คือเรามีเพื่อนอยู่สองคนก็รู้จักกันประมาณหนึ่ง ก่อนหน้านี่เราเล่นด้วยกันแค่สอง พักหลังๆก็มีอีกเข้ามา ตอนเเรกเราก็อยู่ด้วยกันดีน่ะไม่ปัญหาอะไร หลังๆคือ เริ่มมีเรื่องน้อยใจกันเริ่มโกรธกันบ่อยขึ้นเรื่อยๆ เพื่อนคนเเรกที่อยู่กับเราอ่ะนางเป็นคิดมากชอบน้อยใจ โกรธง่าย แต่นางจะมีปัญหาแบบนี้กับเพื่อนคนอีกคนมากกว่าแต่กับเราจะไม่ค่อยมีเพราะเราคบกับนางก่อนตั้งแต่นางยังไปไหนมาไหนคนเดียว เราเลยรู้ว่านางเป็นคนแบบไหน เราเลยไม่ค่อยใส่ใจข้อเสียของนางเพราะนางก็มีข้อดีเยอะ แต่ทุกครั้งที่นางมีปัญหากับเพื่อนอีกคนนางก็จะมาปรึกษาเราทุกครั้ง ในฐานะที่เราเป็นเพื่อนเราก็รับฟังและพูดเท่าที่เราพูดได้และทุกครั้งที่เขาเทลาะกัน กู

ก็โดนเพื่อนอีกคนโกรธไปด้วย แต่กูไม่ได้อะไร แต่พอดีกันกู

เป็นหมาทุกที ช่วงแรกๆกูก็ไม่อะไร แต่มันเป็นแบบนี้บ่อยมากและทุกครั้งมันจะจบที่กูเป็นหมาตลอด คือเอาจริงน่ะถ้ากูเป็นคนขี้น้อยใจอ่ะกูโกรธทั้งสองคนตั้งแต่สองสามครั้งแรกแล้วน่ะแต่นี้เป็นบ่อยเกินนนน และ

เริ่มอิจษากันเองเริ่มแย้งความสำคัญกัน เริ่มมีกีดกัน กันเองด้วย จนวันหนึ่งกูเริ่มถอยตัวเองออกมา คือกูเหนื่อย ที่จะทำอะไรก็ต้องคิดตลอดว่าเพื่อนอีกคนจะโกรธไหมจะน้อยใจไหมจะทำอะไรก็ยากไปหมด แต่ที่กูน้อยใจที่สุดคือเพื่อนที่กูคบมาตั้งแต่แรกตั้งแต่วันที่มันไม่มีใคร วันที่มันกินข้าวคนเดียว วันที่มันมีปัญหากับใครแล้วมันอยู่คนเดียวแต่กูก็อยู่ข้างๆมันมาตลอดต่อให้มันเทลาะกับใครกูก็ไม่เคยที่จะปล่อยมันไปคนเดียวมันยังมีกูอยู่ เอาจริงถึงกูจะไม่ใช่เพื่อนที่ดีมาก กูก็ไม่หักหลังเพื่อนและเอาเพื่อนตัวเองไปนินทาให้ใครฟัง ทุกวันนี้กลายเป็นกูเองที่ต้องไปไหนมาไหนคนเดียว กินข้าวคนเดียว
เคยเป็นหมาบ่อยๆไหม