ขออนุญาตระบายความในใจนะครับ จะเข้ามารับฟัง, ด่า, ให้กำลังใจ ก็เชิญเลยครับ

รู้สึกล้มเหลวในชีวิตมหาลัยมากเลยครับฝันว่าจะมีแฟนแบบเปลี่ยน 3 เดือนที แต่ตลอด 4 ปี มีแฟนแค่คนเดียวแถมเลิกแล้วด้วย อยากนัดมีเพศสัมพันธ์ได้เยอะๆตลอด 4 ปีนัดได้ครั้งเดียว ToT สาวที่แอบชอบตั้งแต่ปี1 ก็จีบไม่ติด พยายามดูแลหนังหน้า ออกกำลังกาย เปลี่ยนลุคทรงผมการแต่งตัว แต่หน้าตาก็ไม่ได้โดดเด่นอะไรขึ้นมาเลย อยากเป็นนักกีฬามหาลัยพอเป็นได้ปีนึงใจไม่ถึงเลยขอลาออกมาก่อนเพราะกลัวดันเกรดไม่ถึงเกียรตินิยม อยากมีชีวิตมหาลัยที่ปังกว่านี้แต่เทอมหน้าจะจบแล้วแถมโควิดยังไม่จบอีกทำให้ไม่ค่อยมีใครเข้ามหาลัย
สิ่งเดียวที่น่าจะทำได้ที่ฝันไว้แบบม.ปลายคือได้เกียรตินิยมอันดับ 1 (ถ้าเทอมหน้าเกรดเฉลี่ยไม่ร่วง)

พอรับรู้ความจริงว่าชีวิตวัยทำงานมันมีมากกว่าเรียนเช่น การเข้าสังคม, การนำเสนองาน, การเอาใจหัวหน้า, การทำให้ผู้ใต้บังคับบัญชาเคารพเรา, วัฒนธรรมในโรงงานของแต่ละสัญชาติ, การเรียนต่อป.โทเพื่อตำแหน่งที่ดีขึ้น, โรงงานส่วนใหญ่ทำงานถึงวันเสาร์, ฝ่ายผลิตทำ ot แหลกลาญ   แค่ฟังปัญหาพวกนี้จากรุ่นพี่ที่จบไปแล้วและญาติก็ปวดหัวแล้ว

อยากรู้จังมีใครตอนทำงานชีวิตปังกว่าตอนเรียนบ้างไหมครับ?