เราเคยเป็นผู้จัดการบริษัทแปลที่มีนักแปล (in-house translators + freelance translators) นับร้อย เคยสัมภาษณ์รับสมัครนักแปล และเคย edit (ตรวจแก้) งานแปลพวกเค้า แล้วต้องยอมรับว่า มหาลัยไทยต่างระดับชั้นผลิตบัณฑิตสาขาภาษาอังกฤษ แตกต่างกันราวกับฟ้ากับดินสมคำร่ำลือจริงๆ

ธรรมศาสตร์กับจุฬานี่เก่งที่สุด สูสีกัน รองลงมาคือ เกษตรและศิลปกร ถ้าหลุดจากนี้ไม่กล้าเอ่ยชื่อ555

เคยเจอบัณฑิตจาก ม.ปลายแถว จบมา ยังไม่รู้ว่า deliver แปลว่าอะไรก็มี! แต่ในขณะเดียวกันบัณฑิต ม.เดียวกันนี้ ที่เก่งอังกฤษเหนือชั้น (ที่หลงๆมาน่าจะ 1 ในหลายแสนคน) ในรอบ 30 ปีที่ผ่านมา คนหนึ่งเก่งระดับไปเรียนต่อ ป.โท และ ป.เอก ที่อเมริกา แล้วไปเป็นอาจารย์สอนภาษาอังกฤษให้ฝรั่งในมหาลัยอเมริกา อีกคนหนึ่งขาย courses อังกฤษบน facebook แล้วเขียนบทเรียนอังกฤษได้ถูกต้องแม่นยำมากๆ เรากวาดสายตาหาที่จับผิดเค้า 4 ปี เพิ่งจับผิดได้ 2 แห่งเมื่อไม่นานมานี้ นับว่าเก่งสุดๆ

ข้อมูลเพิ่มเติม:
คนที่เก่งระดับเป็นอาจารย์ในอเมริกา แรกเริ่มจบ ป.ตรีสาขา ถ้าจำไม่ผิดคือบัญชี จากจุฬา แล้วชอบอังกฤษมากๆ แต่เรียนอักษรจุฬาไม่ได้เพราะพ่อแม่ไม่ยอมให้เรียนภาษา และ  เป็นนักค้นคว้า (เรียนรู้ด้วยตนเองจากสื่อหลายหลายนอกหลักสูตรมหาลัย) ที่เรารู้เพราะเค้าเคยอ้างอิงตำราต่างประเทศที่เค้าใช้ค้นคว้าเรียนรู้ด้วยตนเอง
คนที่สองที่ตอนนี้เป็นติวเตอร์คนเก่ง เป็นนักค้นคว้า (เรียนรู้ด้วยตนเองจากสื่อหลายหลายนอกหลักสูตรมหาลัย) เหมือนคนแรก ถึงเก่งมากๆ

สรุป:
ใครก็ตามที่ค้นข้อมูลเป็นภาษาอังกฤษ online เก่งๆ แล้วสอยเอาสื่อการสอนชั้นนำจากต่างประเทศ มาเรียนได้ด้วยตัวเอง จะเรียนภาษาอังกฤษได้เกินเนื้อหาที่สอนกันในหลักสูตร ป.ตรี สาขาภาษาอังกฤษในมหาลัยชั้นนำได้สบายๆ ต่อให้เรียน ม.ปลายแถว หรือไม่เรียน ม.ไหนเลย ก็เก่งชนะคนเรียน ม.ชั้นนำได้!