สมัยนี้สาว พิจารณาในการเลือก ผู้ชายที่อะไรกันมั้ง ไม่ต้องโลกสวยกันนะขอโลกความจริง

สวัสดีค่ะ
ตอบจากที่คบหากับแฟนได้ไม่ถึงปีแล้วตัดสินใจแต่งงานกัน เมื่อ
15  มีนาคม ที่ผ่านมา

มีเพื่อนหลายคนๆ ที่ถามถึงว่า อะไรที่ทำให้สามารถตัดสินใจ ใช้ชีวิตร่วมทางกับสามี
เราอายุ 26 สามีอายุ 28

เริ่มจาก วันแรกที่เจอกันเราดูจากการพูดคุยที่เข้าใจกันก่อน
พอนัดเจอกันครั้งแรก ก็ดูจากรสนิยม สไตล์การกิน การฟังเพลง แนวความคิด
และก็การพูดคุยถึงความชอบและความฝัน
การวางแผนชีวิต ลงลึกหน่อย ก็เริ่มคุยถึงครอบครัวแต่ละฝ่าย พามาพบครอบครัวเราก่อนเลย ถ้าครอบครัวเราชอบ จะสร้างความสบายใจให้เราไปอีกระดับ
เรากับเขาต่างถามกันว่า อะไรคือสิ่งสำคัญในการเลือกคู่ครอง
ทั้งเราและเขาเหมือนกันเลยคือ
ต้องเข้ากับครอบครัวของพวกเราได้ เพราะพวกเราจัดให้พ่อแม่พวกเราเป็นอันดับหนึ่งเสมอ
สักพักก็ไปเจอครอบครัวฝ่ายชาย เราทั้งสองต่างเข้ากับครอบครัวของแต่ละฝ่ายได้เป็นอย่างดี  และเริ่มคุยเรื่องความรับผิดชอบที่ต้องจัดการ และเรื่องหนี้ และทรัพย์สินที่หลังสุด
เรื่องการมีลูก เรื่องเป้าหมายการตั้งตัว

สำหรับสามีเราปัจจุบัน
ทางบ้านอาจฐานะไม่ดีเท่าเรา และก็ไม่ได้เป็นคนชอบวางแผนชีวิตมากนัก แต่เป็นคนตั้งใจและขยัน ทำงานหนัก โฟกัสที่ปัจจุบัน ที่สำคัญยอมอ่อนข้อและตามใจเรา ยอมตามใจในเรื่องงี่เง่าบ้าง ไม่เจ้าชู้
ยอมรับฟังความคิดเห็นของเราเสมอ สนับสนุนทุกๆความคิดของเรา

จนพวกเราฝ่าฟันจาก วางแผนร่วมกันตั้งแต่คบกันสามเดือนแรก พวกเราต่างเก็บเงินร่วมกัน
โดยเขาไว้ใจให้เราเป็นคนถือเงินและควบคุม ส่วนเราก็จะบอกเขาตลอดว่าเงินเราคือเงินเขาตั้งแต่แรก  เช่นกัน และเรายอม ถึงจะเป็นตัวเราที่หาเงินได้มากกว่า
เพื่อมีเงินเก็บร่วมกัน
เพราะสำหรับเราทีมเวิร์คไม่มีคำว่า เธอหาได้เยอะ เราหาได้น้อย หรืออะไรก็ตาม
แต่เป็น พวกเราจะมีวิธีอะไรในการหาได้มากขึ้น

มีบางครั้งที่สามีนอยด์ว่าเงินหาได้จากเราเยอะ เราจะบอกเขาเสมอว่า คุณมีค่ามากที่สุด  ถึงคุณไม่ถนัดหาตัง แต่สิ่งที่คุณถนัด  คือการเป็นเพื่อนคู่คิด เป็นที่ปรึกษา รับฟังความคิดเห็น หรือใต้เตียงเก่ง เอ้ะ (พูดอันนี้ทีไร แฟนแอบขำจนหายนอยด์5555 😆)
พวกเราต่างสร้างเติมเต็มในสิ่งที่พวกเราไม่มี
สักพักเกิดเหตุการณ์จังหวะพลิกผัน แฟนออกจากงาน เราออกจากงาน เมื่อ 7 เดือนที่แล้ว แต่ยังคงต้องการสร้างครอบครัวและแต่งงานกัน
เราจึงดิ้นสุดตัวหาเงินได้ 100k มาเปิดร้านให้แฟน
ขายอย่างเดียวไม่ได้ ยอดไม่ขึ้นก็หาอย่างอื่นมาขายเพิ่ม ส่วนตัวเรากลับมารับเงินเดือนที่น้อยลงมากๆ แต่ดีใจที่พอคุยกะแฟนทุกครั้ง แฟนยอมรับความคิดเห็นของเราเสมอ เพื่อหาวิธีเพิ่มเงิน ถึงแม้จะยอมเหนื่อยมากขึ้น
เช่น การขายโจ๊กกับก่วยจั้บญวณในช่วงเย็น ตั้งแต่ 5 โมง จนถึง 4 ทุ่ม หลังจากต่างคนต่างทำงานหลักเสร็จแล้ว โดยมีเราเป็นคนเตรียมวัตถุดิบ ขนของตั้งร้าน แฟนยืนขาย และล้างจาน (เพราะเราแพ้น้ำยาล้างจาน) เราเก็บร้าน และเราหาลูกค้าทำอาชีพเสริม ขายชุดตรวจ สินค้ากระแส หาลูกค้าและให้แฟนวิ่งส่งออเดอร์ ตามหมู่บ้าน
ทำงานเป็นทีมเวิร์ค
คอยถามกันตลอดว่าเหนื่อยไหมวันนี้ เมื่อมีคนใดคนนึงเหนื่อย
ก็ผลัดกันนวด ไม่พอใจกันคุยกันวันนั้นเลย
ยอมรับว่าพวกเราสองคนเหนื่อยกันมาก แอบทะเลาะกันเพราะเราเอง อยากให้อาหารทุกจนออกมาดีที่สุด เลยจุกจิกแฟนเสมอ
แต่แฟนก็ยังคงสนับสนุนความคิด และช่วยกันทำและสร้าง จนตอนนี้พวกเรามีเงินพอที่จะแต่งงานกัน จึงได้รู้ว่าความลำบากก็ช่วยคัดกรองจิตใจได้พอสมควร
และขอบคุณลูกค้าทุกคนที่อุดหนุนพวกเราจนได้แต่งงานกันนะคะ ขอบคุณมากๆค่ะ

ที่สำคัญ เคล็บลับที่ไม่ทำให้เลิกกันไปก่อน ระหว่างจัดงานแต่งคือ  พวกเรามักหาจุดกึ่งกลางยอมกันคนละครึ่งทาง อาทิเช่น
เราอยากได้ช่างแต่งหน้าคนนี้
เขาอยากได้ช่างแต่งหน้าอีกคน
เราจะกำหนดเกณฑ์รวมกัน เพื่อตัดสิน  ราคา ผลงาน สไตล์ เป็นต้นค่ะ และทุกครั้งที่เราจะใช้เงิน เราจะขออนุญาตเขาทุกครั้งเพื่อให้เกียรติเขาเสมอ ส่วนเขาจะไว้ใจและตามใจเราทุกครั้ง
เราจะโชว์เงินในบัญชีที่เราถือให้เขาดูตลอด ว่าพวกเรามีเงินเก็บขนานนี้แล้วนะ สามีก็ภูมิใจน่าดู

สุดท้ายนี้ขอแก้ไขโดยเพิ่มเติมเนื้อหาเพื่อแชร์เรื่องราวดีๆและความรักดีๆยังมีอยู่จริงค่ะ