ขอท้าวความตั้งแต่เรายังเด็กเลยนะคะ
เราเกิดมา โตมากับแม่ที่ทำงานเลี้ยงเราคนเดียว (พ่อเราติดคุกตั้งแต่เราเกิดมาได้แค่1เดือน) พอเราอายุ7ปี พ่อเราก้พ้นโทษออกมา พ่อเรารับเหมาก่อสร้างค่ะ ส่วนแม่ก้ยังทำงานร้านนวดแผนไทยเหมือนเดิม จนเราจบ ม.3 เราได้ย้ายเข้ามาเรียนในเมือง ทำงานส่งตัวเองเรียน อาจจะมีขอเงินจากทางบ้านบ้าง พอเราจบ ปวช. เราก้ตั้งใจมำงานส่งตัวเองเรียนอย่างจริงจังโดยไม่ขอเงินทางบ้านเลย และในช่วงนั้นพ่อเราได้ผ่าตัดใหญ่ที่สะโพก จึงทำให้ไม่สามารถทำงานได้ พ่อเลยเปลี่ยนจากคนที่ขยันทำงานกลายเป็นขี้เหล้าขี้เมา พอเมาทีไรก้ทุบตีแม่ตลอด (แม่เล่าให้ฟัง) แม่เลยทนไม่ไหว เลยย้ายมาหางานทำอยู่กับเราในเมือง แต่ก้ยังกลับบ้านเดือนละครั้ง 2ครั้ง แต่กลับบ้านทีไรแม่ต้องได้รอยช้ำรอยเล็บกลับมาแทบทุกครั้ง จนเมื่อ4ปีที่แล้วแม่เราป่วยหนัก หมอบอกติดเชื้อในกระแสเลือดเนื่ิองจากเจอเนื้อตายที่กระพุ้งแก้ม (เราคิดว่าสาเหตุน่าจะเกิดจากพ่อทุบตีแม่) แต่พอแม่อาการเริ่มดีขึ้น เราก้ขอให้พ่อมาเฝ้าไข้แม่ เราก้ให้เงินพ่อตลอด เผื่อว่าแม่อยากกินอะไร เราไม่มีเวลาดูแลแม่เต็มที่เพราะเราก้ต้องทำงาน แต่แม่กลับบอกเราว่า 'อยากกินอะไรก้ไม่ได้กิน พ่อไม่ไปซื้อให้ พ่อบอกลูกให้เงินกู กูจะซื้อหรือไม่ซื้อให้ก้เรื่องของกู' ณ ตอนนั้นเราไม่ได้ไปว่าพ่อค่ะ เพราะเราจะต้องขอให้พ่ออยู่กับแม่ก่อน ยังไม่อยากมีปัญหา จนแม่ได้ออกโรงพยาบาลกลับไปอยู่บ้าน พ่อก้ไม่สนใจแม่เลย ได้แต่กินเหล้า เราส่งเงินไปให้เผื่อไว้ซื้อของกินของใช้ให้แม่ พ่อก้เอาไปกินเหล้าซะส่วนใหญ่ เรารู้สึกเสียใจมากค่ะที่ยังดูแลแม่ไม่ดีพอ จนแม่ติดเชื้อในกระแสเลือดอีกครั้งและแม่ก้เสียชีวิต หลังจากงานศพแม่ เราก้ไม่ติดต่อพ่อปีกว่าเพราะทุกอย่างที่พ่อทำกับแม่มันฝังใจเรามาก แต่เราก้ใจอ่อนยอมติดต่อพ่อ และทุกวันนี้เวลาพ่อเมาแล้วโทหาเราพ่อชอบพูดตลอดว่าคิดถึงแม่ และวันนี้เราได้เผลอพูดกับพ่อไปว่า ที่แม่ตายก้เพราะพ่อ และเราโกรธพ่อมาก
ถ้าเราจะโกรธพ่อ เลิกติดต่อกับพ่อ เราจะเป็นลูกเณรคุณมั้ยคะ และเราจะบาปมั้ยคะ
ถ้าเราโกรธพ่อ เราจะกลายเป็นลูกอกตัญญูมั้ย
เราเกิดมา โตมากับแม่ที่ทำงานเลี้ยงเราคนเดียว (พ่อเราติดคุกตั้งแต่เราเกิดมาได้แค่1เดือน) พอเราอายุ7ปี พ่อเราก้พ้นโทษออกมา พ่อเรารับเหมาก่อสร้างค่ะ ส่วนแม่ก้ยังทำงานร้านนวดแผนไทยเหมือนเดิม จนเราจบ ม.3 เราได้ย้ายเข้ามาเรียนในเมือง ทำงานส่งตัวเองเรียน อาจจะมีขอเงินจากทางบ้านบ้าง พอเราจบ ปวช. เราก้ตั้งใจมำงานส่งตัวเองเรียนอย่างจริงจังโดยไม่ขอเงินทางบ้านเลย และในช่วงนั้นพ่อเราได้ผ่าตัดใหญ่ที่สะโพก จึงทำให้ไม่สามารถทำงานได้ พ่อเลยเปลี่ยนจากคนที่ขยันทำงานกลายเป็นขี้เหล้าขี้เมา พอเมาทีไรก้ทุบตีแม่ตลอด (แม่เล่าให้ฟัง) แม่เลยทนไม่ไหว เลยย้ายมาหางานทำอยู่กับเราในเมือง แต่ก้ยังกลับบ้านเดือนละครั้ง 2ครั้ง แต่กลับบ้านทีไรแม่ต้องได้รอยช้ำรอยเล็บกลับมาแทบทุกครั้ง จนเมื่อ4ปีที่แล้วแม่เราป่วยหนัก หมอบอกติดเชื้อในกระแสเลือดเนื่ิองจากเจอเนื้อตายที่กระพุ้งแก้ม (เราคิดว่าสาเหตุน่าจะเกิดจากพ่อทุบตีแม่) แต่พอแม่อาการเริ่มดีขึ้น เราก้ขอให้พ่อมาเฝ้าไข้แม่ เราก้ให้เงินพ่อตลอด เผื่อว่าแม่อยากกินอะไร เราไม่มีเวลาดูแลแม่เต็มที่เพราะเราก้ต้องทำงาน แต่แม่กลับบอกเราว่า 'อยากกินอะไรก้ไม่ได้กิน พ่อไม่ไปซื้อให้ พ่อบอกลูกให้เงินกู กูจะซื้อหรือไม่ซื้อให้ก้เรื่องของกู' ณ ตอนนั้นเราไม่ได้ไปว่าพ่อค่ะ เพราะเราจะต้องขอให้พ่ออยู่กับแม่ก่อน ยังไม่อยากมีปัญหา จนแม่ได้ออกโรงพยาบาลกลับไปอยู่บ้าน พ่อก้ไม่สนใจแม่เลย ได้แต่กินเหล้า เราส่งเงินไปให้เผื่อไว้ซื้อของกินของใช้ให้แม่ พ่อก้เอาไปกินเหล้าซะส่วนใหญ่ เรารู้สึกเสียใจมากค่ะที่ยังดูแลแม่ไม่ดีพอ จนแม่ติดเชื้อในกระแสเลือดอีกครั้งและแม่ก้เสียชีวิต หลังจากงานศพแม่ เราก้ไม่ติดต่อพ่อปีกว่าเพราะทุกอย่างที่พ่อทำกับแม่มันฝังใจเรามาก แต่เราก้ใจอ่อนยอมติดต่อพ่อ และทุกวันนี้เวลาพ่อเมาแล้วโทหาเราพ่อชอบพูดตลอดว่าคิดถึงแม่ และวันนี้เราได้เผลอพูดกับพ่อไปว่า ที่แม่ตายก้เพราะพ่อ และเราโกรธพ่อมาก
ถ้าเราจะโกรธพ่อ เลิกติดต่อกับพ่อ เราจะเป็นลูกเณรคุณมั้ยคะ และเราจะบาปมั้ยคะ