ผมชอบคนๆหนึ่ง ก็คุยดูแลเทคแคร์เขาในเรื่องต่างๆตั้งแต่เขายังมีแฟนจนเขาเลิก เมื่อมีโอกาสผมเลยเลือกที่จะบอกพูดความในใจออกไป แต่เขากลับไม่เชื่อในสิ่งที่ผมพูด ผมพยายามพิสูจน์ให้เขาเห็นว่าผมรู้สึกแบบนั้นจริงๆ เวลาคุยกันทะเลาะกันไม่ว่าจะเรื่องต่างๆผมเลิกและปรับตัวเพื่อที่จะรักษาเขาไว้ แต่นับวันเขายิ่งเริ่มต่างออกไปเริ่มเก็บตัวเงียบ ไม่ค่อยพูด จะชอบพูดตลอดเลยว่าไม่อยากเสียใจอีก ยังลืมคนเก่าไม่ได้ ผมก็เข้าใจนะเพราะที่เคยเล่าและพูดคนนั้นคงดูพิเศษมากสำหรับเขาเลย ไม่ใช่ว่าไม่เหนื่อย ไม่เจ็บที่รับรู้เรื่องที่เขาเล่า สำหรับเขาคือพระจันทร์ในตอนกลางคืน ถึงดาวจะเต็มฟ้าแต่สุดท้าย พระจันทร์ยังคงเด่นสง่าอยู่ตลอด
.
.
.
อีกอย่างเวลาคุยกันอยู่ด้วยกันเขาดูสนใจดูใส่ใจมากและก็เขาทำเหมือนรู้สึกกับเราและดูแคร์เรา แต่ในหลายๆครั้งเขาทำเหมือนกับเราไม่มีตัวตน ไม่สนไม่แคร์อะไรเลย มีแต่จะตีตัวออกจากเรา
ผมควรทำอย่างไรดีครับกับความรู้สึกครั้งนี้ ไม่อยากเสียเขาไปและไม่อยากให้เขาต้องจมอยู่กับอดีต
หลงรักคนที่ลืมแฟนเก่าไม่ได้
.
.
.
อีกอย่างเวลาคุยกันอยู่ด้วยกันเขาดูสนใจดูใส่ใจมากและก็เขาทำเหมือนรู้สึกกับเราและดูแคร์เรา แต่ในหลายๆครั้งเขาทำเหมือนกับเราไม่มีตัวตน ไม่สนไม่แคร์อะไรเลย มีแต่จะตีตัวออกจากเรา
ผมควรทำอย่างไรดีครับกับความรู้สึกครั้งนี้ ไม่อยากเสียเขาไปและไม่อยากให้เขาต้องจมอยู่กับอดีต