คบกับแฟนมา7ปี มองไม่เห็นอนาคต แฟนไม่ทำงานทำการ ควรพอหรือฝืนไปต่อ

สวัสดีทุกคนค่ะ พูดตรงๆเรามีปัญหากับชีวิต(รัก)ของเราเอง เราอยากที่จะปรึกษากับใครซักคนแต่ประเด็นคือเราไม่ได้มีเพื่อนให้คอยปรึกษา เลยต้องมาพึ่งชาวพันทิปแทนค่ะ อาจจะยาวซักเล็กน้อย เพราะเราก็บ่นๆเกริ่นๆเรื่องไปเรื่อยค่ะ ทุกคนจะได้เห็นภาพชัดๆ
.
ประเด็นที่เราอยากจะปรึกษาคือเรื่องชีวิต(รัก)ของเรากับแฟน ขอเกริ่นก่อนเลยว่าตอนนี้เรากับแฟนคบกันมา7ปีแล้วค่ะ (เข้าปีที่8) แฟนเรานิสัยโอเคค่ะ ไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ไม่มีเรื่องผู้หญิงให้ปวดหัว แต่ที่ไม่โอเคสุดๆเลยคือ ขาดความกระตือรือร้น ขาดเป้าหมายในชีวิต ไม่มีความทะเยอทะยาน ไม่หางานทำ ไม่มีเงินเก็บ และไม่มีความคิดที่จะหางานทำค่ะ 
เราไม่รู้ว่าจะเล่ายังไง เรียบเรียงไม่เก่ง ถ้าพิมพ์แล้วอ่านไม่เข้าใจ ขออภัยล่วงหน้าเลยนะคะ
ตอนแรกแฟนเราทำงานสายข้าราชการค่ะ แต่ทำไม่กี่เดือนก็ลาออก เพราะมีปัญหากับที่ทำงาน บวกกับตอนนั้นเรียนป.โทช่วงเสาร์อาทิตย์ แฟนเราทำทั้ง2อย่างไม่ไหวก็เลยลาออกค่ะ ตอนนั้นเราก็เข้าใจได้นะว่าทำงาน5วัน เรียนอีก2วัน มันถือว่าหนักพอสมควรเลยไม่ได้คิดอะไร พอเรียนจบเราก็หางานทำตามปกติ สมัครที่นู้นที่นี่เยอะแยะไปหมด แต่แตกต่างจากแฟนของเราที่ไม่กระตือรือร้นหางานทำเลย ไม่ใช่ว่าแฟนเราไม่หางานทำนะคะ ก็หาแหล่ะตามเว็บจ็อบต่างๆที่เราแนะนำไป แต่ก็ไม่ได้มีที่ไหนติดต่อมา 
.
แฟนเราเป็นพวกออกแนวอีโก้สูงนิดๆ (เรียกว่าอีโก้ได้มั้ยนะ) แบบว่า เรากับแฟนจบป.โททั้งคู่ แต่ตอนที่เราสมัครหางานทำเราจะยื่นวุฒิป.ตรีเสมอเพราะเราไม่มีประสบการณ์การทำงานเลย ถ้ายื่นป.โทไปทั้งๆที่ประสบการณ์การทำงานเป็นศูนย์มันก็ยังไงๆอยู่ใช่มั้ยคะ แต่กับแฟนเรา ไม่ว่าจะสมัครงานที่ไหนก็มักจะยื่นวุฒิป.โทเสมอ ซึ่งมีประสบการณ์ทำงานจริงๆคือไม่กี่เดือนเท่านั้นค่ะ มันก็เลยอาจเป็นเหตุผลที่แฟนเราหางานทำไม่ได้ แล้วแฟนเราก็เป็นคนประเภทที่ว่างานหนักไม่เอา งานเบาไม่สู้ อยากทำงานนั่งโต๊ะ งานด้านเอกสาร แต่ไม่ชอบงานราชการ ไม่อยากทำงานที่ใช้แรงงาน เช่น แบกของ หรือจัดรียงของหรืองานอะไรแบบนั้นในร้านสะดวกซื้อ สรุปสั้นๆคือ อยากทำงานที่มันสบาย ซึ่งในความเป็นจริงมันไม่มีงานไหนที่สบายหรอกค่ะจริงมั้ยคะ 
.
จนตอนนี้ เราทำงานมาทั้งหมด3ที่ ประสบการณ์การทำงานก็ถือว่าโอเคนะคะ เพราะแต่ละงานที่ทำไม่เหมือนกันซักงานเลย ส่วนแฟนเรา จนตอนนี้ก็ยังไม่ได้หางานทำ เราเคยคุยกับแฟนอย่างจริงจังนะคะว่ามันจะเป็นแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆไม่ได้นะ ทำแบบนี้เราจะสามารถใช้ชีวิตร่วมกันได้หรอ เพราะเงินก็เป็นปัจจัยที่โ ค ต รจะสำคัญในการใช้ชีวิต แฟนเราก็ตอบแต่ว่าก็หาแล้วมันไม่ได้  สุดท้ายแฟนเราก็ยอมลดอีโก้ไปทำงานเป็นพนงร้านนึงในห้างแต่ก็ทำได้อาทิตย์เดียวก็ลาออก เราก็แบบว่า อืมม ไม่เป็นไรนะ ไว้ลองหางานอื่นดู แต่เหมือนแฟนเราคงไม่คิดหางานทำแล้วน่ะค่ะ เพราะมีเหตุผลเพิ่มมาอีกข้อนึงคือ ไม่อยากทำงานที่ต้องยุ่งเกี่ยวกับคนเยอะๆ เราก็พยายามคิดในแง่ดี ช่วยหางานที่ไม่ต้องไปยุ่งกับใคร งานที่ทำงานที่บ้าน แต่มันก็มีแต่งานประเภทโปรแกรม กราฟฟิก ซึ่งแฟนเราไม่ได้จบสายนั้นมา สุดท้ายเราก็จับแฟนมานั่งคุยกันอีก ว่าจะอะไรยังไง ผผลสรุปคือแฟนเราอยากทำงานเป็นนายตัวเอง ซึ่งก็คือขายของ เรื่องขายของเราไม่ซีเรียสนะเพราะเราเคยทำงานเกี่ยวกับการขายของมาก่อน ดังนั้นการแบบนี้ง่ายมากสำหรับเรา แต่สำหรับแฟนเรา ไม่เคยทำงานอะไรแบบนี้ ก็น่าจะยากหน่อยๆ 
.
อันที่จริง ครอบครัวเราไม่ได้ชอบแฟนเราขนาดนั้นนะคะ ก็เพราะเรื่องอะไรแบบนี้นี่แหล่ะที่เป็นปัญหา เราก็มานั่งปรึกษากับครอบครัวมาบ้างแล้ว ทางที่ครอบครัวเราแนะนำมาคือให้เลิกค่ะ เราก็คิดแล้วคิดอีกเหมือนกันว่าจะยุติความสัมพันธ์ดีมั้ย เพราะเอาจริงๆเราก็เหนื่อยกับเรื่องแบบนี้มากๆ เวลาไปเที่ยว เรื่องค่าใช้จ่ายทั้งหมด คนที่ออกคือเรานะคะ เป็นเราทุกครั้ง แฟนเรามีช่วยออกค่าห้องพักบ้าง แต่ค่ากินค่าอยู่ เราออกค่ะ มันเป็นฟีลแบบว่า ถามว่ารักมั้ย รักนะ แต่จะให้ออกค่าใช้จ่ายทั้งหมดตลอดแบบนี้ มันก็ไม่ไหว 
.
ตอนนี้เรามีความคิดที่ว่าอยากเลิกอยู่นะคะ แต่ก็เพราะรัก ก็เลยไม่อยากเลิก มันทั้งรักทั้งทุกข์ในเวลาเดียวกันเลยค่ะ เราไม่รู้ว่าต้องทำยังไง มันตันไปหมด 
แต่เราก็อยากลองให้โอกาสแฟนนะคะ ก็เลยตัดสินใจกันว่า จะลงทุนกันคนละครึ่งเพื่อขายของ เพื่อดูว่ามันจะไปรอดมั้ย ไปรอดมั้ยนี่คือหมายถึงการขายของด้วย แฟนเราด้วย อืมม ไม่รู้สิคะ เราคิดอะไรไม่ออกเลยตอนนี้ เพราะทางบ้านเราก็กดดันเราเรื่องการแต่งงาน การสร้างครอบครัว ซึ่งมันเป็นเรื่องที่แฟนเราไม่พร้อมอะไรเลยค่ะ เรื่องการแต่งงานเราเคยถามแฟนนะว่าในอนาคตเธอมีเราอยู่ด้วยรึเปล่า แฟนเราตอบว่ามี แฟนเราบอกว่าอยากแต่งงานกับเรานะ แต่! ถถ้าการแต่งงานมันยุ่งยากมาก ดูวุ่นวายมาก เขาก็จะไม่แต่ง เรารู้สึกเฟลนะคะกับคำตอบแบบนั้น แฟนเราเป็นคนที่อะไรที่ยุ่ง วุ่นวาย จุกจิก จะไม่เอาทันที อย่างการแต่งงานมันต้องมีเรื่องของการดูฤกษ์ยาม หาสถานที่จัดงาน มีนัดพระมาสวด อะไรประมาณนั้น ซึ่งแฟนเราไม่เอาเลยค่ะ เราก็ได้แต่คิดแล้วคิดอีกแหล่ะว่าอนาคตเราจะสามารถฝากและใช้ชีวิตกับคนๆนี้ได้มั้ย เพราะดูทรงแล้ว ไม่มีอะไรที่เป็นชิ้นเป็นอันซักอย่างค่ะ
.
เรายินดีรับฟังความเห็นของทุกคนนะคะ และหวังว่าทุกคนจะไม่แสดงความคิดเห็นที่รุนแรงเกินไป พูดคุยกันด้วยเหตุและผลนะคะ แค่นี้เราก็ปวดหัว ว้าวุ้นใจจะแย่แล้ว ทางซ้ายก็แฟน ทางขวาก็ครอบครัว เศร้าใจไปหมดค่ะ
ป.ล. เรากับแฟนอายุ29