ทำไมชีวิตของเราต้องเป็นแบบนี้

ทำไมชีวิตคนเราต้องเป็นแบบนี้

เราปิดเทอมตั้งแต่1มีนาคม เราก็มาอยู่กับตายายที่ต่างจังหวัดหวัดเราก็ได้มาอยู่คือโครตมีความสุขสนุกเรารักมากรับตายายมากเพราะเขาเลี้ยงเรามา แต่พอมาวันนี้คือมันมีเรื่องด่วนที่ต้องกลับไปที่กรุงเทพฯ คือแบบใจสลายตอนนี้ไม่อยากทำอะไรแล้ว ได้แต่ดูรูปที่ถ่ายที่บ้านตายาย ได้คุยได้หยอก ได้เล่นกับเด็กแถวบ้านที่สนิท แล้ววันนี้ต้องกลับแล้ว มันหน่วงๆใจมันอยู่ไม่นิ่ง นี่ก็คิดเนาะตายายอยู่กัน2คนเหงาแน่เลย คิดถึงมาก อยากร้องไห้ที่สุดแต่ต้องเก็บไว้ในใจ