เรื่องมันมีอยู่ว่าเรามีคนคุยอยู่คนนึงเขาเป็นคนที่เงียบมากแทบไม่คุยอะไรกับเราเลยบางวันนับคำพูดได้เลย
ล่าสุดคนคุยเราติดโควิดกักตัวอยู่ที่หอพัก เราพยายามถามว่าต้องการอะไรไหมอยากกินอะไรหรือเปล่า เขาก็จะทำเป็นเมินไม่ตอบ เหมือนไม่อยากให้เราไปหาที่ห้อง พอคุยกันก็บอกว่าเกรงใจ โทรหาก็รับบ้างไม่รับบ้างแชทไม่ว่าจะเฟซหรือไลน์ก็แทบไม่อ่านไม่ตอบ
เราเหมือนจะเข้าใจเขา แต่เราก็ไม่เข้าใจอยู่ดี
พยายามปรับความคิดว่าเขาเป็นแบบนี้อยู่แล้วเป็นปกติ
แต่บางทีก็หายไปเป็นวันๆเราไม่ทักไม่โทรหาเขาก็ไม่โทรหาเราเลยจนเราเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าเรากับเขาอยู่ในสถานะไหนคนคุยกันหรือแค่คนแก้เหงาสำหรับเขา เพราะแค่จะบอกว่าเราเป็นคนคุยกันก็ยังไม่เคยพูดเลย
บอกกับเราว่าไม่ชอบให้ก้าวก่ายแต่ก็ชอบถามเรานู่นนี่
ตอนอยู่ด้วยกันดูแลเราดีนะตามความรู้สึกของเรา แต่พอห่างกันเราเหมือนเจอคนอีกคนเลยอ่ะเราควรทำยังไงดีควรจัดการความรู้สึกตัวเองยังไงดีรบกวนพอแค่นี้
เราควรปรับความคิดหรือเราควรทำใจถอยห่าง
ล่าสุดคนคุยเราติดโควิดกักตัวอยู่ที่หอพัก เราพยายามถามว่าต้องการอะไรไหมอยากกินอะไรหรือเปล่า เขาก็จะทำเป็นเมินไม่ตอบ เหมือนไม่อยากให้เราไปหาที่ห้อง พอคุยกันก็บอกว่าเกรงใจ โทรหาก็รับบ้างไม่รับบ้างแชทไม่ว่าจะเฟซหรือไลน์ก็แทบไม่อ่านไม่ตอบ
เราเหมือนจะเข้าใจเขา แต่เราก็ไม่เข้าใจอยู่ดี
พยายามปรับความคิดว่าเขาเป็นแบบนี้อยู่แล้วเป็นปกติ
แต่บางทีก็หายไปเป็นวันๆเราไม่ทักไม่โทรหาเขาก็ไม่โทรหาเราเลยจนเราเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าเรากับเขาอยู่ในสถานะไหนคนคุยกันหรือแค่คนแก้เหงาสำหรับเขา เพราะแค่จะบอกว่าเราเป็นคนคุยกันก็ยังไม่เคยพูดเลย
บอกกับเราว่าไม่ชอบให้ก้าวก่ายแต่ก็ชอบถามเรานู่นนี่
ตอนอยู่ด้วยกันดูแลเราดีนะตามความรู้สึกของเรา แต่พอห่างกันเราเหมือนเจอคนอีกคนเลยอ่ะเราควรทำยังไงดีควรจัดการความรู้สึกตัวเองยังไงดีรบกวนพอแค่นี้