ทึ่พักใจยามเธอเจ็บ

ขวัญเอยอย่าลอยหาย..ไกล..ลูกแม่ ยามเจ้าแพ้เกมชีวิตจิตหม่นหมอง มีอ้อมกอดสอดรับประคับประคอง ใช้อกรองรับน้ำตาคราเจ้าตรม ตักของแม่กว้างหนอ พอทอดร่าง หนุนกายวางดังก่อนผ่อนทุกข์ถม ร้องเถิดลูกร้องไห้ถ่ายระทม

สายลมแผ่วปลอบใจยามเหนื่อย ใบไม้เอื่อยยังไหวไม่หยุดเคลื่อน แม้นชีวิตต้องเจอทางเปื้อน แต่ทุกเรือนย่อมผ่านพายุไหว ตะวันลับยังกลับส่องฟ้า แม้ชีวาเคยเงียบเหงาใจ ทุกขุนเขายังเฝ้ายืนใหญ่ บอกว่าใครก็แข็งแรงไ

รักคือแสงส่องใจให้ไหวหวั่น คือคืนวันผูกพันไม่หวั่นไหว แม้ห่างไกลเพียงกายแต่ใจใกล้ รักแนบไว้ในทรวงห้วงฤดี อ้อมกอดหนึ่งตรึงใจไม่คลายฝัน แม้คืนวันเปลี่ยนผ่านกาลวิถี รักยังมั่นดังจันทร์กลางราตรี ไม่หลบลี