ด่าพ่อแม่ไม่เจริญจริงเหรอคะ

คือเรื่องมีอยู่ว่าแม่เรากินเหล้าค่ะ ชอบออกไปร้านค้าตั้งแต่เช้าบอกไปซื้อกับข้าวแต่กลับมาอีกทีคือตอนเที่ยงค่ะกลับมาพร้อมกับอาการเมา แล้วเวลาเมาชอบบ่น ร้องไห้ฟูมฟายว่าเงินไม่พอใช้ไหนจะให้เงินไปโรงเรียนค่าน้ำค่าไฟหนี้สินต่างๆ เมาทุกวันแล้วก็บ่นอย่างนี้ทุกวัน แม่เอาแต่กินเหล้าแล่วบ่นว่าไม่มีเงินแต่ไม่ยอมทำงานเลยให้พ่อทำคนเดียวซึ่งพ่อเป็นยามเงินเดือนไม่ได้มากเลย เราถามแม่ว่าทำไมชอบกินเหล้าเมาแม่ก็อ้างแต่ว่าพ่อส่งเงินมาน้อยเงินไม่พอใช้เครียดเลยกิน เราไม่เข้าใจว่าทำไมแก้ปัญหาด้วยการกินเหล้าแต่ไม่หาการหางานทำที่สำคัญรู้ว่าไม่มีเงินก็ยังจะกู้ยืมต่างๆแล้วก็ไม่รู้จะเอาเงินที่ไหนมาชดใช้คนก็ตามทวงหนี้หน้าบ้านทุกวันแม่ก็ชอบหนีไม่เคยจะอยู่บ้านให้เราแบกหน้ารับแทนแล้วบอกว่าแม่ไม่อยู่ แต่เราทนไม่ไหวจริงๆเสียสุขภาพจิตไปมากเรายอมรับว่าด่าแม่ด้วยคำหยาบไปเยอะมากๆเราควบคุมตัวเองไม่ได้เพราะเราจะโมโหมากเวลาที่แม่เมาแล้วมาพูดบ่นต่างๆร้องไห้ให้ฟังแถมพูดไม่รู้เรื่องลิ้นพันกันมันทำให้เรารำคาญจนโมโหแล้วระเบิดเป็นโก้โก้ครั้น อีกเรื่องคือเราเคยเขียนด่าเค้าอะค่ะแล้วแปะผนังเหมือนแบบเก็บกดมากๆหรือแทบจะเป็นโรคจิตไปแล้วด้วยซ้ำ และเราเคยทะเลาะกันแล้วเราก็ผลักแม่ แม่ก็จะแช่งเราทุกวันว่าเนรคุณแบบนี้ไม่มีวันเจริญแช่งเราไม่ให้เราได้ดีถึงขั้นที่บางครั้งแทบจะเผ่าพริกเผ่าเกลือแช่งอะค่ะ ประเด็นคือเราอยากถามว่าที่เขียนด่าแม่ผลักแม่เราจะไม่เจริญจริงเหรอคะ เรากลัวว่าจะเป็นกรรมติดตัวไปทำอะไรไม่เจริญอย่างเค้าว่าเราไม่อยากให้เป็นแบบนั้นความจริงเราก็รู้สึกผิดพอสมควรมันเป็นอารมณ์ชั่ววูบที่ควบคุมไม่ได้จริงๆค่ะTT