เริ่มแรกเลยนะคะ ครอบครัวหนูฐานะพอมีพอกินค่ะ แต่พอมาช่วงโควิดก็ทำให้รายได้หายไปหมดเลยค่ะ เหลือแต่แม่ที่เป็นเสาหลัก ช่วงนั้นหนูก็กำลังเรียน ปวช.1 ทางวิทยาลัยมีประกาศให้นักเรียนมากู้ยืมเงินเพื่อการศึกษา(กยศ.) แม่กับหนูก็ไปทำเรื่องกู้ค่ะ หลังจากกู้ได้หนูก็ไม่ขอเงินแม่อีกเลย และเงินที่ได้มาหนูก็ฝากไว้ในบัญชีของแม่ค่ะเก็บเอาไว้ในบัญชีนั้นให้เงินครบ 10,000 ตลอด แม่สั่งให้หนูโอนเงินเข้าบัญชีตลอด ถ้าในบัญชีมีเกินกว่า3,000แม่จะให้โอนเข้าบัญชีนั้นเพื่อเก็บไว้ใช้ในอนาคต แม่ค่อนข้างลำบากค่ะเพราะต้องเป็นคนใช้จ่ายในครอบครัวตลอดเวลา จ่ายทุกอย่างในบ้าน ซึ่งหนูเข้าใจค่ะว่าแม่ต้องลำบากมาก หนูเลยไม่ขอเงินแม่ใช้ มีอยู่ช่วงนึง เงินกยศ.โอนช้ามากๆค่ะ เงินใช้จ่ายก็ไม่พอ ช่วงนั้นหนูขอให้แม่ซื้อของกินให้หนูตุนไว้ให้หน่อย ช่วงนั้นป๊าไม่ให้ออกไปไหนเลย ครั้งนั้นที่ให้แม่ซื้อให้ก็เพราะหนูอยู่บ้านป้าและไม่ค่อยมีอะไรที่หนูสามารถกินได้เพราะคนในบ้านขี้หวง แม่ก็ซื้อให้นะคะ แต่มาบ่นทีหลังตอนที่ทั้งครอบครัวไม่ค่อยสบายรวมถึงแม่ด้วยค่ะเหมือนจะเป็นโควิด แต่ไม่ใช่ แม่ให้หนูไปซื้อของ แต่หนูก็ไม่ดีเองค่ะเลยไม่ไป ตอนนั้นก็ไม่ค่อยดีเหมือนกัน แม่ก็บ่นด่าว่าใหญ่เลยค่ะ ทีขอให้ไปซื้อแค่นี้ไม่ได้สั่งกูให้ไปซื้อของอย่างกับหมูกับหมา หนูก็เลยคิดว่าหนูผิดมากขนาดนั้นเลยหรอคะ และวันนี้หนูก็เอาเงินแม่ไปซื้อไอติมกินกันแต่ก็รู้ว่าแม่กินไม่ได้เลยไม่ซื้อให้ ในใจก็คิดว่าโดนแม่ว่าอีกแน่ๆว่าใช้เงินเขา แต่ตอนนี้ตัวก็ไม่มีเงินเลย สุดท้ายก็โดนเหมือนเดิมค่ะ คือหนูเครียดมากๆว่าทำไมตัวเองแย่ขนาดนี้ แต่ก็นะคะโควิด็ทำให้รายได้หายไปจริงๆค่ะอันนี้ก็ปิดเทอมแล้วหนูว่าจะหางานทำแต่เขาก็ไม่ให้ทำเพราะหนูไม่มีประสบการณ์555(ก็ต้องทำสิจะได้มีประสบการณ์) ก็มาเล่าให้ฟังเฉยๆค่ะแค่อยากรู้ว่าครอบครัวหนูเป็นแบบนี้ควรทำยังไงดีคะ ขอบคุณค่ะ
ควรทำอย่างไรดีคะถ้าครอบครัวเป็นแบบนี้?