คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 1
สมัยบาคุมังดังๆผมเห็นคนที่อยากเขียนโชเน็นเยอะ แต่คนที่เขียนออกมาได้มันน้อยเพราะการเขียนการ์ตูนมันยากครับ
ส่วนใหญ่พอขึ้นมหาลัยแล้วเลิกสนใจการ์ตูนไปก็เยอะ แล้วเด็กวัยรุ่นสมัยนี้มีทางเลือกในการเสพความบันเทิงมากกว่าสมัยก่อน
คนอ่านน้อยลง ตลาดเล็กรายได้น้อย มีตัวเปรียบเทียบเป็นการ์ตูนของญี่ปุ่น
สายผลิตจึงเลือกไปขายในตลาดเฉพาะทางตามคอมมูนิตี้ของตัวเองหรือทำสนองนี้ดตัวเองในวัยนั้นมากกว่า
ซึ่งส่วนใหญ่มันไม่ใช่แนวโชเน็น ถ้าจะเกี่ยวข้องกับการ์ตูนโชเน็นก็คือเขียนโดจินจากการ์ตูนโชเน็น
ส่วนใหญ่พอขึ้นมหาลัยแล้วเลิกสนใจการ์ตูนไปก็เยอะ แล้วเด็กวัยรุ่นสมัยนี้มีทางเลือกในการเสพความบันเทิงมากกว่าสมัยก่อน
คนอ่านน้อยลง ตลาดเล็กรายได้น้อย มีตัวเปรียบเทียบเป็นการ์ตูนของญี่ปุ่น
สายผลิตจึงเลือกไปขายในตลาดเฉพาะทางตามคอมมูนิตี้ของตัวเองหรือทำสนองนี้ดตัวเองในวัยนั้นมากกว่า
ซึ่งส่วนใหญ่มันไม่ใช่แนวโชเน็น ถ้าจะเกี่ยวข้องกับการ์ตูนโชเน็นก็คือเขียนโดจินจากการ์ตูนโชเน็น
แสดงความคิดเห็น
ทำไมการ์ตูนหรือนิยายของคนไทยส่วนใหญ่ไม่ได้ทำมาเป็นแนวโชเน็น แต่ไปในทางโจเซย์หรือโชโจครับ?
ทั้งๆที่สมัยนี้เด็กวัยรุ่นไทยเขาก็น่าจะเสพของพวกนี้กันแล้ว (น่าจะเพราะอิทธิพลจากญี่ปุ่น) แล้วทำไมถึงยังไม่ค่อยมีการ์ตูนกับนิยายไทยสำหรับกลุ่มเป้าหมายในวัยนี้ หรือเขาอาจทำมาให้เด็กกับวัยรุ่นด้วยแต่ผมแค่ไม่รู้เฉยๆ หรือว่าจริงๆแล้วเด็กกับวัยรุ่นไทยเขาไม่ชอบสื่อแนวโชเน็นกัน?
จริงๆผมก็เคยเห็นสนพ.ไทยนึงที่ทำการ์ตูนสไตล์โชเน็นนะครับ แต่ตอนนี้ดูเหมือนสถานการณ์ในบริษัทดูจะไม่ค่อยดีเท่าไร มันยิ่งทำให้ผมสงสัยขึ้นไปอีกว่า หรือแท้จริงแล้วเด็กกับวัยรุ่นไทยเขาจะไม่สนของแนวนี้กันแน่?
(ส่วนตัวผมยังเรียนอยู่มัธยมต้นก็ชอบของแนวนี้มากๆ อยากอุดหนุนคนไทยด้วยกัน แต่ไม่ค่อยมีผลงานแนวนี้ให้อุดหนุน เรื่องที่อุดหนุนมาตลอด คนเขียนก็ดันดองยาว 5555)
มาแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันครับ