สวัสดีครับผมชื่อ กิจ อายุ16ปีผมมีปัญหากับทางครอบครับ เป็นประจำจนผมรู้สึกว่าผมไม่อยากอยู่บนโลกนี้แล้วผมโดนมาตั้งแต่เด็กแต่ไม่มีใครในครอบครัวที่เข้าใจผมเลยไม่เคยที่จะให้กำลังใจผมเลยน้อยครั้งมาก เวลาผมไปแข่งขันอะไรผมก็ไม่เคยได้ยินใครที่บอกว่ากิจสู้ๆนะมีแต่เพื่อนของผม เวลาทำเขาใช้ผมไปทำงานผมก็ทำให้ทุกครั้งไม่เคยปฏิเสธเลยสักครั้งแล้วเขาก็มาพูดว่าให้ช่วยทำงานแค่นี้มาทำหน้าถอดสีทำงานแค่นี้ทำเหมือนจะหมดแรงคำพูดเหล่านี้มันทำให้ผมรู้โกรธมากแต่ทำอะไรไม่ได้
เวลาทำงานผมเองยังต้องทำงานอยู่ห่างๆเขาอะครับเพราะผมไม่อยากเห็นหน้าเห็นหน้าทีไรเเขาจะว่าผมตลอดผมท้อมากๆผมเบื่อ
อยู่บ้านผมก็ไม่ได้ทำอะไรไปไหนไมาได้เขาไม่ให้ไปไหนไกล ผมก็เลยเล่นเกมกับเพื่อนพอเล่นไปวันต่อมาเล่นเกมอะไรกันพูดคำหยาบคาย อห. อส. คือผมได้ยินดังนี้แล้วผมก็คิดในใจก็เล่นเกมอะเพื่อนกันอะจะมีไรใช้ผมทำงานผมก็ใช้ผมต้องการความเป็นส่วนตัว ผมกล้าพูดเลย90%คนที่เข้าใจเราจะไม่ใช่พ่อแม่แต่จะเป็นเพื่อนมากกว่าผมเป็นคนที่มีโลกส่วนตัวสูงถ้าไม่ได้รับอณุญาตจะไม่ให้ยุ่งเช่นห้องผมคือเขานึกจะเปิดเข้ามาก็เข้ามาเลยไม่มีการเคาะหรือเรียกอะไรเลยผมเห็นทีไรผมก็โกรธทุกทีผมเบื่อแล้ว
ถ้าครอบครัวไม่มีผมคงจะดีใช่ไมผมถามหน่อยครับ(ผมพิมพ์ไปร้องให้ไป)
ปัญหาครอบครับแก้ไงดีครับ
เวลาทำงานผมเองยังต้องทำงานอยู่ห่างๆเขาอะครับเพราะผมไม่อยากเห็นหน้าเห็นหน้าทีไรเเขาจะว่าผมตลอดผมท้อมากๆผมเบื่อ
อยู่บ้านผมก็ไม่ได้ทำอะไรไปไหนไมาได้เขาไม่ให้ไปไหนไกล ผมก็เลยเล่นเกมกับเพื่อนพอเล่นไปวันต่อมาเล่นเกมอะไรกันพูดคำหยาบคาย อห. อส. คือผมได้ยินดังนี้แล้วผมก็คิดในใจก็เล่นเกมอะเพื่อนกันอะจะมีไรใช้ผมทำงานผมก็ใช้ผมต้องการความเป็นส่วนตัว ผมกล้าพูดเลย90%คนที่เข้าใจเราจะไม่ใช่พ่อแม่แต่จะเป็นเพื่อนมากกว่าผมเป็นคนที่มีโลกส่วนตัวสูงถ้าไม่ได้รับอณุญาตจะไม่ให้ยุ่งเช่นห้องผมคือเขานึกจะเปิดเข้ามาก็เข้ามาเลยไม่มีการเคาะหรือเรียกอะไรเลยผมเห็นทีไรผมก็โกรธทุกทีผมเบื่อแล้ว
ถ้าครอบครัวไม่มีผมคงจะดีใช่ไมผมถามหน่อยครับ(ผมพิมพ์ไปร้องให้ไป)