กระทู้แรกของผม มีเรื่องกลุ่มใจ
ผมแอบชอบผู้หญิงคนหนึ่ง เรารู้จักกันโดยเขาเป็นพนักงานเสริฟ์อาหารร้านหนึ่ง เป็นร้านที่ผมไปทานเป็นประจำ เกือบจะเรียกว่าเป็นลูกค้าประจำร้านเลยก็ว่าได้ 555 เขาทำงานตอนเย็นเลิกดึกๆ (เล่นกีฬาเสร็จต้องแวะไปกินก่อนกลับบ้านทุกครั้ง) เข้าเรื่องๆ ผมได้เฟซบุ๊คเขามาก็แอดไป เริ่มทำความรู้จักชื่ออะไรอย่างงั้นอย่างงี้ จนสนิทสนมกัน มาร้านทุกครั้งก็ต้องเจอกัน บางครั้งผมซื้อขนมไรมาฝากให้เขาได้ทาน ความสนิทก็มีมากขึ้นเรื่อยๆ พาไปนั้นไปนี่พาไปเปลี่ยนยางจัดฟันทุกๆเดือน มีไปกินข้าวด้วยกันบ้าง เวลาเกือบๆปีหนึ่ง เขาก็โสดนะเลิกกับแฟนมาได้เกือบปี ไปนั่งทานชาบูผมก็ลองๆแอบถามเขาว่า โสดมานานเท่าไหร่แล้ว แล้วมีคนคุยอะไรมั้ย เขาก็ตอบมาโสดอย่างที่เห็นๆคนคุยก็เข้ามาบ้างแต่ก็ไม่ได้อะไรกับใคร ผมแอบชอบเธอตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้เหมือนกันมารู้สึกตัวอีกทีก็ชอบเขาไปแล้วแต่ผมก็ยังไม่เคยเอยปากว่าชอบเขานะครับ ไม่กล้าบอก แต่หลังมาๆล่าสุดบทสทนาที่เคยคุยกันก็เริ่มหายๆ ทักไปนานทีมาตอบเป็นช่วงๆเวลา ผมก็พอจะเริ่มรู้สึกว่าเขาน่าจะเริ่มมีคนคุยแล้วล่ะ แต่แล้วก็มีเหตุการณ์นางติดโควิดต้องไปนอนแยกกักตัวคนเดียวที่หอพักรายวันประมาณ10วัน ปกติเขานอนอยู่ข้างบนร้านอาหารที่เขาทำงาน ผมก็ส่งข้าวส่งปลาแค่วันแรกที่ที่หอพักรายวันชั่วคราวที่เขาอยู่ แค่วันนั้นวันเดียว เพราะผมทำงานเช้าเลิกงานเย็นค่ำบางแล้วแต่วัน ผ่านมาหลายวันเขาส่งภาพATKผลตรวจเป็นไงบ้างเหลือขีดเดียวแล้ว มีวันหนึ่งผมเลิกงานเร็วหน่อยประมาณ 5โมงเย็นครึ่ง ว่าจะแวะเข้าไปหาหน่อยโดยที่ไม่ได้ทักบอกทางแชท ผมก็นั่งอยู่บนมอไซค์แต่แล้วอยู่ๆผมก็ลุกเดินออกมาจากมอไซค์มาหลบอยู่หลังรถยนต์คันหนึ่ง สักพักก็มีกระบะฟอร์ดขับเข้ามาจอดหน้าประตูที่เขาอยู่ เห็นเขากับผู้ชายอีกคนเดินลงรถมาด้วยกันเข้าห้องไปด้วยกัน ตอนนั้นใจผมสั่นมากที่เห็นแบบนั้น(แต่เขาไม่เห็นผมผมหลบอยู่หลังรถ) ผมก็คิดในใจว่าเป็นแบบนี้ได้ยังไงผมก็รู้อยู่ว่าผมกับเขาไม่ได้เป็นไรกัน แต่ผมเป็นคนที่เซนซิทีฟกับเรื่องแบบนี้ ผมรีบพาตัวเองออกจะบริเวณนั้นทันที เสียใจแต่ก็ร้องไห้ไม่ออก ว่าเขาโกหกว่าเขาอยู่คนเดียวที่แท้ก็มีคนอยู่ด้วย ผมก็คิดไปไกลว่าเขาไปถึงไหนต่อไหนแล้ว เราก็แค่เป็นคนคั่นเวลาเฉยๆ แต่ก็ยังคุยๆกับเขาเป็นปกตินะ แต่บทสนทนาก็จะมาตอบมาๆหายๆ มีเหตุการณ์ต่อมีอีกคืน1คืนสุดท้ายที่เขาจะออกจากหอพักนี้แล้ว เย็นวันนั้นมีถนนคนเดินแถวริมโขงพอดี นางทักมาบอกว่าเลิกงานตอนไหน อยากไปคนเดินผมก็บอกว่าวันนี้งานน้อยน่าจะเลิกเร็ว พอเลิกงานเสร็จผมไปรับเธอไปเดินถนนคนเดินหาซื้อข้าวกินเพราะหิวข้าวด้วยกันทั้งคู่ ผมก็ลองถามเธอว่าซื้อกับข้าวเยอะขนาดนี้กินกับใคร เขาก็ตอบว่ากินกับเทอไง(ก็คือผม) ผมก็เอ่ออ่อไปแล้วกลับมาที่ห้องหอพักที่เขาอยู่ เข้าห้องกินข้าวด้วยกัน แต่เขาก็บอกว่าอยู่คนเดียวมันเหงาอยากให้ผมอยู่ด้วย ตอนนั้นผมก็ไม่ได้คิดอะไรเลย สรุปอยู่กับนางทั้งคืน(ไม่ได้มีอะไรกันนะครับ) แต่ระหว่างที่นอนอยู่ผมก็ระแวงผู้ชายที่มานอนด้วยกับเธอตลอดว่ามันจะกลับมามั้ย ผมก็นอนหลับๆตื่นส่วนเธอนอนดูซีรีย์มือถือไป กว่านางจะนอนเกือบเช้าแล้ว ผมก็ไม่เข้าว่าผมมาอยู่ตรงนี้ในฐานะอะไร ผมมาอยู่ตรงนี้เพื่ออะไร นางก็น่าจะไม่รู้ว่าผมรู้เรื่องราวของเธอทั้งหมดแล้ว ผมก็ไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ที่เอาผมนอนด้วยเป็นเพื่อนแบบนี้ ผู้ชายคนนั้นไปไหน ทำไมเป็นผมมาแทน เช้ามาผมก็บอกเธอว่าจะกลับแล้วนะจะไปทำงานต่อแล้วเดี๊ยวเข้างานสาย เธอบอกว่าโอเค ขอบใจนะที่มาอยู่เป็นเพื่อนเค้า ผมตอบครับ หลังจากนั้นเขาไปเก็บของกลับไปอยู่บ้านเธอ ผมก็ยังทักติดต่อคุยเล่นไปเรื่อยทางแชทเหมือนเดิมแต่หลังๆมาเขาเริ่มจะไม่ตอบผมทันทีเหมือนแต่ก่อน ตอบเสร็จแล้วก็หายไป แล้วก็มาตอบอีกช่วงเวลาหนึ่ง ผมเริ่มรู้สึกอึดอัดอยากจะบอกความในใจที่มีแต่เธออยากจะบอกว่าผมนะชอบเธอ แล้วทักแชทไปล่าสุดเธอก็ไม่อ่านไม่ตอบ ผมรู้แล้วล่ะว่าเขามีคนคุยคนใหม่แล้วก็น่าจะเป็นผู้ชายที่มาอยู่ด้วยกับเธอวันนั้น ผ่านไปเกือบหนึ่งอาทิตย์ที่ผมไม่ได้คุยกับเธอเลย แต่มันยังมีสิ่งที่ค้างคาใจผมที่ผมยังไม่ได้บอกความในใจกับเธอ ผมตัดสินใจว่าจะโทไปบอกเรื่องนี้กับเธอ พอโทแชทไปเธอก็ตัดสายผม แล้วเธอก็ตอบแชทมาว่า ที่ที่เขาไม่ตอบไม่อ่านอะไรแล้วยังไม่ชัดเจนอีกหรอ(น่าจะสื่อประมาณว่าไม่ได้ชอบผมไม่สนใจผมโปรดเลิกยุ่งได้แล้ว) ผมก็ได้แต่ยืนอึ้ง นี่ก็น่าจะเป็นแชทสุดท้ายของเขาแล้ว ผมก็มารู้อีกรอบว่าเธอมานอนอยู่กับผู้ชายคนนั้นเหมือนเดิมที่หอพักเดิมด้วย(ผมรู้เอง เธอไม่ได้บอกผมว่ามาอยู่ที่หอพักนี้อีกรอบ) สาเหตุที่ผมรู้ผม
นั้นล่ะครับ ตรงๆเลย ล่าสุดตอนนี้นางบล็อคไอจีผม ลบเพื่อนในเฟซบ็คไม่ถึงกับบล็อค เขาคงอยากจะตัดขาดจากผมจริงๆ ผมก็คิดว่าต้องทำถึงขนาดนี้เลยหรอ แค่บอกผมผมก็เลิกยุ่งแล้ว ผมก็มารู้สึกเสียใจที่ตัวเองไม่บอกความรู้สึกว่าชอบเธอทั้งทีมันมีโอกาสได้บอกแล้ว จะมาบอกตอนนี้ก็สายเกินไปแล้วมีแต่จะทำให้เกลียดผมเพิ่มเข้าไปอีก ผมปล่อยผ่านโอกาสไปตลอดเลย ผมนึกย้อนกลับไปเสียดายความรู้สึกดีที่ให้กัน ภาพมันแฟลชแบ็คไปนั้นไปนี่ด้วยกัน กินข้าวด้วยกัน พาไปซื้อเสื้อผ้า แล้วมันมาเจ็บใจตรงที่ว่าเขายังไม่ให้โอกาสผมได้พูดอะไรเลย ยังไม่ให้เหตุผลใดๆเลยทำไมถึงทำอย่างงี้ ลืมบอกไปว่าตอนนี้นางออกจากเสิร์ฟร้านอาหารแล้ว ไม่อย่างงั้นผมไปกินข้าวก็ยังจะพบเจอเธอ ไม่รู้ว่าตอนนี้ผมจะทำยังไงต่อ ความอึดอัดในใจก็ยังมีอยู่ ผมก็คงจะทำอะไรไม่ได้แล้ว ทำได้แต่มูฟออนออกมาจากตรงนี้ อาจจะต้องใช้เวลานานหน่อย
(อีกไม่กี่วันก็จะวันเกิดเขาแล้ว 27/04 ว่าจะอวยพรหน่อยก่อนจะหายไป ไม่ทันแล้วล้ะ T_T)
ผมแอบชอบผู้หญิงคนหนึ่ง เรื่องราวซับซ้อนหน่อย
ผมแอบชอบผู้หญิงคนหนึ่ง เรารู้จักกันโดยเขาเป็นพนักงานเสริฟ์อาหารร้านหนึ่ง เป็นร้านที่ผมไปทานเป็นประจำ เกือบจะเรียกว่าเป็นลูกค้าประจำร้านเลยก็ว่าได้ 555 เขาทำงานตอนเย็นเลิกดึกๆ (เล่นกีฬาเสร็จต้องแวะไปกินก่อนกลับบ้านทุกครั้ง) เข้าเรื่องๆ ผมได้เฟซบุ๊คเขามาก็แอดไป เริ่มทำความรู้จักชื่ออะไรอย่างงั้นอย่างงี้ จนสนิทสนมกัน มาร้านทุกครั้งก็ต้องเจอกัน บางครั้งผมซื้อขนมไรมาฝากให้เขาได้ทาน ความสนิทก็มีมากขึ้นเรื่อยๆ พาไปนั้นไปนี่พาไปเปลี่ยนยางจัดฟันทุกๆเดือน มีไปกินข้าวด้วยกันบ้าง เวลาเกือบๆปีหนึ่ง เขาก็โสดนะเลิกกับแฟนมาได้เกือบปี ไปนั่งทานชาบูผมก็ลองๆแอบถามเขาว่า โสดมานานเท่าไหร่แล้ว แล้วมีคนคุยอะไรมั้ย เขาก็ตอบมาโสดอย่างที่เห็นๆคนคุยก็เข้ามาบ้างแต่ก็ไม่ได้อะไรกับใคร ผมแอบชอบเธอตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้เหมือนกันมารู้สึกตัวอีกทีก็ชอบเขาไปแล้วแต่ผมก็ยังไม่เคยเอยปากว่าชอบเขานะครับ ไม่กล้าบอก แต่หลังมาๆล่าสุดบทสทนาที่เคยคุยกันก็เริ่มหายๆ ทักไปนานทีมาตอบเป็นช่วงๆเวลา ผมก็พอจะเริ่มรู้สึกว่าเขาน่าจะเริ่มมีคนคุยแล้วล่ะ แต่แล้วก็มีเหตุการณ์นางติดโควิดต้องไปนอนแยกกักตัวคนเดียวที่หอพักรายวันประมาณ10วัน ปกติเขานอนอยู่ข้างบนร้านอาหารที่เขาทำงาน ผมก็ส่งข้าวส่งปลาแค่วันแรกที่ที่หอพักรายวันชั่วคราวที่เขาอยู่ แค่วันนั้นวันเดียว เพราะผมทำงานเช้าเลิกงานเย็นค่ำบางแล้วแต่วัน ผ่านมาหลายวันเขาส่งภาพATKผลตรวจเป็นไงบ้างเหลือขีดเดียวแล้ว มีวันหนึ่งผมเลิกงานเร็วหน่อยประมาณ 5โมงเย็นครึ่ง ว่าจะแวะเข้าไปหาหน่อยโดยที่ไม่ได้ทักบอกทางแชท ผมก็นั่งอยู่บนมอไซค์แต่แล้วอยู่ๆผมก็ลุกเดินออกมาจากมอไซค์มาหลบอยู่หลังรถยนต์คันหนึ่ง สักพักก็มีกระบะฟอร์ดขับเข้ามาจอดหน้าประตูที่เขาอยู่ เห็นเขากับผู้ชายอีกคนเดินลงรถมาด้วยกันเข้าห้องไปด้วยกัน ตอนนั้นใจผมสั่นมากที่เห็นแบบนั้น(แต่เขาไม่เห็นผมผมหลบอยู่หลังรถ) ผมก็คิดในใจว่าเป็นแบบนี้ได้ยังไงผมก็รู้อยู่ว่าผมกับเขาไม่ได้เป็นไรกัน แต่ผมเป็นคนที่เซนซิทีฟกับเรื่องแบบนี้ ผมรีบพาตัวเองออกจะบริเวณนั้นทันที เสียใจแต่ก็ร้องไห้ไม่ออก ว่าเขาโกหกว่าเขาอยู่คนเดียวที่แท้ก็มีคนอยู่ด้วย ผมก็คิดไปไกลว่าเขาไปถึงไหนต่อไหนแล้ว เราก็แค่เป็นคนคั่นเวลาเฉยๆ แต่ก็ยังคุยๆกับเขาเป็นปกตินะ แต่บทสนทนาก็จะมาตอบมาๆหายๆ มีเหตุการณ์ต่อมีอีกคืน1คืนสุดท้ายที่เขาจะออกจากหอพักนี้แล้ว เย็นวันนั้นมีถนนคนเดินแถวริมโขงพอดี นางทักมาบอกว่าเลิกงานตอนไหน อยากไปคนเดินผมก็บอกว่าวันนี้งานน้อยน่าจะเลิกเร็ว พอเลิกงานเสร็จผมไปรับเธอไปเดินถนนคนเดินหาซื้อข้าวกินเพราะหิวข้าวด้วยกันทั้งคู่ ผมก็ลองถามเธอว่าซื้อกับข้าวเยอะขนาดนี้กินกับใคร เขาก็ตอบว่ากินกับเทอไง(ก็คือผม) ผมก็เอ่ออ่อไปแล้วกลับมาที่ห้องหอพักที่เขาอยู่ เข้าห้องกินข้าวด้วยกัน แต่เขาก็บอกว่าอยู่คนเดียวมันเหงาอยากให้ผมอยู่ด้วย ตอนนั้นผมก็ไม่ได้คิดอะไรเลย สรุปอยู่กับนางทั้งคืน(ไม่ได้มีอะไรกันนะครับ) แต่ระหว่างที่นอนอยู่ผมก็ระแวงผู้ชายที่มานอนด้วยกับเธอตลอดว่ามันจะกลับมามั้ย ผมก็นอนหลับๆตื่นส่วนเธอนอนดูซีรีย์มือถือไป กว่านางจะนอนเกือบเช้าแล้ว ผมก็ไม่เข้าว่าผมมาอยู่ตรงนี้ในฐานะอะไร ผมมาอยู่ตรงนี้เพื่ออะไร นางก็น่าจะไม่รู้ว่าผมรู้เรื่องราวของเธอทั้งหมดแล้ว ผมก็ไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ที่เอาผมนอนด้วยเป็นเพื่อนแบบนี้ ผู้ชายคนนั้นไปไหน ทำไมเป็นผมมาแทน เช้ามาผมก็บอกเธอว่าจะกลับแล้วนะจะไปทำงานต่อแล้วเดี๊ยวเข้างานสาย เธอบอกว่าโอเค ขอบใจนะที่มาอยู่เป็นเพื่อนเค้า ผมตอบครับ หลังจากนั้นเขาไปเก็บของกลับไปอยู่บ้านเธอ ผมก็ยังทักติดต่อคุยเล่นไปเรื่อยทางแชทเหมือนเดิมแต่หลังๆมาเขาเริ่มจะไม่ตอบผมทันทีเหมือนแต่ก่อน ตอบเสร็จแล้วก็หายไป แล้วก็มาตอบอีกช่วงเวลาหนึ่ง ผมเริ่มรู้สึกอึดอัดอยากจะบอกความในใจที่มีแต่เธออยากจะบอกว่าผมนะชอบเธอ แล้วทักแชทไปล่าสุดเธอก็ไม่อ่านไม่ตอบ ผมรู้แล้วล่ะว่าเขามีคนคุยคนใหม่แล้วก็น่าจะเป็นผู้ชายที่มาอยู่ด้วยกับเธอวันนั้น ผ่านไปเกือบหนึ่งอาทิตย์ที่ผมไม่ได้คุยกับเธอเลย แต่มันยังมีสิ่งที่ค้างคาใจผมที่ผมยังไม่ได้บอกความในใจกับเธอ ผมตัดสินใจว่าจะโทไปบอกเรื่องนี้กับเธอ พอโทแชทไปเธอก็ตัดสายผม แล้วเธอก็ตอบแชทมาว่า ที่ที่เขาไม่ตอบไม่อ่านอะไรแล้วยังไม่ชัดเจนอีกหรอ(น่าจะสื่อประมาณว่าไม่ได้ชอบผมไม่สนใจผมโปรดเลิกยุ่งได้แล้ว) ผมก็ได้แต่ยืนอึ้ง นี่ก็น่าจะเป็นแชทสุดท้ายของเขาแล้ว ผมก็มารู้อีกรอบว่าเธอมานอนอยู่กับผู้ชายคนนั้นเหมือนเดิมที่หอพักเดิมด้วย(ผมรู้เอง เธอไม่ได้บอกผมว่ามาอยู่ที่หอพักนี้อีกรอบ) สาเหตุที่ผมรู้ผม