เราอยู่กินกับสามีมาได้ 6 ปีแล้วค่ะ
แต่รู้สึกไม่ไหวกับครอบครัวสามี แต่บางครั้งก็รู้สึกผิดกับสามี ทั้งที่ปากเขาบอกเข้าใจ แต่เราก็…บางความรู้สึกก็ห่วงใจเขา พ่อแม่ใคร ใครก็รัก
สาเหตุที่ไม่ลงรอย สาเหตุทึ่หมดความอนทน
1 .ตอนสามีไปฝึกเราทำงานนอกบ้านกับขายของออนไลน์ บอกให้เรามาช่วยงานที่บ้านรบเร้า เราก็ลาออกมาช่วย หลังมายืมเงินเรามาซื้อของบ่อยมาก ทำเนียนไม่คืน เราช้วยงานทีนึงแล้ว รายได้ก็มีอยู่ทางเดียว ยืมแล้วไม่คืนอีก ค่าน้ำค่าไฟบ้านเราก็จ่ายเอง แฟนเราก่อนไปฝากพ่อแม่ด้วยอยากให้เราอยู่บ้านช่วยดูแล (ก็สภาพที่เจอและจุกจิกเยอะมาก)
2 .แฟนเราได้ลาจากฝึกมาพักนานๆเจอกันที อยากไปโน้นไปนี้ด้วยกันหาอะไร อัพรูปลงบ้าง พี่สาวแฟนเห็นญาติแฟนเห็น เป็นปัญหาใหญ่โตมาก เราไม่เข้าใจทุกวันนี้ก็ยัง งงๆ อยู่ บทสรุปที่ทำให้เสียใจคือ แม่แฟนบอกก็อยู่แต่บ้านอย่าไปไหนให้เป็นปัญหา ญาติๆเขาไม่ชอบให้ทำอะไรเกินหน้าเกินตา ทำตัวด้อยเข้าไว้เขาได้เอ็นดู (คือเรากินอะไรไปไหนก็ใช้เงินตัวเองทำไมอะไร คือ งง มีแบบนี้ด้วย ลูกมีความสุขควรดีใจไม่ใช่เหรอ)
3 .เราลูกอ่อน ตอนนั้นแฟนย้ายไปประจำที่อื่น เราก็กะว่าให้ลูกครบสัก 3-4 เดือน จะย้ายตามไป ช่วงนั้นพี่แฟนมาอยู่ที่บ้านด้วย แล้วมีลูกบูกน้องด้วยอีกคน แล้วมีปัญหาทะเลาะกันเรื่องข้าวของหาย ขึ้นโรงพักแจ้งความ เรารู้เรื่องทุกอย่าง พี่สาวแฟนผิดเต็มๆ อีกฝ่ายหลักฐานพร้อม แต่แม่แฟนมาบังคับเราให้พูดอีกแบบ เราจะทำแลบนั้นได้ไง เหมือนขาก้าวเข้าคุกข้างนึงแล้ว สามีเราลูกเขาเองก็เป็นตำรวจ ไม่คิดสักนิดเลยเหรอ แฟนเราบอกให้การตามความจริง สรุปไม่ได้ดั่งใจไล่เรากับลูกออกจากบ้านด่าสารพัดช่วงนั้นแฟนก็ติดงาน คำสั่ง ผบตร. มาไม่ได้ (นี้คือจุดที่ทำให้เราช้ำใจมากกว่าครั้งไหนๆ ทั้งอายทั้งสงสารลูก เด็กที่เป็นหลานเขา)
4 . ปัจจุบันนี้ เรากับแฟนอยู่ด้วยกับมีความสุขดีทุกอย่าง ห่างไกลจากเขา แต่ก็จะมีโทรมาหา ทุกครั้งที่โทรมาจะโทรมาขอเงิน ได้หรือไม่ได้ ก็จะวางทันที ไม่ถามอย่างอื่น ไม่ถามความเป็นอยู่สารทุกข์สุกดิบ โทรมาเรื่องเงินอย่างเดียวจริงๆ
(แต่ชอบเล่าบอกใครต่อใครว่ารักลูกชายลูกสะใภ้หลานมาก คิดถึงใจจะขาดอย่างนั้นอย่างนี้ )
ซึ่งบางทีเราไม่ยุ่งไม่ถาม ไม่อยากรู้จักไม่อยากรับรู้อะไรหรือยุ่งกับพวกเขาเลย เราเปิดใจคุยกับแฟนเรื่องนี้ เขาบอกเสมอเขาเข้าใจและรับได้ แต่คนอื่นชาวบ้านญาติๆ มองว่าเราใจดำเกินไป กลับไปบ้านก็ไม่เคยพาลูกเขาไปหา ไม่ไปเยี่ยม ไม่คุยกับเขาเลย แต่คนพวกนั้นไม่ได้มาอยู่มารับรู้ทุกสถานการณ์กับเรา มาเราช้ำใจมามากขนาดไหน ส่วนตัวเราเองถ้าถามความรู้สึก เราแคร์แฟนเรานะ ต่อให้เขาบอกไม่ต้องไปสนใจ อยู่แบบนี้แหละ แต่เราก็หน่วงๆใจอยู่ดีเราเขาเสียใจ เราไม่รู้ทำไง มันงงใจนะ บ้านเราพ่อแม่เราญาติเราไม่เป็นงี้นะซัพพอร์ตยินดีกับควรมสำเร็จลูกหลานตลอด แต่อีกฝ่ายไม่เคยรู้สึกผิดกับสิ่งที่ทำ
ถามผู้หญิงที่มีครอบครัวแล้วค่ะ ความสัมพันธุ์กับแม่ผัวพ่อผัวเป็นยังไงบ้างคะ
แต่รู้สึกไม่ไหวกับครอบครัวสามี แต่บางครั้งก็รู้สึกผิดกับสามี ทั้งที่ปากเขาบอกเข้าใจ แต่เราก็…บางความรู้สึกก็ห่วงใจเขา พ่อแม่ใคร ใครก็รัก
สาเหตุที่ไม่ลงรอย สาเหตุทึ่หมดความอนทน
1 .ตอนสามีไปฝึกเราทำงานนอกบ้านกับขายของออนไลน์ บอกให้เรามาช่วยงานที่บ้านรบเร้า เราก็ลาออกมาช่วย หลังมายืมเงินเรามาซื้อของบ่อยมาก ทำเนียนไม่คืน เราช้วยงานทีนึงแล้ว รายได้ก็มีอยู่ทางเดียว ยืมแล้วไม่คืนอีก ค่าน้ำค่าไฟบ้านเราก็จ่ายเอง แฟนเราก่อนไปฝากพ่อแม่ด้วยอยากให้เราอยู่บ้านช่วยดูแล (ก็สภาพที่เจอและจุกจิกเยอะมาก)
2 .แฟนเราได้ลาจากฝึกมาพักนานๆเจอกันที อยากไปโน้นไปนี้ด้วยกันหาอะไร อัพรูปลงบ้าง พี่สาวแฟนเห็นญาติแฟนเห็น เป็นปัญหาใหญ่โตมาก เราไม่เข้าใจทุกวันนี้ก็ยัง งงๆ อยู่ บทสรุปที่ทำให้เสียใจคือ แม่แฟนบอกก็อยู่แต่บ้านอย่าไปไหนให้เป็นปัญหา ญาติๆเขาไม่ชอบให้ทำอะไรเกินหน้าเกินตา ทำตัวด้อยเข้าไว้เขาได้เอ็นดู (คือเรากินอะไรไปไหนก็ใช้เงินตัวเองทำไมอะไร คือ งง มีแบบนี้ด้วย ลูกมีความสุขควรดีใจไม่ใช่เหรอ)
3 .เราลูกอ่อน ตอนนั้นแฟนย้ายไปประจำที่อื่น เราก็กะว่าให้ลูกครบสัก 3-4 เดือน จะย้ายตามไป ช่วงนั้นพี่แฟนมาอยู่ที่บ้านด้วย แล้วมีลูกบูกน้องด้วยอีกคน แล้วมีปัญหาทะเลาะกันเรื่องข้าวของหาย ขึ้นโรงพักแจ้งความ เรารู้เรื่องทุกอย่าง พี่สาวแฟนผิดเต็มๆ อีกฝ่ายหลักฐานพร้อม แต่แม่แฟนมาบังคับเราให้พูดอีกแบบ เราจะทำแลบนั้นได้ไง เหมือนขาก้าวเข้าคุกข้างนึงแล้ว สามีเราลูกเขาเองก็เป็นตำรวจ ไม่คิดสักนิดเลยเหรอ แฟนเราบอกให้การตามความจริง สรุปไม่ได้ดั่งใจไล่เรากับลูกออกจากบ้านด่าสารพัดช่วงนั้นแฟนก็ติดงาน คำสั่ง ผบตร. มาไม่ได้ (นี้คือจุดที่ทำให้เราช้ำใจมากกว่าครั้งไหนๆ ทั้งอายทั้งสงสารลูก เด็กที่เป็นหลานเขา)
4 . ปัจจุบันนี้ เรากับแฟนอยู่ด้วยกับมีความสุขดีทุกอย่าง ห่างไกลจากเขา แต่ก็จะมีโทรมาหา ทุกครั้งที่โทรมาจะโทรมาขอเงิน ได้หรือไม่ได้ ก็จะวางทันที ไม่ถามอย่างอื่น ไม่ถามความเป็นอยู่สารทุกข์สุกดิบ โทรมาเรื่องเงินอย่างเดียวจริงๆ
(แต่ชอบเล่าบอกใครต่อใครว่ารักลูกชายลูกสะใภ้หลานมาก คิดถึงใจจะขาดอย่างนั้นอย่างนี้ )
ซึ่งบางทีเราไม่ยุ่งไม่ถาม ไม่อยากรู้จักไม่อยากรับรู้อะไรหรือยุ่งกับพวกเขาเลย เราเปิดใจคุยกับแฟนเรื่องนี้ เขาบอกเสมอเขาเข้าใจและรับได้ แต่คนอื่นชาวบ้านญาติๆ มองว่าเราใจดำเกินไป กลับไปบ้านก็ไม่เคยพาลูกเขาไปหา ไม่ไปเยี่ยม ไม่คุยกับเขาเลย แต่คนพวกนั้นไม่ได้มาอยู่มารับรู้ทุกสถานการณ์กับเรา มาเราช้ำใจมามากขนาดไหน ส่วนตัวเราเองถ้าถามความรู้สึก เราแคร์แฟนเรานะ ต่อให้เขาบอกไม่ต้องไปสนใจ อยู่แบบนี้แหละ แต่เราก็หน่วงๆใจอยู่ดีเราเขาเสียใจ เราไม่รู้ทำไง มันงงใจนะ บ้านเราพ่อแม่เราญาติเราไม่เป็นงี้นะซัพพอร์ตยินดีกับควรมสำเร็จลูกหลานตลอด แต่อีกฝ่ายไม่เคยรู้สึกผิดกับสิ่งที่ทำ