้ชวนกันไปกินชาบูซึ่งไปกัน4คนคนที่ไปด้วยก้มีเมียเอาเมียไปด้วยซึ่งเเฟนผมไปด้วยเเล้วก้มีอีกคน1เขายังโสดเเละพวกเขาสนิทกันดีเขาเลี้ยงเเฟนผมด้วยเลี้ยงชาบูเสจเขาชวนเเฟนผมไปดูหนังพรุ่งนี่ต่อเเฟนผมบอกจะไปผมเลยห้ามเขาเลยโกดผมผมเลยง้อจนเขาใจอ่อนไม่ไปผมก้คิดมากจนนอนไม่หลับ2-3คืนคือผมรักเขามากกผม
กลัวว่าเขาจะเเอบมีคนอื่นผมทำใจไม่ได้จนได้คุยกันนมาวันหนึ่งก็เเบบเดิมครับเราตอบกันเเละเเน่นอนผมเห็นหมดเลยว่าคุยอะไรทำอะไรกัน3-4คนนั่งคุยเเฟนผมก้สนิทมากๆ
เเล้วก้คุยจนลืมผมเลยทั้งไปที่ผมเป็นห่วงเขาเขามาบ่นว่าเจบหัวใจบอกให้ไปนอนก้ไม่ไปจะนั่งคุย
ผมก้เลยน้อยใจเขาหลังจากนั้นเขากับโกดผมสะงั้นเป็นเเบบนี่มา3-4ครั้งเเล้วผควรทำไงดีเขาเปลี่ยนไปใช่ไหมเขาเป็นปจด.ด้วย