เราไม่สามารถที่จะใช่ชีวิตเป็นของตัวเองได้เลย เราต้องทำยังไงดี

เราเคยเขียนกระทู้ไปแล้วค่ะ เรื่องอยู่ไกลครอบครัว อยากกลับบ้าน...
ตอนนี้เราแต่งงานแล้ว และแยกกันอยู่กับสามีไม่ได้เลิกนะคะ แต่ทำงานคนละที่เรา...รู้สึกว่าพ่อแม่ใจร้ายกับเรามากเลย...และเราก็เป็นคนที่ขี้ขลาดมากๆ
เราอยากมีชีวิตครอบครัวที่มีพ่อแม่ลูก...แต่ก็ติดที่พ่อแม่ตัวเองเขาไม่คิดถึงตอนตัวเองเลยที่แต่งงานแล้วก็มาอยู่ด้วยกัน มาทำมาหากิน ด้วยกัน2คนจนส่งลูกเรียนจบ แต่กับเราพ่อแม่กลับบอกให้เราอยู่กทม.  ไม่ต้องกลับบ้าน บอกให้เราอยู่คนเดียว บอกให้เราอดทน เราจะลาออกก็ไม่ยอมให้ออก และก็ขี้ขลาดเกินว่าที่จะแอบลาออกเอง เราอายุ30กว่า แต่กลับตัดสินใจอะไรเองไม่ได้ แฟนก็บอกให้ลาออก เราก็ไม่กล้าทำ เราทรมารมากๆ อยากตายๆไปให้พ้นๆ เราโตขนาดนี้ทำไมไม่ยอมให้เราใช้ชีวิตตัวเอง เราค่อยๆเงียบลงเรื่อยๆจนรู้สึกว่าตัวเองจะเป็นซึมเศร้าแล้ว...อยากประชดชีวิตให้เขาเห็นว่าเราไม่มีความสุขเลย เราทรมารแค่ไหนทำไมไม่เข้าใจเลย