เรารู้ว่าพ่อนอกใจและมีผู้หญิงคนอื่นมาตั้งแต่ปฐมจนตอนนี้เราใกล้จะจบม.ปลายแล้ว ตอนแรกที่รู้เรารู้สึกเสียใจมากแต่ผ่านมาเกือบ10ปีจากความเสียใจของเรามาเปลี่ยนเป็นชินและเริ่มรำคาญเวลาที่พ่อแมทะเลาะกัน ทุกๆครั้งที่เขาทะเลาะจะเอาเราเข้าไปเกี่ยวข้องด้วยเป็นแบบนี้มาตลอดจนหลังๆมาเราไม่อยากยุ่งเลยขึ้นห้องล็อคประตูเวลาที่เขาทะเลาะกัน ด้วยสภาพจิตใจของเราที่ผ่านมาเรารู้ตัวเองดีว่ามันเริ่มแย่ลงเรื่อยๆเราจากเด็กร่าเริงกลายเป็นเด็กเก็บตัวไม่ค่อยพูดไม่ค่อยยิ้ม อยากจะอยู่แต่ในห้องนอนบางทีก็คิดว่าถ้าพรุ่งนี้ไม่ตื่นมาคงจะดี แม่เราเวลาทะเลาะกับพ่อเสร็จจะชอบเอาอารมณ์มาลงที่เราเขาไม่ใช้ความรุนแรงแต่ใช้คำพูดคอยทำร้ายเรา เราแอบร้องไห้คนเดียวมาตลอด เขาคิดว่าเราโตแล้วควรที่จะรับรู้เรื่องนี้ได้แล้วแต่เอาจริงๆสภาพจิตใจเรามันไม่พร้อมเลยด้วยซ้ำ เราพยายามที่จะพาตัวเองออกมาจากบ้านไม่ใช่ว่าเราไม่รักพวกเรานะคะแต่ว่าเราคิดว่าเราไม่สามารถอยู่ด้วยกันทั้งด้วยนิสัย ทัศนคติ รวมถึงสภาพจิตใจเราตอนนี้ เรารู้สึกผิดที่บางครั้งเรารำคาญเวลาที่พวกเขาทะเลาะแต่ทุกครั้งที่เขาทะเลาะกันจะใช้แต่อารมณ์ไม่มีเหตุผล และทะเลาะกันแต่เรื่องเดิมๆ ตอนนี้เราเหนื่อยกับชีวิตมากๆทั้งครอบครัวและเรื่องเรียนพยายามจัดการความรู้สึกตัวเองแต่มันยากจริงๆค่ะ
พ่อนอกใจแม่ เรารู้เรื่องนี้มาตลอดจนสุขภาพจิตเราแย่ลง