"เข้าเรื่องเลยนะคะ คือวันก่อนค่ะแม่ชวนไปเที่ยวกับเพื่อนๆของเขาแล้วก็ลูกของเพื่อนเขาค่ะ คือหนูปฏิเสธไม่ไปค่ะ พอใกล้ถึงวันที่จะไปจริงๆเค้ามาถามอีกรอบว่าจะไปไหมหนูยืนยันคำเดิมค่ะ พอวันที่จะไปจริงๆตอนเช้าๆค่ะหนูยังไม่ทันตื่นหนูได้ยินเสียงคนด่ากันค่ะ แล้วสดุ้งตื่น แต่ไม่ใช่เสียงใครที่ไหนนะคะ เสียงแม่กับพี่หนูค่ะ ด่าหนูเรื่องที่หนูไม่ไปเที่ยว ด่าแบบเหมือนหนูไปฆ่าใครตายยังไงอย่าง
งั้นอ่ะค่ะ ด่าแบบไม่มีใยดีเลยค่ะ ถึงขั้นจะพังประตูเข้ามาตี คือหนูก็อยากรู้เหมือนกันว่าเรื่องแค่นี้ หนูตัดสินใจแบบนั้นหนูผิดตรงไหน ชีวิตหนูหนูตัดสินใจอะไรไม่ได้เลยใช่ไหมต้องมีคนกำกับตลอดเวลา เเล้วเหตุผลที่ด่าคร่าวๆคือน้องไม่มีเพื่อนเล่นต้องให้ไปดูน้องคือน้อง น้องอายุ12ค่ะหนูว่าเค้าก็เล่นกับเพื่อนลูกของแม่ได้อยู่นะคะ แล้วคือหนูไม่อยากไปหนูผิดด้วยหรอคะ??? ทุกคนแคร์ความรู้สึกน้องจนลืมไปหรือป่าวว่าหนูก็มีความรู้สึก หนูควรจะจัดการความรู้สึกซึมเศร้านี่ยังไงดีคะ"
สวัสดีค่ะ
งั้นอ่ะค่ะ ด่าแบบไม่มีใยดีเลยค่ะ ถึงขั้นจะพังประตูเข้ามาตี คือหนูก็อยากรู้เหมือนกันว่าเรื่องแค่นี้ หนูตัดสินใจแบบนั้นหนูผิดตรงไหน ชีวิตหนูหนูตัดสินใจอะไรไม่ได้เลยใช่ไหมต้องมีคนกำกับตลอดเวลา เเล้วเหตุผลที่ด่าคร่าวๆคือน้องไม่มีเพื่อนเล่นต้องให้ไปดูน้องคือน้อง น้องอายุ12ค่ะหนูว่าเค้าก็เล่นกับเพื่อนลูกของแม่ได้อยู่นะคะ แล้วคือหนูไม่อยากไปหนูผิดด้วยหรอคะ??? ทุกคนแคร์ความรู้สึกน้องจนลืมไปหรือป่าวว่าหนูก็มีความรู้สึก หนูควรจะจัดการความรู้สึกซึมเศร้านี่ยังไงดีคะ"