เรากับเขาบ้านอยู่ติดกันค่ะเราเพิ่งย้ายมาอยู่แถวนี้ได้ไม่นานและอยู่ติดกับบ้านเค้าเลยซึ่งแรกๆมาก็ยังไม่ได้คุยอะไรกันแต่เราแอบสังเกตว่าเค้าชอบมองเราตอนนั้นยังไม่ได้คิดอะไรคิดว่าเค้าอาจจะเป็นคนขี้สงสัยอะไรแบบนี้หรือเปล่าเพราะเราเพิ่งย้ายมาใหม่พอเราอยู่ได้สักพักมีอยู่ครั้งนึงเค้าเอาผลไม้มาฝากเราเราก็รับและขอบคุณเค้าหลังจากนั้นหลายวันเราก็เลยซื้อแอปเปิ้ลมาฝากเค้าจริงๆตอนนั้นเราไม่ได้คิดอะไรเลยคิดแค่ว่าเค้าเป็นเพื่อนบ้านที่ดีเพราะไม่เคยบ่นเสียงหมาเราและเราเป็นคนที่ใครดีมาเราก็จะดีกลับผ่านไปอีกหลายวันมีอยู่วันนึงเรากำลังทำความสะอาดหน้าบ้านอยู่เค้าก็กลับเข้าบ้านพอดีเค้าเห็นเราเลยทักทายและขอเบอร์เราบอกว่าเค้าทำงานให้กับตำรวจและในซอยนี้ทุกคนจะมีเบอร์เค้าหมดเลยเพราะเวลามีปัญหาอะไรก็โทรหาเค้าได้เลยเราก็ให้ไปแล้วก็คุยกันนิดหน่อยแต่หลังจากที่เค้าได้เบอร์ไปก็ชอบทักlineหรือบางทีโทรหาเราเลยก็มีถามนุ่นนี่นั่นต่างๆจนเราเริ่มคุยกันเค้าเป็นคนคุยสนุกส่วนเราก็เหงาเพราะอยู่คนเดียวก็เลยคุยๆกันไปยอมรับว่าเรารู้สึกดีรู้สึกหวั่นไหวเวลาคุยกับเค้าจนวันนึงก็ชวนกันไปดื่มด้วยความที่เรารู้สึกไว้ใจเค้าแล้วยอมรับว่าเราโง่เองที่ไม่ระวังตัวให้ดีจนเมาแล้วพลาดท่าให้กับผู้ชายที่เพิ่งคุยกันได้ไม่นานทุกคนรู้มั้ยเช้าตื่นมาเรายังเวียนหัวอยู่เลยแต่เค้าไล่ให้เรากลับไปนอนที่บ้านเพราะเค้าจะต้องออกไปทำงาน(ไม่ได้ไล่แบบไล่เลยแต่พูดแบบอ้อมๆค่ะ)ซึ่งตอนนั้นเราก็บอกเค้าว่าขอนอนต่อที่นี่ได้ไหมเพราะมันลุกไม่ขึ้นแล้วเดี๋ยวเราจะหาทางกลับเองแต่เค้าก็อ้างว่าเดี๋ยวกลางวันจะมีแม่บ้านมาทำความสะอาดแล้วเห็นเข้าจะไม่ดีบลาๆเราก็ยอมกลับบ้านแต่โดยดีทั้งที่ยังปวดหัวมากๆแต่ก็ยอมเดินกลับบ้านคนเดียวแต่หลังจากวันนั้นคือเริ่มไม่ค่อยติดต่อไม่ค่อยเจอหน้าเราแล้วทั้งๆที่บ้านอยู่ติดกันแต่เค้าจำไปตั้งแต่เช้ายันมืดกว่าจะกลับมาซึ่งก็เจอหน้ากันอยู่ดีเราเป็นผู้หญิงอ่ะเนอะก็คิดว่าเค้าได้เราไปแล้วเค้าคงจะtake careเรามากขึ้นเพราะความสัมพันธ์คือมันไม่ใช่แค่คนคุยกันแล้วแต่มันเป็นเพียงความคิดของเราเองที่เราคิดเองเออเองมาตลอดส่วนเค้าไม่สนใจใยดีอะไรเราเลยบางทีเราไปทำธุระเราก็บอกให้เค้าไปส่งหน่อยเค้าก็อ้างต่างๆนาๆทั้งๆที่ก่อนหน้านั้นก่อนที่มีความสัมพันธ์กันคือคุยกับเราบ่อยว่าอยากไปไหนบอกเค้าเดี๋ยวเค้าจะพาไปบอกเป็นห่วงเราเพราะเราไม่ใช่คนที่นี่และเราไม่มีรถแต่เหมือนหลังจากที่ได้เราไปแล้วเค้าเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือเลยไม่ค่อยคุยกับเราแชทไปก็ไม่ค่อยตอบบอกงานเยอะงานยุ่งง่วงนอนบ้างบลาๆคือง่ายๆมันไม่ใช่คนเป็นแฟนกันอ่ะคือถ้าใครเป็นเราก็จะรู้สึกได้เองว่ามันไม่ใช่ละและตอนนี้เรารู้สึกเสียใจมากๆไม่เคยรู้สึกเสียใจอะไรแบบนี้มาก่อนเราเป็นคนหน้าตาพอได้เมื่อก่อนมีผู้ชายมาจีบเยอะแต่เราจะรู้ทันและจะไม่ยอมตกเป็นเหยื่อให้กับผู้ชายประเภทนี้แต่ดันมาพลาดไม่เป็นท่าเลยกับคนๆนี้คือถ้าเราไม่รักเค้ามันก็ไม่เท่าไหร่หรอกแค่ด่าตัวเองว่าโง่แล้วถอยออกมาแต่เราดันรู้สึกดีกับเค้าไปแล้วตั้งแต่แรกจนต้องมารู้สึกเสียใจแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อนเราทำใจไม่ได้ที่ต้องเลิกคุยกับเค้าเรายังคอยข้อความจากเค้าอยู่ทั้งที่รู้อยู่แก่ใจว่าเราไม่มีคุณค่าอะไรกับเขาไม่มีความสำคัญอะไรกับชีวิตเขาแม้แต่นิดเดียวแถมยังกลัวคนอื่นรู้ว่ากำลังคบหรือเคยคบกับเราอีกเราทำอะไรไม่ถูกเลยบ้านก็อยู่ติดกันมันทำให้เราหาทางออกไม่เจอรู้สึกเคว้งคว้างและหมดกำลังใจไปเลยเพียงเพราะคำๆเดียวคือคำว่ารักใครเคยเจอปัญหาเหมือนเรามาช่วยแชร์ประสบการณ์กันทีค่ะเราเชื่อว่าคงมีอีกหลายคนที่ต้องเจอปัญหาแบบเดียวกับเราเรารู้ว่ามันมีทางออกแต่เราตัดใจจากเขาไม่ได้สักที😢😢😢😢