แม่พระที่ลำไทร... ฉันไปสัมผัสมาแล้ว

กระทู้สนทนา

ศาสนาคริสต์ โบสถ์ อำเภอลำลูกกา จังหวัดปทุมธานี

เมื่อวันที่ 20 พฤษภาคม ที่ผ่านมา ผมกับแฟนได้ไปที่ลำไทรด้วยกัน

     จากวันนั้นทำให้ผมเชื่อว่า “แม่ของเราทำอัศจรรย์ที่นั้นจริง”

     อาจเกิดจากเพราะเรากำลังเจอปัญหา ที่ไม่อยากเจอ เลยคิดอยากจะไปขอความช่วยเหลือจากแม่พระ

     อย่างที่นักบุญ ยอห์น บอสโก กล่าวว่า “ไม่เคยเห็นใครมาพึ่งพระนางแล้วจะผิดหวัง”

     จากบ้าน เราออกเดินทางไปโดยอาศัยรถประจำทาง อนิจจารถดันมาเสียอีก ก็เลยเดินเล่นในจังหวะรอรถคันใหม่ผ่าน

     เหมือนอะไรดลใจให้รถเสีย เรามาเจอตลาดพอดี ดอกไม้ขายอยู่ทั่วไป  ก็เลยตกลงใจซื้อ ดอกกุหลาบ🌹

     ประจวบเหมาะกับที่รถคันใหม่มาถึง  แต่... ปัญหาพื้นฐานของโลก รถติด... อารมณ์เลยเสีย ร้อน… เบื่อ

     ไม่รู้เมื่อไหร่มันจะถึงที่วะ ไม่ถึงง่ายจะกลับแหละนะ ผมเปรยออกมา ทว่าเสียงนึงสวนกลับเข้ามาว่า “ฉันเคยทุกข์กว่าเธอมาก” ผมถึงกับสะอึก ใครพูด... แต่ที่แน่ๆๆ เริ่มรู้สึกว่าเรามาถูกที่แล้ว

     มีอะไรสักอย่างที่พิเศษรออยู่ที่ปลายทางของคลอง 12  มีอะไรสักอย่างรอผมที่ลำไทร

     ท่ามกลางความอดทน(บนรถที่แน่นขนัดไปด้วยคน และกลิ่นเหงื่อไคลที่ทำแทบจะอ้วก)

     สิ่งที่รอก็มาถึง ยอดกางเขนสีขาว ธงชัยที่รอ ถึงซะที่จุดหมายปลายทาง แฟนสะกิดให้เราลงเดิน

     ป้ายชื่อเด่นเป็นสง่า วัดพระวิสุทธิวงส์ ลำไทร ตัวโบสถ์สีขาว เราเดินสวนทางกับเด็กๆๆ ที่พึ่งเลิกเรียนและพร้อมจะกลับบ้านด้วยอาการลิงโลด

     เหมือนพระทำให้เรามาช้า พระเตรียมบรรยากาศไว้ ความเงียบสงบ ใจเราคิดขอบคุณพระและขอโทษที่ไม่อดทน

     เราเดินไปยังสนามหญ้าสีเขียวที่สูงพ้นตาตุ่ม มองไปยังถ้ำแม่พระ นี้เหรอ ที่ๆๆเขาว่าแม่มาประจักษ์ต้นไม้ใหญ่ปกคลุม

     อึมครึม ทางเดินเข้าไปแทบจะไม่มี เกิดอะไรขึ้นละ ผมเดินไปหน้าถ้ำ ดูน่าสังเวช ดอกไม้แห้งๆๆ ในแจกันที่เน่าเหม็นเพราะฝน

     ดอกไม้ที่ผู้ศรัทธานำมาวางเพื่อเป็นเกียรติแก่พระ บัดนี้กลายเป็นขยะที่ไม่มีใครเก็บไปทิ้ง และโดยรอบเต็มไปด้วยซากพระรูปหักๆๆ

     ทำให้ดูเหมือนศาลพระภูมิเก่าๆ ข้างทางมากกว่าจะเป็นที่สวดภาวนาของใครได้

     ผมกับแฟนมองหน้ากัน ไม่มีคำพูด เราลงมือเก็บกวาดทันที แจกันที่มีดอกไม้เน่าๆ เอาออกซะ ที่เราซื้อมา จัดใส่เข้าไปใหม่

     พระรูปหักๆๆ เอาไปกองที่อื่น ดอกไม่อื่นๆๆ เก็บไปทิ้งซะ ไม่นานถ้ำของแม่ก็ดูดีขึ้น

     เราจุดเทียน ยกดอกไม้ถวายใหม่ และเริ่มสวดภาวนา ในใจคิดไป ลูกไม่จำต้องเห็นแม่หรอก เพราะลูกเชื่อเสมอว่าแม่พระจักษ์ทุกที

     บทเทวดาถือสาร วันทามารีอา ขอเความช่วยเหลือของมารดา และขอบพระคุณพลางขอขมาที่ทำบาป

     เมื่อสวดไปใกล้จบแฟนผมหยุดสวดไปครู่นึง  เขาจ้องมองในถ้ำ ตาไม่กระพริบผมก็ไม่สนใจอะไร

     เมื่อสวดสายประคำจบ ตามองมองไปยังแม่สิ่งที่ผมเห็นคือ บริเวณโดยรอบ มืดสนิทเลย รูปของแม่พระเท่านั้นที่ยังคงมองเห็นแล้วแม่พระก็ค่อยๆ ส่องแสงเป็นแส่งสว่างมาก ความประทับใจในทันที เป็นแสงสีขาวนวล สักครู่ที่ผมเห็นก็หายไป ทุกอย่างกลับมาดังเดิม

     ผมคิดในใจ เจอแล้วเห็นแล้ว ลูกขอโทษที่ไม่เชื่อ สักครู่แฟนผมถามว่าเห็นไหม แสงที่แม่พระ สว่างมาก

     สองคน มองเห็นเมือนกัน เรามั่นใจในพระมากขึ้น แม่ไม่ได้ตรัสอะไรนอกจากกระทำสิ่งที่ผมได้กล่าวไปแล้ว

     เพียงแค่แสงสีขาวนวล ที่ชักชวนให้เราสำนึกว่า พระนางรับรู้และดูแลเราเสมอ แล้วพระบุตรละ จะยิ่งรักเรามากกว่าพระมารดาของพระนางสักเท่าใด

     ที่ผมมาเล่านี้ ไม่ได้แปลว่าผมจะประกาศว่าผม คือ นักบุญหรือผู้ที่ศักดิ์สิทธิแต่ประการใด แค่อย่างบอกเล่าสิ่งที่ผมเคยเห็นมาคับ สิ่งที่ผมได้เรียนรู้ สิ่งที่ทำให้ผมเชื่อว่า

     จงวางใจในพระเจ้า เป็นบุญของผู้ที่เชื่อแม้ไม่ได้เห็น เพราะโดยความเชื่อเราจะเป็นสุข

ขอพระเจ้าอวยพระพรแกทุกคนนะครับ
ขอถวายพระพรแด่พระเจ้าสูงสุด  อัลเลลูยาแด่พระเจ้า
และขอถวายพรแด่ผูที่มาในนามพระเจ้า

❤️ พระแม่มารีย์แห่งลำไทร ช่วยวิงวอนเทอญ อาแมน ❤️