สวัสดีค่ะ ขอเล่าเลยนะคะคือ พ่อเราชอบไล่เรากับพี่ชายเราไปหางานทำ ตัวเราเองเราขายของออนไลน์มาตั้งแต่ม.ปลายและหาของอื่นๆมาขายด้วย เราก็พยายามหาเงินเพราะเราก็อยากหาเงินได้โดยที่ไม่ต้องขอพ่อ แต่คราวนี้มีวันนึงเราขอพ่อไปทำงานที่คลังสิ้นค้าเพราะเราเห็นว่ามันได้เงินเยอะดี แต่มันต้องกลับดึกเราเลยไปถามพ่อ
เรา: พ่อหนูขอไปทำงานที่คลังสินค้าได้มั้ย (แล้วก็อธิบายลายละเอียดให้พ่อฟัง)
พ่อ : ไม่ให้ทำ ไม่ต้องทำ กลับดึกอยู่ไกล แล้วอีกอย่างพ่อไม่ได้ให้ไปเป็นแรงงานเขาให้ไปหาวิชาติดตัว
เรา: โอเค งั้นไม่เป็นไรเดี๋ยวหนูขายต้นไม้ออนไลน์ละกัน
พ่อ: ไปหางานที่มีประสบการณ์ซิ
เราก็แบบงงๆคิดในใจอะไรวะเนี่ย แต่เราก็ไม่ได้อะไรปล่อยไป พอมาอีกวันนึงเขาก็มาพูดกับเราอีก
พ่อ: เมื่อไหร่จะไปทำงาน
เรา: หะ ทำงานอะไรอีกก ไม่เอาไม่ต้องพูดแล้วว
พ่อ: ก็อยากให้ทำงานให้มีประสบการณ์
เรา : หนูก็ทำแล้วหนูขายของออนไลน์ ทั้งเสื้อผ้า,ขายต้นไม้,ขายหนังสือ
พ่อ: แล้วมันพอกินมั้ย?
เรา: หนูขายตอนช่วงปิดเทอมนะพ่อ พ่อบอกว่าอยากให้หนูหารายได้หนูก็หา แล้วอีกอย่างหนูขายตอนช่วงปิดเทอม พอเปิดเทอมหนูก็ต้องไปเรียน หนูงงที่บอกว่าแล้วมันพอกินมั้ย หนูไม่ได้ยึดอาชีพนี้เป็นหลักนะพ่อ
พ่อ : อยากให้มีประสบการณ์ในการกรอกใบสมัครว่าเป็นยังไง อยากให้ทำงานที่มันตรงสายที่เรียนมา ตอนนี้เรียนอะไรล่ะ
เรา: หนูเรียนรัฐศาสตร์ แต่พ่อหนูยังไม่ทันได้เริ่มเรียน พึ่งเข้าปี1 ให้หนูไปสมัครอะไร เขาจะรับหนูมั้ยอะ ที่ผ่านมาหนูก็พยายามหาเงินมาตลอดอะ สรุปหน้าที่หนูคือเรียนหรือต้องทำงาน หนูไม่เข้าใจเลยอะ
แล้วพ่อเราก็บ่นเราต่อแต่ตอนนั้นเราก็ร้องไห้เลยเดินหนีออกมาเพราะเราเจอแบบนี้มาตลอด เวลาเราทำอะไรเขาไม่เคยเห็นด้วย ตั้งแต่เราขายของตั้งแรกๆเเล้ว บอกให้เราไปทำงาน หารายได้ เราก็งงว่าที่ทำอยู่นี่มันไม่ได้ตังเหรอ ถึงจะไม่เยอะแต่เราก็ภูมิใจที่เราไม่ต้องขอเขา เวลาเราขายอะไรเราก็ไม่ค่อยได้บอกเขาเพราะเราเคยบอกเขาแล้วเขาก็พูดตัดกำลังใจเราและบอกว่าเราพยายามไม่พอ เราเลือกที่จะไม่บอกอะไร แต่มันก็มีค่าเท่ากันบอกกับไม่บอกเขาก็เอาแต่ว่า เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเราควรทำยังไงต่อ เรายอมรับนะคะที่เราขายของมันก็ไม่ได้เงินเยอะมา ถ้าต่อเดือนก็ได้ประมาณ 1,000-2,000 บาท แต่ที่เราทำเราแค่อยากหาเงินเองได้จะได้ไม่ต้องขอเขา แล้วเราก็ทำแค่ตอนปิดเทอม สำหรับเราภูมิใจที่เรายังสามารถหาเงินได้ แต่สำหรับพ่อเราๆก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาคิดยังไง เรามีปัญหากับเขาเรื่องนี้มาตลอดแล้วก็เรื่องอื่นๆอีกที่เขาไม่เข้าใจเรา เขาชอบเอาสมัยเขามาใช้กับสมัยนี้ แบบเวลามีอะไรเขาก็จะยกตัวอย่างสมัยเขามาเป็นตัวอย่าง เราพยายามเข้าใจเขาแล้วแต่นะคะ แต่เรายิ่งเหนื่อยอะค่ะ แบบบางทีเเค่เราเห็นหน้าพ่อเราๆก็น้ำตาไหลมาเอง มันมีหลายเรื่องจนเราอยากหนีไปให้ไกลๆ ส่วนพี่ชายเราเวลาเราทะเลาะกับพ่อและเราร้องไห้เขาก็จะมาด่า พอเราไม่หยุดเขาก็เหมือนจะทำร้ายร่างกายเรา เราเคยโดนพี่เราทำร้ายร่างกายมาตั้งแต่ประถมแล้ว แต่ที่บ้านก็เห็นนะคะ แต่ทุกคนบอกว่าก็เพราะสันดานแบบนี้ไง คือถ้าที่บ้านเราเห็นเราร้องไห้ก็จะด่าและก็จะพูดว่า"ปล่อยให้มันร้องไปให้มันตายไปเลย" คือเราโดนหลายๆอย่างจนมันทำให้เราไม่อยากใช้ชีวิตอยู่เลยค่ะ