สวัสดีค่ะ ขอพื้นที่มาเล่าเรื่องตัวเองนิดนึงนะคะ
เรามีเพื่อนอยู่คนนึง พวกเราสนิทกันมากจนเหมือนเป็นฝาแฝดกัน รู้ทุกอย่างเกี่ยวกับอีกฝ่าย เวลาเรามีปัญหาอะไรก็เอามาเล่าให้เขาฟังตลอด จนเรารู้ตัวว่าชอบเขา แต่..เขาชอบผู้ชาย คือเศร้ามากเพราะเขาเป็นคนเดียวที่ทนรับนิสัยของเราได้ เป็นคนที่เข้าใจเรามากที่สุด และเป็นคนที่ทำให้เรามีความสุข แต่ก็นะ เราไม่ใช่ผู้ชายนี่นา เรานั่งทบทวนสักพัก แล้วคิดว่าเราควรเดินออกมา ไม่ใช่ว่าตัดเพื่อนหรืออะไรนะคะๆ เราแค่ต้องจัดการกับความรู้สึกตัวเองเท่านั้น และเริ่มเปิดใจให้คนอื่น เผื่อยังมีคนที่สนใจเราอยู่555 สำหรับใครที่เป็นแบบเรา เราเป็นกำลังใจให้นะคะ ถ้าแน่ใจแล้วว่าเขาไม่ได้เป็นไบเซ็กชวล เราแนะนำให้หยุดแค่นี้ก็พอค่ะ ยิ่งรักมากยิ่งเจ็บมาก ถ้ากระทู้เราทำให้ใครที่อ่านเคือง เราต้องขอโทษด้วยจริงๆนะคะ
ร้องไห้แปป555
เรามีเพื่อนอยู่คนนึง พวกเราสนิทกันมากจนเหมือนเป็นฝาแฝดกัน รู้ทุกอย่างเกี่ยวกับอีกฝ่าย เวลาเรามีปัญหาอะไรก็เอามาเล่าให้เขาฟังตลอด จนเรารู้ตัวว่าชอบเขา แต่..เขาชอบผู้ชาย คือเศร้ามากเพราะเขาเป็นคนเดียวที่ทนรับนิสัยของเราได้ เป็นคนที่เข้าใจเรามากที่สุด และเป็นคนที่ทำให้เรามีความสุข แต่ก็นะ เราไม่ใช่ผู้ชายนี่นา เรานั่งทบทวนสักพัก แล้วคิดว่าเราควรเดินออกมา ไม่ใช่ว่าตัดเพื่อนหรืออะไรนะคะๆ เราแค่ต้องจัดการกับความรู้สึกตัวเองเท่านั้น และเริ่มเปิดใจให้คนอื่น เผื่อยังมีคนที่สนใจเราอยู่555 สำหรับใครที่เป็นแบบเรา เราเป็นกำลังใจให้นะคะ ถ้าแน่ใจแล้วว่าเขาไม่ได้เป็นไบเซ็กชวล เราแนะนำให้หยุดแค่นี้ก็พอค่ะ ยิ่งรักมากยิ่งเจ็บมาก ถ้ากระทู้เราทำให้ใครที่อ่านเคือง เราต้องขอโทษด้วยจริงๆนะคะ