เริ่มมาจาก เรากับแฟน ย้ายมาอยู่บ้านแม่แฟนที่ต่างจังหวัด(ขอเรียกแม่แฟนว่าแม่เฉยๆนะคะ) แม่มาซื้อที่ไว้แล้วก็ปลูกบ้านไว้หลังนึง ที่บ้านมี พ่อ แม่ พี่ชายของแฟน เราและแฟนเราค่ะ ก่อนหน้านี้ครอบครัวแฟนเราอยู่ที่ กทม แต่พอเค้ามาปลูกบ้านที่นี่ บ้านที่ปลูกใหม่พี่ชายของแฟนจะเป็นคนมาอยู่ค่ะส่วนพ่อแม่เค้ายังทำงานอยู่ที่กรุงเทพโดยจะกลับมาบ้านเดือนละ2ครั้งวันหวยออกมาครั้งนึงก็มาอยู่ 2-3วัน เราย้ายมาอยู่ได้ประมาณ1ปี แฟนเราก็ปลูกบ้านหลังเล็กๆในที่ของแม่(ที่เดียวกับบ้านที่พี่ชายแฟนอยู่)สาเหตุเพราะแฟนเรากับพี่ชายไม่ค่อยถูกกันเท่าไหร่ พี่ชายเค้าติดยา ไม่ทำงานอะไร มีแม่ส่งเงินให้ใช้ ถ้าแม่ไม่ส่งเงินมา เค้าก็จะเสียงดังโวยวาย ด่าแม่ หลายๆครั้งเราก็อึดอัด แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ พอย้ายออกมา ถึงจะไม่ไกลกันเท่าไหร่ แต่ก็ดีขึ้น
แต่พอเรากับแฟนย้ายออกมา พี่ชายเค้าก็เริ่มออกอาการหนักขึ้น เวลาขอเงินแม่แล้วแม่ไม่ให้ ก็ขู่จะฆ่าตัวตาย พ่อก็เลยต้องมาอยู่ด้วย มันเริ่มที่ตรงนี้เลยค่ะ พ่อเค้าอายุมากแล้วมาอยู่ตจว ก็เหงาเลยหาไก่ชนมาเลี้ยง ซื้อมา1คู่แรกๆเราก็ไม่ได้อะไรนะคะ อยู่ตจว มีเสียงนกเสียงไม้บ้าง ก็โอเค ธรรมชาติดี แต่ผ่านไปสัก1ปี พอพี่ชายเค้าอยากมีส่วนร่วมกับไก่ชนของพ่อ เค้าก็ไปซื้อพ่อแม่พันมา1คู่ แล้วทำการเพาะเลยจ้าาาา ตัวเมียเค้าก็ปล่อยวิ่งเล่น นับเฉพาะตัวผู้ที่อยู่ในสุ่ม มีเกิน30ตัวแล้ว แล้วเวลาเค้าเอาไก่มาตากแดด ด้วยความที่ว่าไก่มันเยอะมาก พื้นที่ที่เค้าวางได่มันก็ใกล้บ้านเราเข้ามาเรื่อยๆ ไก่จะเริ่มขันตั้งแต่ตี4ถึงเที่ยงคืนตีหนึ่งขันทั้งวัน ทั้งวันแบบทั้งวันจริงๆ เราไม่สามารถเปิดประตูหน้าต่างรับลมธรรมชาติได้เลยค่ะ ขนาดปิดประตูหน้าต่างทั้งหมด เสียงไก่ก็ก้องอยู่ในหูเรา ทุกวันนี้เราต้องทนฟังเสียงไก่เข้าปีที่3แล้ว
ย้อนกลับไปนิดนึงนะคะ ตอนเราอายุ17เราเคยโดนฉุดแล้วแจ้งความต้องใช้ผู้ปกครอง แต่ผู้ปกครองเราอยู่ตจว. เรามาเรียนที่กรุงเทพคนเดียว ติดต่อที่บ้านไปไม่มีใครว่างมาแจ้งความกับเราก็เลยปล่อยเลยตามเลย กลายเป็นแผลใจและฝันร้ายของเราจนถึงตอนนี้เลย ช่วงที่เรายังอยู่กทมเราเป็นโรคซึมเศร้า ขนาดที่ต้องแอทมิดทุกเดือนต่ำๆเดือนละครั้ง เราคิดสั้นตลอด แต่เราก็พยายามรักษา มีแฟนคนนี้ที่เค้ารู้เรื่องราวทุกอย่าง และช่วยให้เราผ่านมาได้ เรารักษาโรคซึมเศร้าจนเราคิดว่ามันน่าจะหายแล้วนะ เพราะหมอให้หยุดยาแล้ว เราก็ดีใจแหละที่ความคิดทำร้ายตัวเองมันไม่มีแล้ว นอนหลับด้วย แต่ฝันร้ายมันเริ่มกลับมาหาเราอีกครั้งแล้ว นับตั้งแต่เราย้ายไปบ้านแฟนที่ตจว.ได้ประมาณ3ปี
เหมือนเริ่มออกทะเล กลับมาแล้วค่าาาา
เราเป็นนักเทรดค่ะ ถ้าว่างๆ เราก็นั่งเล่นเกมไปเรื่อย เกมทั่วไปบ้าง nft บ้าง เลยทำให้นอนไม่ค่อยเป็นเวลา แต่ตอนทำห้องนอนก็สร้างให้มืดสนิท จะได้นอนได้เต็มที่ แต่! เจ้าไก่เจ้ากรรมทำให้เวลานอนของเราเหลือแค่วันละ1-2ชม พอนอนน้อยเราก็เริ่มหงุดหงิด อารมเสีย พอเราอารมเสียใส่แฟน เราก็รู้สึกแย่ รู้สึกไม่ดีอีก เราค่อยข้างแคร์แฟนเรามากๆเลย แต่แฟนเราไม่ค่อยพูดไม่ค่อยแสดงออก (เราอายุ25แฟน35ค่ะ) ด้วยความที่เค้าไม่แสดงออกเลย เราเลยยิ่งรู้สึกแย่ไม่รู้ว่าเค้าโกรธเราบ้างหรือป่าว หลายๆครั้งที่เรีากำลังจะกลับ แล้วไก่มันขันจนนอนไม่ได้เราต้องแอบไปร้องไห้ในห้องน้ำ หลายครั้งที่เรานอนไปแล้วสะดุ้งตื่นเพราะเสียงไก่ มันขันพร้อมกันหลายตัว เราตื่นแบบสะดุ้งตื่นเลยแล้วมันจะตกใจแน่นหน้าอกหายใจไม่ออกเราไม่รู้ว่าอาการแบบนี้เรียกว่าอะไรแต่มันเป็นบ่อยมากจนบางครั้งเราไม่กล้านอน เราเลือกที่จะไม่นอนเพื่อจะได้ไม่สะดุ้งตื่น เราไม่อยากให้แฟนเป็นห่วงเราเลยไม่กล้าบอกแฟนเลย บอกแค่ว่ารำคาณแบบบ่นๆไปวันๆ
เราไม่รู้ตัวแล้วว่าเรากลายเป็นโรคประสาทหรือกลับไปเป็นโรคซึมเศร้า เราอยากไปอยู่ที่เงียบๆหรือหายๆไปสะเลย (เราไม่อยากกลับไปซึมเศร้าอีกแล้วค่ะ การที่ต้องกินยาแล้วง่วงนอนตลอดทั้งวันแต่นอนไม่หลับมันทำให้เราทำอะไรไม่ได้เรารู้สึกเป็นภาระรู้สึกไม่มีประโยชน์อะไรถ้าต้องกลับไปเป็นแบบนั้นอีก เราสู้หายๆไปเลยดีกว่า)
รู้สึกเหมือนได้ระบายเลย ถ้ามีคนเข้ามาอ่านก็ขอบคุณนะคะ ขอโทษด้วยค่ะที่เหมือนมาดราม่าอะไรก็ไม่รู้อยู่คนเดียว
#ขอให้ไก่ข้างบ้านใจดีกับคุณนะคะ
ฟังเสียงไก่ข้างบ้านขันจนจะเป็นบ้าแล้ว
แต่พอเรากับแฟนย้ายออกมา พี่ชายเค้าก็เริ่มออกอาการหนักขึ้น เวลาขอเงินแม่แล้วแม่ไม่ให้ ก็ขู่จะฆ่าตัวตาย พ่อก็เลยต้องมาอยู่ด้วย มันเริ่มที่ตรงนี้เลยค่ะ พ่อเค้าอายุมากแล้วมาอยู่ตจว ก็เหงาเลยหาไก่ชนมาเลี้ยง ซื้อมา1คู่แรกๆเราก็ไม่ได้อะไรนะคะ อยู่ตจว มีเสียงนกเสียงไม้บ้าง ก็โอเค ธรรมชาติดี แต่ผ่านไปสัก1ปี พอพี่ชายเค้าอยากมีส่วนร่วมกับไก่ชนของพ่อ เค้าก็ไปซื้อพ่อแม่พันมา1คู่ แล้วทำการเพาะเลยจ้าาาา ตัวเมียเค้าก็ปล่อยวิ่งเล่น นับเฉพาะตัวผู้ที่อยู่ในสุ่ม มีเกิน30ตัวแล้ว แล้วเวลาเค้าเอาไก่มาตากแดด ด้วยความที่ว่าไก่มันเยอะมาก พื้นที่ที่เค้าวางได่มันก็ใกล้บ้านเราเข้ามาเรื่อยๆ ไก่จะเริ่มขันตั้งแต่ตี4ถึงเที่ยงคืนตีหนึ่งขันทั้งวัน ทั้งวันแบบทั้งวันจริงๆ เราไม่สามารถเปิดประตูหน้าต่างรับลมธรรมชาติได้เลยค่ะ ขนาดปิดประตูหน้าต่างทั้งหมด เสียงไก่ก็ก้องอยู่ในหูเรา ทุกวันนี้เราต้องทนฟังเสียงไก่เข้าปีที่3แล้ว
ย้อนกลับไปนิดนึงนะคะ ตอนเราอายุ17เราเคยโดนฉุดแล้วแจ้งความต้องใช้ผู้ปกครอง แต่ผู้ปกครองเราอยู่ตจว. เรามาเรียนที่กรุงเทพคนเดียว ติดต่อที่บ้านไปไม่มีใครว่างมาแจ้งความกับเราก็เลยปล่อยเลยตามเลย กลายเป็นแผลใจและฝันร้ายของเราจนถึงตอนนี้เลย ช่วงที่เรายังอยู่กทมเราเป็นโรคซึมเศร้า ขนาดที่ต้องแอทมิดทุกเดือนต่ำๆเดือนละครั้ง เราคิดสั้นตลอด แต่เราก็พยายามรักษา มีแฟนคนนี้ที่เค้ารู้เรื่องราวทุกอย่าง และช่วยให้เราผ่านมาได้ เรารักษาโรคซึมเศร้าจนเราคิดว่ามันน่าจะหายแล้วนะ เพราะหมอให้หยุดยาแล้ว เราก็ดีใจแหละที่ความคิดทำร้ายตัวเองมันไม่มีแล้ว นอนหลับด้วย แต่ฝันร้ายมันเริ่มกลับมาหาเราอีกครั้งแล้ว นับตั้งแต่เราย้ายไปบ้านแฟนที่ตจว.ได้ประมาณ3ปี
เหมือนเริ่มออกทะเล กลับมาแล้วค่าาาา
เราเป็นนักเทรดค่ะ ถ้าว่างๆ เราก็นั่งเล่นเกมไปเรื่อย เกมทั่วไปบ้าง nft บ้าง เลยทำให้นอนไม่ค่อยเป็นเวลา แต่ตอนทำห้องนอนก็สร้างให้มืดสนิท จะได้นอนได้เต็มที่ แต่! เจ้าไก่เจ้ากรรมทำให้เวลานอนของเราเหลือแค่วันละ1-2ชม พอนอนน้อยเราก็เริ่มหงุดหงิด อารมเสีย พอเราอารมเสียใส่แฟน เราก็รู้สึกแย่ รู้สึกไม่ดีอีก เราค่อยข้างแคร์แฟนเรามากๆเลย แต่แฟนเราไม่ค่อยพูดไม่ค่อยแสดงออก (เราอายุ25แฟน35ค่ะ) ด้วยความที่เค้าไม่แสดงออกเลย เราเลยยิ่งรู้สึกแย่ไม่รู้ว่าเค้าโกรธเราบ้างหรือป่าว หลายๆครั้งที่เรีากำลังจะกลับ แล้วไก่มันขันจนนอนไม่ได้เราต้องแอบไปร้องไห้ในห้องน้ำ หลายครั้งที่เรานอนไปแล้วสะดุ้งตื่นเพราะเสียงไก่ มันขันพร้อมกันหลายตัว เราตื่นแบบสะดุ้งตื่นเลยแล้วมันจะตกใจแน่นหน้าอกหายใจไม่ออกเราไม่รู้ว่าอาการแบบนี้เรียกว่าอะไรแต่มันเป็นบ่อยมากจนบางครั้งเราไม่กล้านอน เราเลือกที่จะไม่นอนเพื่อจะได้ไม่สะดุ้งตื่น เราไม่อยากให้แฟนเป็นห่วงเราเลยไม่กล้าบอกแฟนเลย บอกแค่ว่ารำคาณแบบบ่นๆไปวันๆ
เราไม่รู้ตัวแล้วว่าเรากลายเป็นโรคประสาทหรือกลับไปเป็นโรคซึมเศร้า เราอยากไปอยู่ที่เงียบๆหรือหายๆไปสะเลย (เราไม่อยากกลับไปซึมเศร้าอีกแล้วค่ะ การที่ต้องกินยาแล้วง่วงนอนตลอดทั้งวันแต่นอนไม่หลับมันทำให้เราทำอะไรไม่ได้เรารู้สึกเป็นภาระรู้สึกไม่มีประโยชน์อะไรถ้าต้องกลับไปเป็นแบบนั้นอีก เราสู้หายๆไปเลยดีกว่า)
รู้สึกเหมือนได้ระบายเลย ถ้ามีคนเข้ามาอ่านก็ขอบคุณนะคะ ขอโทษด้วยค่ะที่เหมือนมาดราม่าอะไรก็ไม่รู้อยู่คนเดียว
#ขอให้ไก่ข้างบ้านใจดีกับคุณนะคะ