เมื่อเร็วๆ นี้ได้มีข่าวที่ว่ามีการรับน้องจนเสียชีวิตพอได้ยินข่าวนี้ใครต่อใครก็เศร้ากัน สำหรับผมด้วยความที่ว่าผมเป็นคนที่ไม่ชอบทำกิจกรรมอยู่แล้วผมจึงอาจไม่ได้ถูกกับกิจกรรมนี้เท่าไหร่นัก แต่ถึงอย่างไรก็ตามผมว่ามันก็มีข้อดีหลายๆ อย่าง มันเป็นการเพิ่มความสัมพันธ์ของคนในรุ่นและต่างรุ่นที่อยู่สถาบันเดียวกัน รวมไปถึงช่วยในเรื่องของการปรับตัวของนักเรียนที่พึ่งเข้ามาเรียนใหม่ด้วย
.
.
แต่สิ่งที่ผมไม่โอเคกับการรับน้องก็คือบางครั้งรุ่นพี่พลาดหลงตัวเอง หลงในอำนาจ คิดว่าตัวเองใหญ่โตกว่ารุ่นน้อง ผมเห็นประเพณีการรับน้องนั้นก็คือการที่รุ่นน้องต้องเคารพรุ่นพี่ อาจเจอรุ่นพี่ต้องไหว้ รุ่นพี่สั่งอะไรก็ต้องทำตาม หรือสิ่งต่างๆ มากมายที่รุ่นพี่จะต้องดูเหนือกว่ารุ่นน้อง บางครั้งถึงกับมีข่มขู่กันด้วย ในความเป็นจริงแล้วพวกรุ่นพี่เหล่านี้อายุก็ไม่ได้ต่างอะไรกับรุ่นน้อง อาจแค่ปี 2 ปีด้วยซ้ำ ถ้าจะว่ากับตามหลักพัฒนาการของคนแล้วอาจเรียกได้ว่าก็คือยู่ในกลุ่มช่วงอายุเดียวกันเช่น วัยรุ่นตอนปลาย ส่วนประสบการณ์ของรุ่นพี่นั้นก็อาจมีมากกว่ารุ่นน้องเล็กน้อยหรือแทบจะไม่ได้ต่างกันเลย เพราะฉะนั้นในวันนี้เมื่อคุณผ่านชีวิตมาได้ระดับหนึ่งแล้วมองย้อนเวลากลับไปผมว่ารุ่นพี่กับรุ่นน้องไม่ได้ต่างอะไรกันเลยครับ รุ่นพี่เพียงแค่หลงในอำนาจ ความใหญ่โตที่คิดว่าตัวเองเป็นรุ่นพี่เท่านั้นเอง
.
.
แล้วถ้าเกิดว่ารุ่นน้องทำอะไรไม่ได้ดั่งใจก็จะมีการทำโทษซึ่งก็สุดแล้วแต่ละวิธี ถ้าทำโทษกันสนุกๆ อันนี้ยังพอเข้าใจ แต่บางครั้งก็ทำโทษเกินเลยไป แบบนี้ผมว่ามันเป็นเหมือนกับการระบายอารมณ์มากกว่า คิดว่าตัวเองใหญ่จะสั่งอะไรก็ได้ ไม่รู้ว่าเกิดจากความบ้าอำนาจของตัวเองหรือเกิดจากปมของตัวเองหรือเปล่า ซึ่งสุดท้ายมันก็มีถึงขั้นที่ทำร้ายร่างกายจนบาทเจ็บและเสียชีวิตตามข่าวที่ท่านได้เห็น
.
.
ผมว่าผมอยากจะให้รุ่นพี่เหล่านี้ลดความเป็นใหญ่ในตนเองลง เพิ่มสติแล้วเห็นใจผู้อื่นให้มากขึ้น เพราะเมื่อคุณทำอะไรพลาดไปบางครั้งมันแก้ไขไม่ได้อย่างเช่นถ้ารุ่นน้องตายไปชีวิตเขาเอากลับคืนมาไม่ได้ สุดท้ายก็ได้แต่เสียใจกันซึ่งมันจะกลายเป็นบาปติดตัวไปตลอดจากสาเหตุของความบ้าอำนาจ คิดว่ากูใหญ่กว่า เอาจริงๆ นะรุ่นพี่หลายๆ คนที่รับน้องแบบนี้ตอนมันเป็นรุ่นน้องมันก็เคยโดน บางคนก็ไม่ชอบที่โดนแบบนี้ แต่พอมันมาเป็นรุ่นพี่มันก็กลับทำต่อ อาจเรียกว่าเป็นประเพณีหรือเปล่าก็ไม่รู้ แต่สำหรับผมถ้าเป็นการกระทำที่ไม่ดีและส่งต่อรุ่นสู่รุ่น ผมเรียกว่า “วงจรอุบาทว์” ครับ
.
.
สุดท้ายถ้าถามผมเรื่องนี้ผมมองว่าการรับน้องยังมีได้แต่เป็นการกระทำอย่างสร้างสรรค์เถอะครับ ทำกิจกรรมเพื่อความสนุก ไม่ใช้ความเป็นรุ่นพี่ไปข่มรุ่นน้อง ไม่หลงและบ้าในอำนาจที่ตัวเองเป็นรุ่นพี่ทั้งที่จริงๆ อายุก็แทบจะไม่ต่างกัน และสุดท้ายเปลี่ยนจากการรับน้องแบบที่รุ่นพี่เป็นจุดศูนย์กลางมาเป็นรุ่นน้องเป็นจุดศูนย์กลางดีกว่าไหมครับเช่น รุ่นพี่ช่วยรุ่นน้องปรับตัว รุ่นพี่ถ่ายทอดประสบการณ์ดีๆ ของชีวิตให้รุ่นน้อง เป็นที่ปรึกษาให้รุ่นน้องเมื่อเกิดปัญหา ช่วยรุ่นน้องค้นหาตัวเองนำไปสู่การสร้างอนาคตชีวิตที่ดี อะไรแบบนี้กันเถอะครับ
.
.
ภาพประกอบผมขอใช้ภาพรับน้องตอนสมัยผมเรียนอยู่ที่ TNI ละกันครับ ซึ่งที่นี้เป็นการรับน้องที่สร้างสรรค์ครับ

ผม P สุรเชษฐ์ ฆังนิมิตร 
สามารถติดตามและพูดคุยกับผมได้ที่เพจ : P สุรเชษฐ์ ฆังนิมิตร
หรือลิงค์ : https://www.facebook.com/psurachet95/?show_switched_toast=0&show_invite_to_follow=0&show_switched_tooltip=0&show_podcast_settings=0&show_community_transition=0&show_community_review_changes=0
ช่อง Youtube : P สุรเชษฐ์ ฆังนิมิตร 
หรือลิงค์ :  https://www.youtube.com/channel/UCcaotwQy4XufCWfUdJGmFtw