อยากฟังเรื่องราว การทุน ของแต่ล่ะคนหน่อยครับ

เรื่องของผมยังไม่จบเพราะฉะนั้นยังสรุปอะไรไม่ได้

แต่เอาเรื่องที่ผมเห็นจบไปแล้วละกันก็คือพ่อผม

สมัยเด็กๆพ่อผมจะพาผมไปตลาดหุ้นทุกครั้งที่มีโอกาส

เวลาเปิดทีวีก็เปิดดูหุ้นวิ่งๆเวลาอยู่ในรถก็ฟังแต่คนบอกราคาหุ้น

ตอนนั้นพ่อผมคิดว่าเขาเป็นเซียนครับ

เพราะเขาเป็นชาวสวนที่ไล่ซื้อหุ้นไว้สมัยสงครามอิรัก

แล้วเขาแทบไม่เคยขายเลยเพราะคิดว่าไม่มีทางที่ราคาจะตกลงไปเท่านั้นอีก

ตอนรุ่งมากๆ พ่อผมถอยรถเบนซ์สปอต 600SL ไว้ขับไปกินก๋วยเตี๋ยว ผมจำได้ว่าเป็นอะไรที่ทรมานมากเพราะพ่อไม่ยอมติดฟิลม์ กลัวคนมองเข้ามาไม่เห็น

พ่อผมถึงขนาดไปซื้อคอนโดที่หาดใหญ่และกะจะให้ผมไปเรียนที่นั่น แกเริ่มฝันที่จะขายกิจการทั้งหมดแล้วเล่นหุ้นอย่างเดียว ( เพราะแกคิดว่าแกเก่ง ) ช่วงนั้นในชีวิตช่วงปิดเทอมเราจะไปหาดใหญ่กันสองเดือน นอนโรงแรมแล้วไปนั่งดูหุ้น

รวบรวมเรื่องให้สั้น...ต่อมาก็เกิดต้มยำกุ้งครับ

ก่อนเกิดมีคนเตือนพ่อผมให้โอนเงินบาทเป็นดอลล่าห์ แกโอนไปได้ซัก 10 ล้านมั้ง ตอนเกิดต้มยำกุ้งพ่อก็ยังสวมบทบาทชาวสวนที่แกถนัด จำได้ว่าแกสวนไม้ใหญ่มากตอนเซ็ทอยู่พันจุด ( เพราะเชื่อว่าตลาดหุ้นคงไม่ตกมากกว่านี้ ) จนดร.สุวรรณ วลัยเสถียร ต้องบอกพ่อให้คัทลอสตอน 800 จุด พ่อถึงยอมเชื่อ แต่ก็ไม่วายเก็บหุ้นตัวโปรดเพราะคันมือไว้ เช่น fin1 ( ซึ่งสุดท้ายเป็นเศษกระดาษ ) รู้สึกว่าพ่อผมเสียไป 10 ล้าน รถเบนซ์หายไปกลายเป็นโตโยต้าโคโรลล่าแทน

พ่อก็ซึมเศร้าจะฆ่าตัวตายรับผิดชอบ ( ซึ่งเป็นความคิดแบบผู้นำที่ดีนะ ) แต่จับส่งศรีธัญญาทัน ช๊อตสมองแล้วออกมาเป็นคนปกติได้

แต่ความเป็นนักลงทุนของแกก็ไม่จบลงอยู่ดีในตอนนั้นเพราะคอนโดริมรถไฟฟ้าถูก force sell ออกมามาก พ่อได้มา 3 ห้อง ตอนนี้กำไรราคา 400%

แต่พ่อเลิกเล่นหุ้นไปเลย แบบไม่ต้องการได้ยินเรื่องหุ้นอีกเลย

เรื่องของพ่อผมสอนให้รู้ว่า คนเราจะพลาดเมื่อเข้าใจว่าตัวเอง...เก่ง มั่นใจ.

การเป็นคนโง่ตลอดเวลาในสมรภูมิการลงทุนทำให้เราไม่ประมาทไม่ทุ่มติดดอยรู้จักคัทลอส ( ถ้าพ่อผมไม่คัทลอสวันนั้นแกอาจไม่มีวันฟื้นได้อีกเลย )

ทุกวันนี้ผมเห็นตามเฟสคริปโตที่สอนคนให้อดทนติดดอยแล้วผมเศร้าครับ