ขอระบาย+คำปรึกษา+ความคิดเห็นหน่อยนะคะ บอกก่อนว่าอาจจะยาวมากๆจะพยายามย่อๆเหตุการณ์นะคะ ช่วงนี้เครียดมากกินยานอนหลับทุกคืนเลยค่ะ อยากออกไปจากตรงนี้แต่ด้วยความเป็นลูกและภาระของที่บ้านจึงต้องกัดฟันสู้ต่อไปทุกวัน
เริ่มจากเด็กเลยนะคะ ตอนนี้เราประมาณ28
ตอนเราเด็กๆไม่ค่อยได้เงินไปรร. ได้มากสุดก็10-20 บาท เก็บท้องรีบกลับมากินที่บ้านเหตุผลช่วยที่บ้านประหยัดเงินเพราะฐานะค่อนข้างลำบากในมุมมองของเราเองนะคะ และที่แม่คอยบอกทุกวัน แต่เรามีพี่สาวคนนึงค่ะนี่แหละปัญหาของชีวิตเรามาจน28 ปี พี่เราจะได้เงิน100-200 ทุกวันสมัยนั้นนะคะ บางวันไม่พอก็ขอพ่อ-แม่-อาม่าเพิ่ม อีก200+ ไม่เคยมีคนบอกพี่นะว่าฐานะเราลำบากให้ช่วยประหยัดเงิน ถ้าวันไหนพี่ไม่ได้เงินเพิ่มตามพอใจก็มาขูดรีดเรา ถ้าเราไม่ให้หรือตอนมาขอเราหมดแล้วก็โดนแกล้งทำร้ายร่างกายขูดหยิกช้ำเป็นเลือด ..แต่พี่ไม่เคยโดนตีโดนด่าเลย แค่พาเราแยกออกจากกันและปลอบให้หยุดร้อง
เราขึ้นม.1 พี่สาวมีน้อง(มีลูก) เรามีกันสองสาวพี่น้องนะคะ แต่ไม่รู้พี่เคยเห็นเราเป็นน้องไหมจนทุกวันนี้ ต่อนะคะ พี่มีลูกคนแรกก่อนคลอดก็ต้องดูแลพี่ยกของหนักไม่ได้ทำงานบ้านไม่ได้เราก็ทำให้ ดูแลอาหารการกินออกไปซื้อกับข้าว หาหนังสืออ่านให้พี่กับหล่นในท้องฟัง อ่อพี่เราเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวนะคะ เราดูแลพีทุกอย่างจนคลอด เราเรียน.1นะเรียนเสร็จก็ต้องกลับมาช่วยเลี้ยงหลานไม่เคยได้ไปเที่ยวเตร่เกเรเหมือนคนอื่นเลย หลานร้องก็อุ้ม หลานหิวก็ป้อน หลานง่วงก็กล่อม ส่วนพี่ตั้งแต่ท้องก็ดูซีรี่ย์ ๆๆจริงๆค่ะดูตั้งแต่ท้องหลายคนแรกจนตอนนี้เราอายุ28 หลานคนโต14ปี พี่ก็ยังนอนดูซีรี่ย์ทุกวัน เราเลี้ยงหลานสอนหลานทุกอย่างเรื่องเรียนเรื่องงานเรื่องชีวิต อะไรที่คิดว่าจะเป็นประโยชน์และจำเป็นเราสินเขาทุกวันๆจริงๆ
เลี้ยงไปเรียนไปจนจบป.ตรี จริงๆก็จะไม่จบนะคะต้องพยายามหางานเสริมทำ ขายออนไลน์ ทำงานในห้างดึกๆทำร้านอาหาร ส่งตัวเองส่งค่าเทอม เพราะทางบ้านพ่อแม่แก่มากแล้วเงินที่เคยมีก็เริ่มหมดเพราะเลี้ยงหลาน และพี่ มาถึงตอนนี้พี่มีลูก3คนแล้วนะคะค่าใช้จ่ายเลยเยอะมากๆ ที่บ้านเริ่มไม่ไหวแต่เราก็พยายามจนเรียนจบเพื่อหวังว่าเราจะเป็นความภาคภูมิใจให้ที่บ้านสักคน เพราะพี่ก็เรียนไม่จบไปแล้วคนนึงไม่ยากให้คนมาดูถูกมาว่าพ่อแม่เราได้ แต่ก็เหมือนที่บ้านแม่เราจะไม่ได้ภูมิใจอะไรมากนัก
เรียนจบมาก็รีบหางานทำตอนนี้ที่บ้านจากมีเป็นไม่มี จากไม่มีเป็นมีหนี้เยอะแยกไปหมดบ้านก็จะโดนยึด เพราะเราจบปุ๊บที่บ้านก็แก่ลงๆไมีมีแรงทำงาน แต่ต่าใช้จ่ายจากพี่แฟนใหม่และเด็กๆก็มีมากขึนไปทุกวันๆ เราทำงานประจำงานเสริม ขายออนไลน์ เสาร์-อาทิตย์ว่างพยายามหาของขายตลาด เหนื่อยเหลือเกินสายตัวแทบขาด บางวันไม่ได้นอน บางวันนอนไม่หลับ บางวันเจ็บมือปวดหลังจนนอนไม่ได้ มีเงินก็ซื้อของให้ที่บ้านนะ ขนมข้าวน้ำ ให้พ่อแม่ให้หลานหมด ชีวิตเราไม่ค่อยได้เที่ยวไม่ค่อยมีเพื่อน เพราะต้องดูแลที่บ้าน ส่วนพี่กับแฟนใหม่ก็บ่นแต่เงินไม่มีใช้ เป็นหนี้ ขอเงินขอข้าวขอขนมที่บ้านกิน แม่ก็คอยแอบให้ทุกอย่างของใช้ของกิน เงินทองโทรศัพท์ ให้จนตัวเองไม่มีหรอก แต่พอมีอะไรได้อะไรหรือว่าซื้ออะไรมาก็คอยจะแอบหยิบยื่นให้ตลอด
เราจะคอยบอกพี่อ้อมบ้างตรงบ้างตลอดให้ช่วยประหยัดพ่อแม่แก่แล้ว ช่วยกันดูแลเขาไม่ใช่เอาภาระมาเพิ่ม พี่ก็ไม่เคยฟังนะคะ ไม่เคยเลยใช้เงินเก่งตั้งแต่เด็กๆ และทุกครั้งที่เราพูดเขาจะโวยวาย อาละวาดแรงที่สุดก็ทำร้ายร่างกายเราห้ามให้เราพูดหรือสอนอะไรเพราะเราเป็นน้อง ใช่ค่ะยันอายุ28ยังโดนพี่ทำร้ายร่างกายบ่อยครั้ง แม่ก็ไม่เคยว่าไม่เคยตีพี่ จริงๆนะคะ ตั้งแต่จำความได้แม่ได้เคยตีพี่ว่าพี่เรื่องใช้เงินเรื่องทำร้ายร่างกายเราเลย มิหนำซ้ำยังมาว่าซ้ำเติมเรา หรือไปเล่าให้คนอื่นในบ้านฟังอีกว่าเราพูดมาก ยุ่งเกินไป วุ่นวาย คอยหาแต่เรื่อง ประมาณนี้ค่ะ
ร้ายแรงที่สุดในชีวิต คือหลานที่เราเลี้ยงเขามาทั้งสามคน หลานที่เลี้ยงมากับมือตั้งแต่เราอยู่ม.1 ป้อนข้าวป้อนน้ำ สอนหนังสือ ติวสอบ พาไปเที่ยว ไปกิน ไม่พอใจที่เราโกดเรื่องเล่นเกมส์การบ้านไม่ทำ โกหกว่าทำทุกวันทั้งๆที่เราสอนและถามทุกวัน ยิ่งช่วง เรียนออนไลน์ยิ่งเหนื่อยมีตั้ง 3 คน วันๆไม่ได้พักแล้วยังมาโกหกงานค้างเยอะแยะไปหมด ทำร้ายร่างกาย ต่อยเตะกระทืบเราซึ่งเป็นน้าแท้ๆ เขียวไปจ้ะเขียวช้ำไปเลยที่เจ็บสุดคือใจ แม่และพี่ไม่ว่าหลานสักคำ ไม่ตีหลาน และยังภูเขาค้างหลานอีกว่า เรากดดันเกินไปให้ขาเรียนมากไป ไม่ให้เขาเล่นเกมส์เอง เด็กมันเลยโมโห
ทุกวันนี้หลาน 3 คนก็โตแล้ว พอดีจะรู้เรื่องต่างๆมากมาย แต่แม่เขาก็ยังไม่เคยเลี้ยงดู และออกไปอยู่นอกบ้านกับแฟนใหม่ ทิ้งหลานไว้ที่บ้านให้พ่อแม่และเราเลี้ยง ไม่เคยส่งเงินหรือโทรถามไถ่อะไรที่บ้านเลย ยกเว้นมีปัญหาเรื่องเงินก็จะโทรกลับมาขอเงินกับที่บ้าน แม่ก็จะแอบให้ ไม่มีจากเราจากพ่อก็ไปขอความช่วยเหลือจากญาติต่อ
แต่เวลาไปเจอญาติๆแม่ก็จะพูด แต่เรื่องความดีของพี่ หรือแต่งเรื่องขึ้นมาให้พี่ดูดี ไม่เคยพูดเรื่องแย่เลย ต่อหน้าทุกคนเราและลูกๆของพี่ แต่กับเราที่ทำอยู่ทุกวันตั้งแต่เด็ก ถึงตอนนี้ แม่ไม่เคยพูดให้ใครฟัง แค่ชมเรายังไม่เคยเลย
บ้านไหนเคยมีปัญหาแบบนี้บ้างไหมคะ ตั้งแต่เด็กจนโตไม่เคยใช้ชีวิตใช้เงิน มีแรงมีเงินก็ทุ่มให้ทีบ้านหมด ค่ากิน ค่าอยู่ ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าบ้าน ค่าส่วนกลาง ค่าใช้จ่ายทุกคน แต่เหมือนจะไม่มีความหมาย ไม่มีใครเห็น
เราอยากหนีออกจากบ้านไปอยู่ไกลๆบ้าง ก็ห่วงทางบ้านไม่มีคนดูแล ไม่มีเงินและยังมีหนี้อีก ปล่อยวางไม่ได้เลย แค่จะไปพักผ่อนไปคาเฟ่ไปเดินห้าง ยังเสียดายเงินตลอด และเป็นห่วงที่บ้านจะมีไรกินทำไรกินมื้อต่อไปๆเลย
ทุกวันนี้เครียดมากค่ะกับคำถามที่ติดตัวมาตั้งแต่เด็ก ยิ่งโตก็ยิ่งมีเรื่องมากมาย ให้คิดทุกวันทุกคืน ทั้งเรื่องที่บ้าน เรื่องเศรษฐกิจ เรื่องอนาคตวันต่อไปพรุ่งนี้ ของเราและคนในครอบครัวทุกคน กินยาคลายเครียดยานอนหลับทุกวันเลย
1.มีใครเคยเจอปัญหาแบบนี้บ้างคะ เราควรจะทำยังไงดี ที่บ้านและกับตัวเอง
2.จากเหตุการ์ณย่อๆนี้ ทุกคนคิดว่าเราเป็นลูกของแม่ไหมคะ เราคิดจริงๆนะ หรือเราไม่ใช่ลูก ทำไมการปฏิบัติมันช่างแตกต่างกันเหลือเกิน คนที่ทำดีและพยายามทำดี ไม่เคยได้ดีหรือแม้แต่คำชื่นชม กับคนที่ไม่เคยคิดทำอะไรเพื่อใครเลย ขับมีแต่คำสรรเสริญเยินยอปรุงแต่งให้กันตลอดตั้งแต่เด็กยันโต
3. เราควรไปปรึกษาจิตแพทย์ ดีไหมคะ
4. หรือปัญหาทั้งหมดมันเกิดที่เรา ดูแล้วจะเป็นปัญหาและเดือดเนื้อร้อนใจกับการเป็นอยู่ กับชีวิตของคนในครอบครัวอยู่คนเดียวตั้งแต่เด็กยันปัตจุบัน ควรแก้ที่ตรงไหน ฝากแนะนำทีค่ะ
ปล. ใครอยากถามเพิ่มเติมได้นะคะ หรือใครอยากจะว่าอะไรก็ได้เช่นกันค่ะ
บ้านไหนทำดีให้ตายไม่เคยอยู่ในสายตาบ้างไหมคะ หรือเราไม่ใช่ลูกแท้ๆเหมือนในหนัง ขอคำปรึกษาหน่อยค่ะ
เริ่มจากเด็กเลยนะคะ ตอนนี้เราประมาณ28
ตอนเราเด็กๆไม่ค่อยได้เงินไปรร. ได้มากสุดก็10-20 บาท เก็บท้องรีบกลับมากินที่บ้านเหตุผลช่วยที่บ้านประหยัดเงินเพราะฐานะค่อนข้างลำบากในมุมมองของเราเองนะคะ และที่แม่คอยบอกทุกวัน แต่เรามีพี่สาวคนนึงค่ะนี่แหละปัญหาของชีวิตเรามาจน28 ปี พี่เราจะได้เงิน100-200 ทุกวันสมัยนั้นนะคะ บางวันไม่พอก็ขอพ่อ-แม่-อาม่าเพิ่ม อีก200+ ไม่เคยมีคนบอกพี่นะว่าฐานะเราลำบากให้ช่วยประหยัดเงิน ถ้าวันไหนพี่ไม่ได้เงินเพิ่มตามพอใจก็มาขูดรีดเรา ถ้าเราไม่ให้หรือตอนมาขอเราหมดแล้วก็โดนแกล้งทำร้ายร่างกายขูดหยิกช้ำเป็นเลือด ..แต่พี่ไม่เคยโดนตีโดนด่าเลย แค่พาเราแยกออกจากกันและปลอบให้หยุดร้อง
เราขึ้นม.1 พี่สาวมีน้อง(มีลูก) เรามีกันสองสาวพี่น้องนะคะ แต่ไม่รู้พี่เคยเห็นเราเป็นน้องไหมจนทุกวันนี้ ต่อนะคะ พี่มีลูกคนแรกก่อนคลอดก็ต้องดูแลพี่ยกของหนักไม่ได้ทำงานบ้านไม่ได้เราก็ทำให้ ดูแลอาหารการกินออกไปซื้อกับข้าว หาหนังสืออ่านให้พี่กับหล่นในท้องฟัง อ่อพี่เราเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวนะคะ เราดูแลพีทุกอย่างจนคลอด เราเรียน.1นะเรียนเสร็จก็ต้องกลับมาช่วยเลี้ยงหลานไม่เคยได้ไปเที่ยวเตร่เกเรเหมือนคนอื่นเลย หลานร้องก็อุ้ม หลานหิวก็ป้อน หลานง่วงก็กล่อม ส่วนพี่ตั้งแต่ท้องก็ดูซีรี่ย์ ๆๆจริงๆค่ะดูตั้งแต่ท้องหลายคนแรกจนตอนนี้เราอายุ28 หลานคนโต14ปี พี่ก็ยังนอนดูซีรี่ย์ทุกวัน เราเลี้ยงหลานสอนหลานทุกอย่างเรื่องเรียนเรื่องงานเรื่องชีวิต อะไรที่คิดว่าจะเป็นประโยชน์และจำเป็นเราสินเขาทุกวันๆจริงๆ
เลี้ยงไปเรียนไปจนจบป.ตรี จริงๆก็จะไม่จบนะคะต้องพยายามหางานเสริมทำ ขายออนไลน์ ทำงานในห้างดึกๆทำร้านอาหาร ส่งตัวเองส่งค่าเทอม เพราะทางบ้านพ่อแม่แก่มากแล้วเงินที่เคยมีก็เริ่มหมดเพราะเลี้ยงหลาน และพี่ มาถึงตอนนี้พี่มีลูก3คนแล้วนะคะค่าใช้จ่ายเลยเยอะมากๆ ที่บ้านเริ่มไม่ไหวแต่เราก็พยายามจนเรียนจบเพื่อหวังว่าเราจะเป็นความภาคภูมิใจให้ที่บ้านสักคน เพราะพี่ก็เรียนไม่จบไปแล้วคนนึงไม่ยากให้คนมาดูถูกมาว่าพ่อแม่เราได้ แต่ก็เหมือนที่บ้านแม่เราจะไม่ได้ภูมิใจอะไรมากนัก
เรียนจบมาก็รีบหางานทำตอนนี้ที่บ้านจากมีเป็นไม่มี จากไม่มีเป็นมีหนี้เยอะแยกไปหมดบ้านก็จะโดนยึด เพราะเราจบปุ๊บที่บ้านก็แก่ลงๆไมีมีแรงทำงาน แต่ต่าใช้จ่ายจากพี่แฟนใหม่และเด็กๆก็มีมากขึนไปทุกวันๆ เราทำงานประจำงานเสริม ขายออนไลน์ เสาร์-อาทิตย์ว่างพยายามหาของขายตลาด เหนื่อยเหลือเกินสายตัวแทบขาด บางวันไม่ได้นอน บางวันนอนไม่หลับ บางวันเจ็บมือปวดหลังจนนอนไม่ได้ มีเงินก็ซื้อของให้ที่บ้านนะ ขนมข้าวน้ำ ให้พ่อแม่ให้หลานหมด ชีวิตเราไม่ค่อยได้เที่ยวไม่ค่อยมีเพื่อน เพราะต้องดูแลที่บ้าน ส่วนพี่กับแฟนใหม่ก็บ่นแต่เงินไม่มีใช้ เป็นหนี้ ขอเงินขอข้าวขอขนมที่บ้านกิน แม่ก็คอยแอบให้ทุกอย่างของใช้ของกิน เงินทองโทรศัพท์ ให้จนตัวเองไม่มีหรอก แต่พอมีอะไรได้อะไรหรือว่าซื้ออะไรมาก็คอยจะแอบหยิบยื่นให้ตลอด
เราจะคอยบอกพี่อ้อมบ้างตรงบ้างตลอดให้ช่วยประหยัดพ่อแม่แก่แล้ว ช่วยกันดูแลเขาไม่ใช่เอาภาระมาเพิ่ม พี่ก็ไม่เคยฟังนะคะ ไม่เคยเลยใช้เงินเก่งตั้งแต่เด็กๆ และทุกครั้งที่เราพูดเขาจะโวยวาย อาละวาดแรงที่สุดก็ทำร้ายร่างกายเราห้ามให้เราพูดหรือสอนอะไรเพราะเราเป็นน้อง ใช่ค่ะยันอายุ28ยังโดนพี่ทำร้ายร่างกายบ่อยครั้ง แม่ก็ไม่เคยว่าไม่เคยตีพี่ จริงๆนะคะ ตั้งแต่จำความได้แม่ได้เคยตีพี่ว่าพี่เรื่องใช้เงินเรื่องทำร้ายร่างกายเราเลย มิหนำซ้ำยังมาว่าซ้ำเติมเรา หรือไปเล่าให้คนอื่นในบ้านฟังอีกว่าเราพูดมาก ยุ่งเกินไป วุ่นวาย คอยหาแต่เรื่อง ประมาณนี้ค่ะ
ร้ายแรงที่สุดในชีวิต คือหลานที่เราเลี้ยงเขามาทั้งสามคน หลานที่เลี้ยงมากับมือตั้งแต่เราอยู่ม.1 ป้อนข้าวป้อนน้ำ สอนหนังสือ ติวสอบ พาไปเที่ยว ไปกิน ไม่พอใจที่เราโกดเรื่องเล่นเกมส์การบ้านไม่ทำ โกหกว่าทำทุกวันทั้งๆที่เราสอนและถามทุกวัน ยิ่งช่วง เรียนออนไลน์ยิ่งเหนื่อยมีตั้ง 3 คน วันๆไม่ได้พักแล้วยังมาโกหกงานค้างเยอะแยะไปหมด ทำร้ายร่างกาย ต่อยเตะกระทืบเราซึ่งเป็นน้าแท้ๆ เขียวไปจ้ะเขียวช้ำไปเลยที่เจ็บสุดคือใจ แม่และพี่ไม่ว่าหลานสักคำ ไม่ตีหลาน และยังภูเขาค้างหลานอีกว่า เรากดดันเกินไปให้ขาเรียนมากไป ไม่ให้เขาเล่นเกมส์เอง เด็กมันเลยโมโห
ทุกวันนี้หลาน 3 คนก็โตแล้ว พอดีจะรู้เรื่องต่างๆมากมาย แต่แม่เขาก็ยังไม่เคยเลี้ยงดู และออกไปอยู่นอกบ้านกับแฟนใหม่ ทิ้งหลานไว้ที่บ้านให้พ่อแม่และเราเลี้ยง ไม่เคยส่งเงินหรือโทรถามไถ่อะไรที่บ้านเลย ยกเว้นมีปัญหาเรื่องเงินก็จะโทรกลับมาขอเงินกับที่บ้าน แม่ก็จะแอบให้ ไม่มีจากเราจากพ่อก็ไปขอความช่วยเหลือจากญาติต่อ
แต่เวลาไปเจอญาติๆแม่ก็จะพูด แต่เรื่องความดีของพี่ หรือแต่งเรื่องขึ้นมาให้พี่ดูดี ไม่เคยพูดเรื่องแย่เลย ต่อหน้าทุกคนเราและลูกๆของพี่ แต่กับเราที่ทำอยู่ทุกวันตั้งแต่เด็ก ถึงตอนนี้ แม่ไม่เคยพูดให้ใครฟัง แค่ชมเรายังไม่เคยเลย
บ้านไหนเคยมีปัญหาแบบนี้บ้างไหมคะ ตั้งแต่เด็กจนโตไม่เคยใช้ชีวิตใช้เงิน มีแรงมีเงินก็ทุ่มให้ทีบ้านหมด ค่ากิน ค่าอยู่ ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าบ้าน ค่าส่วนกลาง ค่าใช้จ่ายทุกคน แต่เหมือนจะไม่มีความหมาย ไม่มีใครเห็น
เราอยากหนีออกจากบ้านไปอยู่ไกลๆบ้าง ก็ห่วงทางบ้านไม่มีคนดูแล ไม่มีเงินและยังมีหนี้อีก ปล่อยวางไม่ได้เลย แค่จะไปพักผ่อนไปคาเฟ่ไปเดินห้าง ยังเสียดายเงินตลอด และเป็นห่วงที่บ้านจะมีไรกินทำไรกินมื้อต่อไปๆเลย
ทุกวันนี้เครียดมากค่ะกับคำถามที่ติดตัวมาตั้งแต่เด็ก ยิ่งโตก็ยิ่งมีเรื่องมากมาย ให้คิดทุกวันทุกคืน ทั้งเรื่องที่บ้าน เรื่องเศรษฐกิจ เรื่องอนาคตวันต่อไปพรุ่งนี้ ของเราและคนในครอบครัวทุกคน กินยาคลายเครียดยานอนหลับทุกวันเลย
1.มีใครเคยเจอปัญหาแบบนี้บ้างคะ เราควรจะทำยังไงดี ที่บ้านและกับตัวเอง
2.จากเหตุการ์ณย่อๆนี้ ทุกคนคิดว่าเราเป็นลูกของแม่ไหมคะ เราคิดจริงๆนะ หรือเราไม่ใช่ลูก ทำไมการปฏิบัติมันช่างแตกต่างกันเหลือเกิน คนที่ทำดีและพยายามทำดี ไม่เคยได้ดีหรือแม้แต่คำชื่นชม กับคนที่ไม่เคยคิดทำอะไรเพื่อใครเลย ขับมีแต่คำสรรเสริญเยินยอปรุงแต่งให้กันตลอดตั้งแต่เด็กยันโต
3. เราควรไปปรึกษาจิตแพทย์ ดีไหมคะ
4. หรือปัญหาทั้งหมดมันเกิดที่เรา ดูแล้วจะเป็นปัญหาและเดือดเนื้อร้อนใจกับการเป็นอยู่ กับชีวิตของคนในครอบครัวอยู่คนเดียวตั้งแต่เด็กยันปัตจุบัน ควรแก้ที่ตรงไหน ฝากแนะนำทีค่ะ
ปล. ใครอยากถามเพิ่มเติมได้นะคะ หรือใครอยากจะว่าอะไรก็ได้เช่นกันค่ะ