เมื่อก่อนเคยตั้งกระทู้เกี่ยวกับเรื่องมีแฟน จนเวลาล่วงเลยผ่านไป มาวันนี้กลับไม่ได้เดือดร้อน หรือต้องมานั่งขวนขวายหาแฟน รู้สึกมีความสุขกับการดูซีรี่ย์ อยู่กับเพื่อนๆ กินบุฟเฟ่ เล่นกับหมา รู้สึกมีความสุขกับการที่วางแผนอนาคตการทำงาน เก็บเงินและท่องเที่ยวกับเพื่อน
แต่จะเริ่มรู้สึกกังวลใจเมื่อจินตนาการว่า หากเรามีแฟนหรือแต่งงาน ชีวิตจะต้องขาดอิสระ ต้องมารับผิดชอบเรื่องบ้าน ค่าใช้จ่าย เรื่องครอบครัวที่เราสร้างขึ้นมา แต่ไม่มีแฟนเราไม่ต้องมากังวลเรื่องแบบนี้ หาเงินมาใช้เอง วันหยุดจะนอนตื่นสายหรือทำอะไรก็ได้ ไปเที่ยวก็ได้ไม่ต้องมากังวล ลูก สามีจะกินอยู่อย่างไร
ตอนนี้อายุ 28 ผู้ใหญ่ก็มักจะชอบถาม เมื่อไหร่จะมีแฟน หรือ สมัครงาน บอกว่ายังไม่มีแฟน ก็จะถามว่าทำไม เราอยากตอบอย่างที่ใจคิดว่า ชีวิตตอนนี้มันดีอยุ่แล้วค่ะ ก็เลยไม่ได้คิดว่าจะต้องมีแฟนนะ อะไรแบบนี้ แต่ก็แอบกังวล กลัวโดนดุ 555555 กลัวโดนว่า แหม องุ่นเปรี้ยว ไม่รู้มีใครเป็นบ้างไหม
ยิ่งตอนนี้เพื่อนบางคนเริ่มแต่งงานไป แทนที่เราจะรู้สึก อยากมีแฟน อยากแต่งงานแบบเพื่อนบ้าง มันกลับไม่มี มีแต่ความสุขว่า เพื่อนเราเก่งจัง ที่กล้าที่จะแต่งงานมีครอบครัว เพราะเรามองว่าการแต่งงานคือความรับผิดชอบและความเสี่ยงไปพร้อมๆกัน ที่เราไม่รู้ว่า มันจะสุขหรือจะทุกข์มากกว่ากัน สามีที่ดีในวันนี้ จะกลายร่างเป็นปีศาจเมื่อไหร่ แต่ถ้าดีตลอดชีวิต ก็นับว่าโชคดียิ่งกว่าถูกหวย ซึ่งเราเองไม่มีความกล้าในตรงนี้เลยค่ะ
ตอนนี้คนโสดเริ่มเยอะขึ้น ไม่แน่ใจว่าเหตุผลแตกต่างกันมากน้อยไปแค่ไหน แต่คิดว่า ไม่น่าจะโสดแบบโดดเดี่ยว เหมือนผู้หญิงยุคก่อนแน่ๆ
ขอเพิ่มเติมนะคะ เราไม่ได้ตัดสินใจว่า ฉันจะต้องโสดนะคะ แค่เหมือนดันไปโฟกัส มุ่งมั่นในด้านอื่นเช่น หาเงิน ให้คุณภาพชีวิตมันเท่าเดิม คือ มีข้าวกินครบสามมื้อ มีเงินจ่ายค่าน้ำค่าไฟ มีเงินเติมน้ำมันรถ มีเงินไปเที่ยว และก็อยากต่อ ป.โท มีความสุข/พอใจกับความเป็นอยู่ตอนนี้ จนลืมด้านนึงที่ตัวเองมีคือ คนรักที่เป็นแฟน ไปเลย ซึ่งเป็นด้านที่เรายังไม่ได้ตัด แต่ไม่มุ่งมั่นที่จะหา เหมือนแรงกระตุ้นที่เคยมีมันหายไป ซึ่งมันหายไป 2 ปี จนกระทั่งมีคนถามเรื่องนี้บ่อย จนมาเริ่มรู้สึกตัว ว่า ลืมมันเลยอ่ะ Y^Y ถ้าสมมติว่ามี โมเม้นที่เหงา หรือเพื่อนในกลุ่มที่สนิทกันแต่งงานกันไปหมด เราอาจจะพอมีแรงกระตุ้นว่า เฮ้ยย โฟกัสเรื่องนี้หน่อย จริงจังหน่อยได้ไหม ให้เวลาตามหามันหน่อย มัวแต่หาเงินอยู่นั่นแหละอะไรแบบนี้ ช่วยเดือดร้อนหน่อยอะไรแบบนี้ค่ะ
ขอโทษด้วยนะคะที่ตั้งหัวกระทู้ผิด และสื่อสารผิดไป
มีใครเป็นบ้างไหมคะ รู้สึกชีวิตตอนนี้มันดีอยู่แล้ว จนไม่ได้โฟกัสเรื่องหาแฟน
แต่จะเริ่มรู้สึกกังวลใจเมื่อจินตนาการว่า หากเรามีแฟนหรือแต่งงาน ชีวิตจะต้องขาดอิสระ ต้องมารับผิดชอบเรื่องบ้าน ค่าใช้จ่าย เรื่องครอบครัวที่เราสร้างขึ้นมา แต่ไม่มีแฟนเราไม่ต้องมากังวลเรื่องแบบนี้ หาเงินมาใช้เอง วันหยุดจะนอนตื่นสายหรือทำอะไรก็ได้ ไปเที่ยวก็ได้ไม่ต้องมากังวล ลูก สามีจะกินอยู่อย่างไร
ตอนนี้อายุ 28 ผู้ใหญ่ก็มักจะชอบถาม เมื่อไหร่จะมีแฟน หรือ สมัครงาน บอกว่ายังไม่มีแฟน ก็จะถามว่าทำไม เราอยากตอบอย่างที่ใจคิดว่า ชีวิตตอนนี้มันดีอยุ่แล้วค่ะ ก็เลยไม่ได้คิดว่าจะต้องมีแฟนนะ อะไรแบบนี้ แต่ก็แอบกังวล กลัวโดนดุ 555555 กลัวโดนว่า แหม องุ่นเปรี้ยว ไม่รู้มีใครเป็นบ้างไหม
ยิ่งตอนนี้เพื่อนบางคนเริ่มแต่งงานไป แทนที่เราจะรู้สึก อยากมีแฟน อยากแต่งงานแบบเพื่อนบ้าง มันกลับไม่มี มีแต่ความสุขว่า เพื่อนเราเก่งจัง ที่กล้าที่จะแต่งงานมีครอบครัว เพราะเรามองว่าการแต่งงานคือความรับผิดชอบและความเสี่ยงไปพร้อมๆกัน ที่เราไม่รู้ว่า มันจะสุขหรือจะทุกข์มากกว่ากัน สามีที่ดีในวันนี้ จะกลายร่างเป็นปีศาจเมื่อไหร่ แต่ถ้าดีตลอดชีวิต ก็นับว่าโชคดียิ่งกว่าถูกหวย ซึ่งเราเองไม่มีความกล้าในตรงนี้เลยค่ะ
ตอนนี้คนโสดเริ่มเยอะขึ้น ไม่แน่ใจว่าเหตุผลแตกต่างกันมากน้อยไปแค่ไหน แต่คิดว่า ไม่น่าจะโสดแบบโดดเดี่ยว เหมือนผู้หญิงยุคก่อนแน่ๆ
ขอเพิ่มเติมนะคะ เราไม่ได้ตัดสินใจว่า ฉันจะต้องโสดนะคะ แค่เหมือนดันไปโฟกัส มุ่งมั่นในด้านอื่นเช่น หาเงิน ให้คุณภาพชีวิตมันเท่าเดิม คือ มีข้าวกินครบสามมื้อ มีเงินจ่ายค่าน้ำค่าไฟ มีเงินเติมน้ำมันรถ มีเงินไปเที่ยว และก็อยากต่อ ป.โท มีความสุข/พอใจกับความเป็นอยู่ตอนนี้ จนลืมด้านนึงที่ตัวเองมีคือ คนรักที่เป็นแฟน ไปเลย ซึ่งเป็นด้านที่เรายังไม่ได้ตัด แต่ไม่มุ่งมั่นที่จะหา เหมือนแรงกระตุ้นที่เคยมีมันหายไป ซึ่งมันหายไป 2 ปี จนกระทั่งมีคนถามเรื่องนี้บ่อย จนมาเริ่มรู้สึกตัว ว่า ลืมมันเลยอ่ะ Y^Y ถ้าสมมติว่ามี โมเม้นที่เหงา หรือเพื่อนในกลุ่มที่สนิทกันแต่งงานกันไปหมด เราอาจจะพอมีแรงกระตุ้นว่า เฮ้ยย โฟกัสเรื่องนี้หน่อย จริงจังหน่อยได้ไหม ให้เวลาตามหามันหน่อย มัวแต่หาเงินอยู่นั่นแหละอะไรแบบนี้ ช่วยเดือดร้อนหน่อยอะไรแบบนี้ค่ะ
ขอโทษด้วยนะคะที่ตั้งหัวกระทู้ผิด และสื่อสารผิดไป