แฟนเป็นลูกแหง่ เชื่อพ่อแม่มาก พ่อแม่ก็ตามใจเกินไป

คืองี้นะคะคือเรากับแฟนคบกันได้สักพักใหญ่แล้ว  เรายังเป็นวัยรุ่นนะคะ คือช่วงแรกที่เราไปบ้านเขาเขาก็ดูปกติดีไม่ได้ดูเหมือนช่วงหลัง คือเราเริ่มเห็นหลายๆอย่างมากขึ้น เขาจะเป็นคนที่มีอะไรก็บอกแม่ทุกเรื่องซึ่งก็เป็นเรื่องที่ดี แต่สำหรับเรามันจำเป็นหราที่จะบอกทุกเรื่องแม้แต่เรื่องเล็กๆที่ไม่น่าบอก และอีกอย่างคือไม่ว่าพ่อแม่เขาจะบอกอะไรเชื่อหมดทุกอย่างไม่ขัด เขาบอกว่าจะต้องทำอะไรก็ทำ(ไม่ใช่เรื่องทำงานนะ)พ่อแม่เขาบอกไห้ลงทุนขายของก็ทำคือพ่อแม่ชี้สั่งอะไรก็ทำไม่ขัดโดยไม่ทามเรา ว่าเราจะทำไมตือเราไม่ชอบการขายของไม่ชอบคือไม่ชอบแต่ถ้าขายของชำได้ไม่ชอบขายของกินประเด็นคือเขาไห้ขายของกิน พอเราบอกไม่ชอบเขาชักสีหน้าบอกว่าพ่อแม่เขาออกความคิดจะไห้ไปขาย เรื่องรถก็เหมือนกันจะซื้อรถซึ่งพ่อแม่เขาดาวให้ ไห้ช่วยกันผ่อนแต่เราไม่มีสิทธิ์เลือกรถแบบที่ชอบทั้งที่เราก็ช่วยผ่อน ลูกเขาจะเอาแบบไหนก็เอาแบบนั้นแต่ถ้าเขาไม่เห็นด้วยก็ไม่ได้พูดง่ายๆคือเขาต้องเห็นด้วย และอีกเรื่องคือเราบอกแม่แฟนว่าแฟนทำนิสัยแบบนี้นะแทนที่จะเตือนคือไม่คะ และพูดไห้เรายอมๆแฟน คือตังที่หาคือเราหาเองจะใช้อะไรก็ต้องหาเองส่วนแฟนเขาใช้ตัวเขา แฟนมีส่วนยางเป็นของตัวเองเจาตัดเอง ส่วนเราไปทำงานนอกบ้านเป็นแรงงานขั้นต่ำลูกจ้างพนักงานทั่วไป ซึ่งแฟนรายได้ดีกว่าเรา กลับบ้านเราก็ทำทุกอย่าง ซึ่งแฟนไม่ช่วยอะไร กลางวันเขายังมีเวลานอนพัก กลางคืนลุกขึ้นเที่ยงคืนไปตัดยางกลับมานอนอีก2-3ชั่วไปเก็บยางต่อซึ่งไม่เยอะ เรารู้สึกมันไม่คุ้มเลยที่จะอยู่ตรงนี้ ทำงานงกๆแทบจะไม่พอใช้ตังเก็บไม่มีต่างกับลูกเขาที่บางครั้งเรายังต้องไปช่วย เราจะกลับบ้านตัวเองดีกว่าเราจะเห็นแก่ตัวไปไม