ยากกว่าการชอบก็คือการเลิกชอบ

ผมชอบคนนึง คนที่เป็นไปไม่ได้  พอผมได้ชอบเธอนานๆมันทำให้ผมผิดหวัง ผมท้อ ซึ่งการรอของผมมันไม่มีจุดหมายปลายทาง ผมรอเธอได้นะ แต่ผมก็ไม่อยากปิดโอกาสให้ตัวเอง ซึ่งเธอคนนั้นพูดกับผมหลายครั้งว่า แบบให้ผมไปเจอคนใหม่ อยากให้ผมเปิดใจ ซึ่งผมรู้ครับการที่เค้าจะมาเป็นแฟนผม มันอาจจะมีแค่1% ใน100 ก็ได้ครับ ถ้ามันเป็นไปยากขนาดนี้ ผมก็อกหักทิพย์แล้วตอนนี้ 👌🏻

ผมเลยลองคุยกับกับคนอื่น หลายๆสไตล์(หลายๆคนอะครับ555) ผมโหลดแอพทินเดอร์มาคุยเล่นๆใครทักมาผมก็ตอบ ซึ่งถูกครับ คนทักผมเยอะ (บอกก่อนนะครับผมชอบจีบมากกว่าโดนจีบ)และคนที่ทักมาส่วนมากอยู่ใกล้ๆผม ซึ่งถูกครับผมอยากเห็นตัวจริงอยู่แล้วว่าตรงปกมั้ย (เพื่อนผมก็เหมือนให้ผมไปเจอ) ผมก็เริ่มเลยครับ เค้านัดผมทานข้าวบ้าง แวะมาหาบ้าง(ไม่ขึ้นห้องนะครับ) ผมได้เจอตัวจริงทุกคน ได้พูดคุย แต่…. ผมรู้สึกเวลาอยู่ด้วย ถ้าจับตัวผม ผมจะหลบ ซึ่งโดนตัวผมไม่ได้เลย ไม่รู้ทำไม คนที่ผมนัดเจอก็โอเคนะครับ หน้าตาการแต่งตัว มีไลฟ์สไตล์เป็นของตัวเอง แต่ผมรู้สึกว่า กำแพงผมสูงไปอีกแล้วครับ  ผมว่าถ้าผมไม่พร้อมจะมีใคร อย่าไปทำให้ใครชอบจะดีกว่า ใจเขาใจเราครับ



หรือเพราะผมมีคนที่ชอบอยู่แล้วก็ไม่รู้ มันทำให้ผมไปไม่พ้น และไปชอบคนอื่นไม่ได้ มูฟออนไม่ไหวเลยครับ แต่การที่เราไปชอบเค้าฝ่ายเดียว ก็เหมือนน้ำหยดลงหินทุกวัน แต่หินไม่รู้สึกอะครับ 🥺🥹 น้ำจะแห้งตายละนะ สนใจผมหน่อยเถอะครับ