_ ถ้าวันนึงคุณชอบทำอะไรมากๆจนเป็นความรักที่อยากให้มันประสบความสำเร็จ แต่ไม่มีคนสนับสนุนคุณเลยคุณยังทำต่อมั้ย ?
- ถ้าคุณทุ่มทุกอย่าง พยายามเสี่ยงลงทุนกี่ครั้งๆเพียงหวังว่ามันจะออกมาดี แต่ผลสุดท้าย มันกลับไม่มีอะไรดีตรงตามใจของคุณเลยซักครั้งเดียว คุณจะวางมือ แล้วพอแค่นี้หรือเปล่า?
- คุณไม่มีคนให้ความช่วยเหลือสักคน แล้วคุณจะสู้ต่อมั้ย?
***** ใช่คำถามที่เราถามไปคือสิ่งที่เราเจอตลอระยะเวลา25ปี เรารักในการเรียนภาษามากๆ และเราก็หวังว่าสักวันมันต้องประสบความสำเร็จเหมือนหลายๆคนซักที แต่คุณรู้มั้ยการสู้ของเรามาตลอดมันเหมือน ยิ่งสู้ก็เหมือนว่าเราวิ่งเข้าไปในอากาศ ในหมอกหนาๆที่มองไม่เห็นทางไม่เจอจุดหมายหรือเส้นชัยซักที มีแต่อุปสรรคขวางเราอยู่ตลอดเวลาจนเราเริ่มท้อและจะวางมือหลายครั้งแล้ว เราเคยถามตัวเองมาตลอด25ปีนะว่า มันใช่ทางที่เรารักจริงๆหรอ เราทำให้มันประสบความสำเร็จจริงๆได้ใช่มั้ย ทำไมตั้งใจทำให้ดีกี่ครั้งๆก็เหมือนมันไกลออกไปทุกที เราท้อแล้ว ทำไมคนอื่นเวลาได้ทำในสิ่งที่เค้ารัก เค้าชอบเค้ามีความใฝ่ฝัน ถึงแม้เค้ามีอุปสรรคเหมือนกันทำไมเค้าก็ยังผ่านมันมาได้ และอุปสรรคไม่เยอะเหมือนเรานะ แต่สิ่งที่เราเจอในแต่ละทีมันเหมือนไม่อยากให้เราทำสำเร็จเลย ไม่มีใครซักคนที่เห็นด้วยหรือสนับสนุนเราเลย (มีแค่เราคนเดียวที่สนับสนุนตัวเอง)ตะเกียกตะกายเพียงแค่เพราะอยากพูดได้สื่อสารได้ทำไมแค่นี้ถึงมีปัญหาเยอะจัง คนช่วยเหลือก็ไม่มี เราพยายามหมดไปกับการลงทุนเรียนทั้งๆที่ทุนทรัพย์ของเราก็มีไม่มากพอเหมือนกับคนอื่นๆแต่เราต้องตัดใจและยอมเอาเงินกินตัวเองมาลงเพื่อหวังว่าวันนึงสิ่งที่เรารักและตั้งใจมันจะประสบความสำเร็จบ้างแค่นี้ ยังทำไม่ได้เลย แต่มันไม่มีครั้งไหนเลยที่จะมีวี่แววว่ามันจะประสบความสำเร็จ หรือออกมาดีบ้าง อย่างล่าสุดที่เราลงเรียนก็ไม่ใช่ถูกๆนะ ใช่เราเห็นยอดคนติดตามเยอะมาก แล้วมีหลายคนบอกว่าดี เราเลยลองสู้อีกซักครั้งและเราก็หวังเหมือนเดิมแต่เราคิดว่าที่หวังๆมาชั่งมัน แต่ครั้งนี้จะเป็นที่ที่สุดท้ายที่เราจะสู้อีกครั้ง และมันต้องดีกว่าครั้งอื่นแน่ แต่คุณรู้มั้ยแค่เริ่มต้นก็รู้จุดจบเลยว่ามันต้องเป็นยังไง สภาพแบบเดิมเลย คือตอนแรกก่อนที่เราจะลงเรียนครูบอกกับเราว่าถ้าเราเรียน เราจะได้ความรู้ และสามารถพูดได้ เข้าใจได้ เอาไปใช้ได้แน่ๆเราเลยตัดสิ่นใจประมาณ3อาทิตย์กว่าถึงจะตัดสินใจลงเรียนได้เพราะ มันแพง เราก็ไม่ได้รวยขนาดนั้น ไม่มีคนสนับสนุนอีก เราก็เลยต้องคิดให้นานๆเพื่อตัดสินใจว่ามันคุ้มแล้วจริงๆ ไม่เหมือนกับที่เคยเจอผ่านมา แต่กลับไม่ใช่เลย ครูที่เราลงเรียนคือทำให้เรารู้สึกว่ามันเหมือนที่เราลงทุนไปเหมือนที่ผ่านมา เสียดายเงินมาก 1.มาช้า 2.พูดที่ไม่เข้ากับเนื่อหาที่เรียนพูดง่ายๆคือพูดนอกเหนือจากที่เรียนเยอะกว่าเนื้อหาเหมือนเล่าอะไรก็ไม่รู้ 3.กำหนดเลิกเรียน2ทุ่มแต่เลิกจริงๆแค่1กว่าๆไม่ถึง2ทุ่มที่กำหนด เลิกประมาณทุ่ม45 4.บอกมีการบ้านทบทวนตลอด แต่เรียนจริงไม่มีซักกะตัว 5.สอนจริงๆที่ระนิดๆ สอนไม่เต็มเม็ดเต็มหน่วยแค่2หัวข้อไม่ถึงบทนึง เลิกเรียน 6.งดสอน1วัน ทั้งจริงๆต้องสอนทุกวัน (อันนี้เราข้าใจได้ว่ามีธุระนะแต่อีรายชม.เรียนขาดไปนี่เสียดายมาก) เราเลยรู้สึกท้อละอะว่าทำไมเราแค่อยากทำในสิ่งที่เรารักและให้มันประสบความสำเร็จทำไมมันยากจังเลย ทำไมไม่มีครูคนไหนที่มีใจรักในการสอนจริงๆหรือเห็นความตั้งใจของเด็กเลย มีแค่สอนๆเอาเงินหรือมีหน้าที่ก็ทำผ่านๆไปที เราเลยคิดว่าเราคงแค่ได้ชอบเฉยๆแต่คงไม่ได้ทำมันจริงๆแล้วหล่ะ เราควรพอมั้ยเพราะที่ผ่านๆมาเราก็ทำให้ตัวเองเห็นแล้วว่าเราสู้สุดๆยอมเสียเงิน เสียเวลา ตั้งใจมากแค่ไหนก็ไม่ได้อะไรมาเลย ล้มลุกครุกคลานมาหลายครั่งแล้ว มันก็ไม่มีอะไรดีเลย เราควรจะพอแล้วจริงๆใช่มั้ย ทุกคนช่วยบอกเราทีว่าเราต้องทำไงต่อไป....
****ปล.หลายคนคงถามทำไมไม่เรียนเองในแอปต่างๆใช่มั้ย เพราะเคยเรียนหลายแอปก็ไม่เวิรคถูกๆผิดๆมั่วไปหมดเราเลยอยากหาคนที่รู้ช่วยสอนไง แต่ถ้าไม่ดีจริงๆเราคงต้องเลิกทำจริงๆแล้วหล่ะ หลายครั้งที่สู้กับมันแล้ว ไม่ไหวแล้ว
ถามหน่อยค่ะที่เราทำอยู่มันควรจะทำต่อหรือพอแค่นี้คะ ขอระบายหน่อย เรารู้สึกท้อแล้ว TT เราจะระบายที่ไหนได้บ้าง
- ถ้าคุณทุ่มทุกอย่าง พยายามเสี่ยงลงทุนกี่ครั้งๆเพียงหวังว่ามันจะออกมาดี แต่ผลสุดท้าย มันกลับไม่มีอะไรดีตรงตามใจของคุณเลยซักครั้งเดียว คุณจะวางมือ แล้วพอแค่นี้หรือเปล่า?
- คุณไม่มีคนให้ความช่วยเหลือสักคน แล้วคุณจะสู้ต่อมั้ย?
***** ใช่คำถามที่เราถามไปคือสิ่งที่เราเจอตลอระยะเวลา25ปี เรารักในการเรียนภาษามากๆ และเราก็หวังว่าสักวันมันต้องประสบความสำเร็จเหมือนหลายๆคนซักที แต่คุณรู้มั้ยการสู้ของเรามาตลอดมันเหมือน ยิ่งสู้ก็เหมือนว่าเราวิ่งเข้าไปในอากาศ ในหมอกหนาๆที่มองไม่เห็นทางไม่เจอจุดหมายหรือเส้นชัยซักที มีแต่อุปสรรคขวางเราอยู่ตลอดเวลาจนเราเริ่มท้อและจะวางมือหลายครั้งแล้ว เราเคยถามตัวเองมาตลอด25ปีนะว่า มันใช่ทางที่เรารักจริงๆหรอ เราทำให้มันประสบความสำเร็จจริงๆได้ใช่มั้ย ทำไมตั้งใจทำให้ดีกี่ครั้งๆก็เหมือนมันไกลออกไปทุกที เราท้อแล้ว ทำไมคนอื่นเวลาได้ทำในสิ่งที่เค้ารัก เค้าชอบเค้ามีความใฝ่ฝัน ถึงแม้เค้ามีอุปสรรคเหมือนกันทำไมเค้าก็ยังผ่านมันมาได้ และอุปสรรคไม่เยอะเหมือนเรานะ แต่สิ่งที่เราเจอในแต่ละทีมันเหมือนไม่อยากให้เราทำสำเร็จเลย ไม่มีใครซักคนที่เห็นด้วยหรือสนับสนุนเราเลย (มีแค่เราคนเดียวที่สนับสนุนตัวเอง)ตะเกียกตะกายเพียงแค่เพราะอยากพูดได้สื่อสารได้ทำไมแค่นี้ถึงมีปัญหาเยอะจัง คนช่วยเหลือก็ไม่มี เราพยายามหมดไปกับการลงทุนเรียนทั้งๆที่ทุนทรัพย์ของเราก็มีไม่มากพอเหมือนกับคนอื่นๆแต่เราต้องตัดใจและยอมเอาเงินกินตัวเองมาลงเพื่อหวังว่าวันนึงสิ่งที่เรารักและตั้งใจมันจะประสบความสำเร็จบ้างแค่นี้ ยังทำไม่ได้เลย แต่มันไม่มีครั้งไหนเลยที่จะมีวี่แววว่ามันจะประสบความสำเร็จ หรือออกมาดีบ้าง อย่างล่าสุดที่เราลงเรียนก็ไม่ใช่ถูกๆนะ ใช่เราเห็นยอดคนติดตามเยอะมาก แล้วมีหลายคนบอกว่าดี เราเลยลองสู้อีกซักครั้งและเราก็หวังเหมือนเดิมแต่เราคิดว่าที่หวังๆมาชั่งมัน แต่ครั้งนี้จะเป็นที่ที่สุดท้ายที่เราจะสู้อีกครั้ง และมันต้องดีกว่าครั้งอื่นแน่ แต่คุณรู้มั้ยแค่เริ่มต้นก็รู้จุดจบเลยว่ามันต้องเป็นยังไง สภาพแบบเดิมเลย คือตอนแรกก่อนที่เราจะลงเรียนครูบอกกับเราว่าถ้าเราเรียน เราจะได้ความรู้ และสามารถพูดได้ เข้าใจได้ เอาไปใช้ได้แน่ๆเราเลยตัดสิ่นใจประมาณ3อาทิตย์กว่าถึงจะตัดสินใจลงเรียนได้เพราะ มันแพง เราก็ไม่ได้รวยขนาดนั้น ไม่มีคนสนับสนุนอีก เราก็เลยต้องคิดให้นานๆเพื่อตัดสินใจว่ามันคุ้มแล้วจริงๆ ไม่เหมือนกับที่เคยเจอผ่านมา แต่กลับไม่ใช่เลย ครูที่เราลงเรียนคือทำให้เรารู้สึกว่ามันเหมือนที่เราลงทุนไปเหมือนที่ผ่านมา เสียดายเงินมาก 1.มาช้า 2.พูดที่ไม่เข้ากับเนื่อหาที่เรียนพูดง่ายๆคือพูดนอกเหนือจากที่เรียนเยอะกว่าเนื้อหาเหมือนเล่าอะไรก็ไม่รู้ 3.กำหนดเลิกเรียน2ทุ่มแต่เลิกจริงๆแค่1กว่าๆไม่ถึง2ทุ่มที่กำหนด เลิกประมาณทุ่ม45 4.บอกมีการบ้านทบทวนตลอด แต่เรียนจริงไม่มีซักกะตัว 5.สอนจริงๆที่ระนิดๆ สอนไม่เต็มเม็ดเต็มหน่วยแค่2หัวข้อไม่ถึงบทนึง เลิกเรียน 6.งดสอน1วัน ทั้งจริงๆต้องสอนทุกวัน (อันนี้เราข้าใจได้ว่ามีธุระนะแต่อีรายชม.เรียนขาดไปนี่เสียดายมาก) เราเลยรู้สึกท้อละอะว่าทำไมเราแค่อยากทำในสิ่งที่เรารักและให้มันประสบความสำเร็จทำไมมันยากจังเลย ทำไมไม่มีครูคนไหนที่มีใจรักในการสอนจริงๆหรือเห็นความตั้งใจของเด็กเลย มีแค่สอนๆเอาเงินหรือมีหน้าที่ก็ทำผ่านๆไปที เราเลยคิดว่าเราคงแค่ได้ชอบเฉยๆแต่คงไม่ได้ทำมันจริงๆแล้วหล่ะ เราควรพอมั้ยเพราะที่ผ่านๆมาเราก็ทำให้ตัวเองเห็นแล้วว่าเราสู้สุดๆยอมเสียเงิน เสียเวลา ตั้งใจมากแค่ไหนก็ไม่ได้อะไรมาเลย ล้มลุกครุกคลานมาหลายครั่งแล้ว มันก็ไม่มีอะไรดีเลย เราควรจะพอแล้วจริงๆใช่มั้ย ทุกคนช่วยบอกเราทีว่าเราต้องทำไงต่อไป....
****ปล.หลายคนคงถามทำไมไม่เรียนเองในแอปต่างๆใช่มั้ย เพราะเคยเรียนหลายแอปก็ไม่เวิรคถูกๆผิดๆมั่วไปหมดเราเลยอยากหาคนที่รู้ช่วยสอนไง แต่ถ้าไม่ดีจริงๆเราคงต้องเลิกทำจริงๆแล้วหล่ะ หลายครั้งที่สู้กับมันแล้ว ไม่ไหวแล้ว