เรารู้สึกอึดอัดค่ะ ถูกกำหนดให้ทำสิ่งนั้นสิ่งนี้ตลอด มีป้าเเละแม่คอบกำหนดทางเดินชีวิตให้มาตั้งเเต่เด็ก
เราอายุ22ปี เรียนอยู่ปี4ออกมาอยู่หอพัก เราไม่ชอบที่ทุกๆเทศกาลไม่ว่าจะสงกรานต์ ปีใหม่ ตรุจจีน อะไรก็ตาม น้าๆกับป้าจะกลับมาบ้านที่ต่างจังหวัดสังสรรค์กัน แม่เราจะให้เราคอบกลับบ้านตลอดเลยไม่รู้เพื่ออะไร พอพูดว่าไม่อยากกลับ ก็จะพูดกลับมาประมาณว่า เรานิสัยไม่ดี ทำตัวลืมบ้านตัวเองอีกหน่อยก็จะเป็นเหมือนลูกคนนั้นคนนี้ เอาเราไปเปรียบเทียบกับคนอื่น เราอยู่หอพัก
พอโทรมาสัญญาณไม่ดี ก็พูดว่าออกไปข้างนอกเหรอ พอบอกว่าไม่ได้ไปไหนก็ไม่เชื่อ จะวิดิโอคอลดูให้ได้ว่าอยู่ห้องจริงรึเปล่า เราอายุ22แล้ว ทำไมถึงได้เอาแต่ทำแบบนี้ ทำเหมือนกับว่าเราเป็นเด็กๆ จะออกไปไหนก็ไม่ได้ เราวางแผนชีวิตว่าหลังเรียนจบ อยากออกไปทำงานตั้งต้นชีวิตใหม่ สร้างทุกอย่างค่อยกลับไปเยี่ยมเเม่ที่บ้านบางครั้ง แต่ที่บ้านก็กำหนดชีวิตให้ บอกว่าเรียนจบต้องมาอยู่ที่บ้าน มาทำงานอยู่เลี้ยงแม่ที่นี่
ถ้าเราเรียนจบมีงานทำเเม่ก็จะลาออกจากงานมาอยู่บ้านเฉยๆด้วย
คนรอบตัวแม่เราบอกว่าแม่เราชอบใช้งานเราหนักเกินไป ให้ทำทุกๆอย่างให้ แม่เราจะพูดกับคนนั้นว่า มีลูกก็ต้องใช้ลูกสิ งั้นจะไปใช้ใคร ซึ่งเราไม่ชอบคำนี้เลย เราไม่ได้ขอเกิดมานะ ไม่ได้เกิดมาเพื่อเป็นคนใช
เรารู้สึกอึดอัดมากๆค่ะ ทำไมวัยนุ่นในวัยเดียวกันเขาดูได้ใช้ชีวิตวัยรุ่นจริงๆ ได้ไปไหนมาไหนกับเพื่อน เทศกาลไหนๆก็ได้สังสรรค์กับเพื่อนๆ เราก็อยากมีชีวิตที่เป็นแบบนั้นบ้าง บางครั้งที่รู้สึกกดดันมากๆหรือคิดเรื่องอนาคตเราอยากร้องไห้ตลอด ไม่รู้ครอบครัวอื่นเขาเป็นแบบนี้กันมั้ย มันปกติหรือเปล่า
โดนครอบครัวตั้งความหวัง บังคับให้ทำนั่นนี่ รู้สึกอึดอัด ทำไงดี
เราอายุ22ปี เรียนอยู่ปี4ออกมาอยู่หอพัก เราไม่ชอบที่ทุกๆเทศกาลไม่ว่าจะสงกรานต์ ปีใหม่ ตรุจจีน อะไรก็ตาม น้าๆกับป้าจะกลับมาบ้านที่ต่างจังหวัดสังสรรค์กัน แม่เราจะให้เราคอบกลับบ้านตลอดเลยไม่รู้เพื่ออะไร พอพูดว่าไม่อยากกลับ ก็จะพูดกลับมาประมาณว่า เรานิสัยไม่ดี ทำตัวลืมบ้านตัวเองอีกหน่อยก็จะเป็นเหมือนลูกคนนั้นคนนี้ เอาเราไปเปรียบเทียบกับคนอื่น เราอยู่หอพัก
พอโทรมาสัญญาณไม่ดี ก็พูดว่าออกไปข้างนอกเหรอ พอบอกว่าไม่ได้ไปไหนก็ไม่เชื่อ จะวิดิโอคอลดูให้ได้ว่าอยู่ห้องจริงรึเปล่า เราอายุ22แล้ว ทำไมถึงได้เอาแต่ทำแบบนี้ ทำเหมือนกับว่าเราเป็นเด็กๆ จะออกไปไหนก็ไม่ได้ เราวางแผนชีวิตว่าหลังเรียนจบ อยากออกไปทำงานตั้งต้นชีวิตใหม่ สร้างทุกอย่างค่อยกลับไปเยี่ยมเเม่ที่บ้านบางครั้ง แต่ที่บ้านก็กำหนดชีวิตให้ บอกว่าเรียนจบต้องมาอยู่ที่บ้าน มาทำงานอยู่เลี้ยงแม่ที่นี่
ถ้าเราเรียนจบมีงานทำเเม่ก็จะลาออกจากงานมาอยู่บ้านเฉยๆด้วย
คนรอบตัวแม่เราบอกว่าแม่เราชอบใช้งานเราหนักเกินไป ให้ทำทุกๆอย่างให้ แม่เราจะพูดกับคนนั้นว่า มีลูกก็ต้องใช้ลูกสิ งั้นจะไปใช้ใคร ซึ่งเราไม่ชอบคำนี้เลย เราไม่ได้ขอเกิดมานะ ไม่ได้เกิดมาเพื่อเป็นคนใช
เรารู้สึกอึดอัดมากๆค่ะ ทำไมวัยนุ่นในวัยเดียวกันเขาดูได้ใช้ชีวิตวัยรุ่นจริงๆ ได้ไปไหนมาไหนกับเพื่อน เทศกาลไหนๆก็ได้สังสรรค์กับเพื่อนๆ เราก็อยากมีชีวิตที่เป็นแบบนั้นบ้าง บางครั้งที่รู้สึกกดดันมากๆหรือคิดเรื่องอนาคตเราอยากร้องไห้ตลอด ไม่รู้ครอบครัวอื่นเขาเป็นแบบนี้กันมั้ย มันปกติหรือเปล่า