ทะเลาะกับแม่เกือบทุกวัน

เค้าชอบอารมณ์เสียแล้วมาด่ามาว่ามีตีทะเลาะกันเกือบทุกวันเค้าด่าแต่ล่ะคำมันเป็นอะไรที่แรงแล้วเราต้านไม่ไหวมากจนบางทีก็เก็บไปคิด เช่น เกิดมาทำไม ไม่มีสมอง ไปตายไป ฯลฯ เราร้องไห้ไม่ได้หรอกทะเลาะกันก็มาเขวี้ยงของใส่ของเราวางไว้ดีๆก็มาปาใส่พอเค้าอารมณ์กลับมาปกติเค้าก็มาพูดดีด้วยแต่เราจำจนวันตายไปแล้วเราเคยเป็นซึมเศร้าหนักมากบอกใครไม่ได้ทุกวันนี้กลายเป็นคนเก็บกดไม่อยากอยู่บ้านอยากออกไปอยู่คนเดียวร้องไห้ทุกครั้งที่ทะเลาะไม่มีใครรักเราในบ้านแม้แต่พ่อเราเองเห็นเราเป็นอย่างงี้ก็มองข้ามเรา