รู้สึกต่อต้านแม่ตัวเองมาก

ทำไมเราถึงไม่ชอบคุยกับแม่งงตัวเองคือเวลาไม่ได้คุยก้คิดถึงอยากคุยด้วยแต่พอได้คุยกันแล้วเราจะหงุดหงิดแล้วไม่อยากจะคุยด้วย แต่แม่ดีกับเราทุกอย่างจนเรารู้สึกเป็นลูกอกตัญญูไปเลย ต่างจากพ่อพ่อพูดไรเราก้ฟังก้เชื่อก้มีต่อต้านบ้างแต่มันคนละความรู้สึกที่ต่อต้านแม่ กับแม่จะหนักกว่า จนบางทีหงุดหงิดจนพูดเสียงดังใส่แม่ซึ่งเรารู้แหละว่าแม่เป็นห่วงแต่คือพอเสียงดังใส่แล้วเราก้รุ้สึกผิด แล้วก้สูดลมหายใจลึกๆแล้วไปคุยกับแม่ใหม่ ซึ่งเรากลัวมันจะเกิดกับลูกเราซึ่งยังเล็กกลัวว่าโตมาจะเป็นแบบเราใครมีวิธีแก้ช่วยแนะนำหน่อยค่ะ