สวัสดีครับ ขอคำปรึกษาครับ
เรื่องนี้ เป็นปัญหาที่ส่งผลกระทบกับสภาพจิตใจผมมาหลายเดือนเเล้วครับ
ไม่รู้ว่าจะจัดการความรู้สึกนี้อย่างไร รบกวนขอคำแนะนำครับ
ผมเป็นเกย์ครับ มีเเฟนเเล้ว
คบกันมาเข้าปีที่ 4 ทำธุรกิจร่วมกัน
เราเเทบจะไม่เคยมีอะไรกัน อยู่กันเเบบเพื่อนร่วมคิด มิตรร่วมสร้างมาตลอด
ตลอดที่คบกัน ผมก็มีนอกลู่นอกทางบ้าง
เเต่เขาก็ให้อภัยเเละมองว่าที่ผมนอกลู่นอกทาง ก็เพียงชั่วคราว เขาไม่ถือสา
ซึ่งผมเองก็รู้ตัวดีว่า ที่นอกลู่นอกทาง ก็เเค่ชั่วคราว สุดท้ายผมก็เลือกเขาอยู่ดี
เเละเมื่อถึงจุดหนึ่ง ผมก็ไม่มีพฤติกรรมนอกลู่นอกทางอีกเลย
กระทั่งล่าสุด
รับลูกน้องคนหนึ่งมาทำงาน เป็นผู้ชายเเท้
ผมต้องสอนงานเขา เเละต้องดิวงานด้วยกันตลอด
เราสนิทกันไวมากครับ
ตอนเเรกผมก็ไม่คิดอะไร คิดเเค่เพียงพี่น้อง เจ้านาย ลูกน้อง
กระทั่ง เราออกทำงานต่างจังหวัดด้วยกัน
ได้นั่งดื่มเเอลกอฮอล์ด้วยกันทั้งคืน
เราได้พูดคุยกันทุกเรื่อง คุยปรึกษาทุกอย่าง
เเลกเปลี่ยนทัศนคติซึ่งกันเเละกัน
ยอมรับครับว่า เราถูกคอกันมาก
เขาเป็นผู้ชายเพียงคนเดียวที่กล้านั่งดื่มเเละพูดคุยทุกเรื่อง
จนถึงเช้า ซึ่งที่ผ่านมา ไม่เคยมีใครกล้าทำแบบนี้กับผม
เเม้เเต่ตัวเเฟนผมเองก็ตาม ไม่เคยมีโมเม้นต์นี้มาตลอด 4 ปี
น้องคนนี้ สามารถทำให้ผมพูดเรื่องปัญหาที่อยู่ในใจลึกๆ ได้อย่างสบายใจ
เเละเขาก็รับฟัง
ยอมรับครับว่า ผมชอบน้องเขาไปเเล้ว
คืนนั้น ผมเผลอไปหอมเเก้มเขา ก่อนจะเเยกย้ายกันไปนอน หลังจากที่ดื่มกันโต้รุ่ง
น้องเขาก็ขัดขืนนะครับ เเต่ก็ได้หอม ผมรู้สึกดีมากๆเลยครับ
ตื่นเช้ามา ผมกลัวมากๆครับ
กลัวว่าน้องจะโกรธหรือไม่มองหน้าผม
เเต่เปล่าเลยครับ
น้องเขาก็ยังคุยปกติ ทำตัวทุกอย่างปกติหมด
จนทำให้ผมเริ่มมีความหวังว่า
เขาอาจจะมีใจกับผมอยู่บ้าง
เเต่ในใจลึก ๆ
ก็รู้ว่ามันยากมาก
เพราะเขาก็มีเเฟนอยู่เเล้ว เป็นผู้หญิง
แต่จากที่คุยๆกันมา
เขาเองก็อยากจะเลิกกับแฟน ผญ คนนี้เหมือนกัน
ผมเองก็ยิ่งมีความหวัง
และคิดเอาว่า น้องเขาก็เหมือนจะสับสนอยู่
เพราะจากที่คุย ๆ เขาก็ไม่รังเกียจ LGBT
เพียงเเต่เขาอยู่ในสังคมชายล้วนมาตลอด
จบโรงเรียนชายล้วน ชอบดูบอล เเละไม่เคยมีอะไรกับผู้ชายมาก่อน
หลังเลิกงาน
ผมลองชวนเขาไปเที่ยวผับบาร์อยู่หลายครั้ง
เขาก็ยอมไป ไปไหนไปกันตลอด
เเละในผับเเห่งหนึ่ง หลังจากที่ผมเมาได้ที่
ก็เลือกที่จะสารภาพรักกับเขา
ซึ่งเขาก็บอกว่า เขารู้เเล้วว่าผมรักเขา
เเต่เขาไม่ชินกับการที่มีผู้ชายมาชอบ
เพราะอยู่เเต่ในสังคมชายล้วนมาตลอด
ผมเข้าใจเเละคิดว่า
สักวันหนึ่งเขาอาจจะชินเอง
ผมบอกตรงนี้นะครับ
ว่าผมชอบน้อง เเบบไม่ได้หวังอะไรเลย
ไม่ได้หวังเรื่องเซ็กส์ส หรือเงินทอง หรืออะไรเลยครับ
ผมผ่านจุดนั้นมาเเล้ว
ตอนนี้ผมอายุเข้าเลข 3 เเล้ว
ส่วนน้องห่างจากผม 3 ปี
ผมการันตีว่าผมไม่ได้หวังอะไรจากน้องเลย
เเต่รู้สึกดีกับเขามาก ๆ
เพราะเป็นคนเดียวที่รู้สึกว่าคุยด้วยเเล้วสบายใจ
ทุก ๆ เช้า
เขาจะทักไลน์มาเป็นคนเเรก
ก่อนนอนผมก็คุยกับน้องเขาเป็นคนสุดท้าย
ความรู้สึกดีนี้ มันเพิ่มขึ้นทุกวัน ๆ
จนผมเริ่มที่จะอยากจะเป็นเจ้าของ
จากที่ไม่เคยหึงหวง
จนตอนนี้ เริ่มรู้สึกเจ็บ ที่เขาเอ่ยถึงเเฟนเขา
เจ็บทุกครั้งที่เขาไปเที่ยวกับเเฟนเขา เเล้วลงสตอรี่ในเฟส หรือไอจี
เเม้จะไม่ได้รูปคู่ เเต่เเค่ภาพที่ลงเเฟนเขาเป็นคนถ่ายให้ ผมก็รู้สึกเจ็บแล้ว
ซึ่งเขาก็รู้สึกได้ว่า ผมไม่โอเค
หลัง ๆ เขาก็ไม่ค่อยเอ่ยถึงเเฟนเขาให้ผมได้ยิน
เวลาเพื่อนร่วมงานถามถึงเเฟนเขา
เขาก็เเอบมองหน้าผม แบบเกรงใจ
วันหนึ่ง
ผมชวนเขาไปดูหนังด้วยกัน
ผมกลั้นใจจับมือเขา
ปรากฎว่าเขาตัวสั่น มือสั่น
ชักมือออก เเล้วบอกผมว่า
เขาไม่ชิน เขาไม่เคยจับมือใคร
เเม้กับเเฟน ผญ เอง ก็ไม่เคยจับ
นี่เป็นครั้งเเรกที่ถูกจับมือ
จนเมื่ออาทิตย์ก่อน
ผมรู้สึกสับสนกับความรู้สึกของตัวเองมาก
จึงไปดื่มเหล้ากับเพื่อน เพื่อย้อมใจ คุยกับเขาตรง ๆ
ระบายทุกอย่างให้เขาฟัง ในไลน์
ปรากฎว่า เขาเองก็รู้สึกไม่สบายใจเเละทำตัวไม่ถูก
ที่ผมเป็นเเบบนี้ เขายังไม่ชิน เเละขอโทษผม
เขาบอกว่า เขารู้สึกดีกับผมเหมือนกัน
ผมเป็นพี่ที่น่ารัก อยากอยู่ใกล้ ๆ ดูเเลช่วยเหลือกันเเบบนี้
โดยไม่ต้องเป็นสถานะเเฟนก็ได้ ไม่ต้องมีสถานะอะไรก็ได้
เเค่รู้สึกดีต่อกันก็พอเเล้ว
ผมไม่รู้ว่า นี่คือการที่ผมถูกปฎิเสธหรือเปล่า
เเต่ผมก็เสียใจมาก เเต่ในใจเล็กๆ ก็ยังอดหวังไม่ได้ว่า
สักวันเขาอาจจะเปิดใจ
ล่าสุด
ผมได้ยินเขาคุยในวงสนทนากับเพื่อนร่วมงานว่า
สัก 2-3 ปี ค่อยคิดอยากจะมีลูก เเต่งงาน
ผมได้ยิน ก็เจ็บมาก
ผมไม่รู้ว่าเขาพูดทีเล่นทีจริงกับวงสนทนาหรือเปล่า
เเต่ผมเจ็บมาก
ไม่อยากได้ยินชื่อเเฟนของเขา
ไม่อยากรับรู้อะไรที่เกี่ยวข้องกับเเฟนเขาเลยสักอย่าง
ซึ่งเขาเองก็เหมือนจะรู้ว่าผมเองก็มีปฎิกิริยาเหมือนกัน
ทุกวันนี้เขาก็ยังคุยกับผมปกติทุกอย่างนะครับ
ผมพยายามจะ move on ไม่อยากตกอยู่ในความสับสนนี้
กลัวเจ็บไปมากกว่านี้ ถ้าเราถลำลึกไป
ผมอดคิดไม่ได้ว่า
เขาชอบเรา หรือเขาเเค่เฟรนด์รี่
ผมควรจะทำไงกับความรู้สึกนี้ดีครับ ?
มันจะเป็นไปได้ไหมที่เขาจะเปิดใจ ?
ผมสับสนมาก
หาที่ระบาย
เเต่หาไม่ได้เลยครับ
เลยตัดสินใจสมัครพันทิพ
เพื่อหวังว่าจะได้มีพื้นที่ระบาย
เเละขอคำเเนะนำจากเพื่อน ๆ ในนี้นะครับ
ขอบคุณสำหรับคำปรึกษาล่วงหน้านะครับ
รักชายแท้ ยังมีหวังไหมครับ
เรื่องนี้ เป็นปัญหาที่ส่งผลกระทบกับสภาพจิตใจผมมาหลายเดือนเเล้วครับ
ไม่รู้ว่าจะจัดการความรู้สึกนี้อย่างไร รบกวนขอคำแนะนำครับ
ผมเป็นเกย์ครับ มีเเฟนเเล้ว
คบกันมาเข้าปีที่ 4 ทำธุรกิจร่วมกัน
เราเเทบจะไม่เคยมีอะไรกัน อยู่กันเเบบเพื่อนร่วมคิด มิตรร่วมสร้างมาตลอด
ตลอดที่คบกัน ผมก็มีนอกลู่นอกทางบ้าง
เเต่เขาก็ให้อภัยเเละมองว่าที่ผมนอกลู่นอกทาง ก็เพียงชั่วคราว เขาไม่ถือสา
ซึ่งผมเองก็รู้ตัวดีว่า ที่นอกลู่นอกทาง ก็เเค่ชั่วคราว สุดท้ายผมก็เลือกเขาอยู่ดี
เเละเมื่อถึงจุดหนึ่ง ผมก็ไม่มีพฤติกรรมนอกลู่นอกทางอีกเลย
กระทั่งล่าสุด
รับลูกน้องคนหนึ่งมาทำงาน เป็นผู้ชายเเท้
ผมต้องสอนงานเขา เเละต้องดิวงานด้วยกันตลอด
เราสนิทกันไวมากครับ
ตอนเเรกผมก็ไม่คิดอะไร คิดเเค่เพียงพี่น้อง เจ้านาย ลูกน้อง
กระทั่ง เราออกทำงานต่างจังหวัดด้วยกัน
ได้นั่งดื่มเเอลกอฮอล์ด้วยกันทั้งคืน
เราได้พูดคุยกันทุกเรื่อง คุยปรึกษาทุกอย่าง
เเลกเปลี่ยนทัศนคติซึ่งกันเเละกัน
ยอมรับครับว่า เราถูกคอกันมาก
เขาเป็นผู้ชายเพียงคนเดียวที่กล้านั่งดื่มเเละพูดคุยทุกเรื่อง
จนถึงเช้า ซึ่งที่ผ่านมา ไม่เคยมีใครกล้าทำแบบนี้กับผม
เเม้เเต่ตัวเเฟนผมเองก็ตาม ไม่เคยมีโมเม้นต์นี้มาตลอด 4 ปี
น้องคนนี้ สามารถทำให้ผมพูดเรื่องปัญหาที่อยู่ในใจลึกๆ ได้อย่างสบายใจ
เเละเขาก็รับฟัง
ยอมรับครับว่า ผมชอบน้องเขาไปเเล้ว
คืนนั้น ผมเผลอไปหอมเเก้มเขา ก่อนจะเเยกย้ายกันไปนอน หลังจากที่ดื่มกันโต้รุ่ง
น้องเขาก็ขัดขืนนะครับ เเต่ก็ได้หอม ผมรู้สึกดีมากๆเลยครับ
ตื่นเช้ามา ผมกลัวมากๆครับ
กลัวว่าน้องจะโกรธหรือไม่มองหน้าผม
เเต่เปล่าเลยครับ
น้องเขาก็ยังคุยปกติ ทำตัวทุกอย่างปกติหมด
จนทำให้ผมเริ่มมีความหวังว่า
เขาอาจจะมีใจกับผมอยู่บ้าง
เเต่ในใจลึก ๆ
ก็รู้ว่ามันยากมาก
เพราะเขาก็มีเเฟนอยู่เเล้ว เป็นผู้หญิง
แต่จากที่คุยๆกันมา
เขาเองก็อยากจะเลิกกับแฟน ผญ คนนี้เหมือนกัน
ผมเองก็ยิ่งมีความหวัง
และคิดเอาว่า น้องเขาก็เหมือนจะสับสนอยู่
เพราะจากที่คุย ๆ เขาก็ไม่รังเกียจ LGBT
เพียงเเต่เขาอยู่ในสังคมชายล้วนมาตลอด
จบโรงเรียนชายล้วน ชอบดูบอล เเละไม่เคยมีอะไรกับผู้ชายมาก่อน
หลังเลิกงาน
ผมลองชวนเขาไปเที่ยวผับบาร์อยู่หลายครั้ง
เขาก็ยอมไป ไปไหนไปกันตลอด
เเละในผับเเห่งหนึ่ง หลังจากที่ผมเมาได้ที่
ก็เลือกที่จะสารภาพรักกับเขา
ซึ่งเขาก็บอกว่า เขารู้เเล้วว่าผมรักเขา
เเต่เขาไม่ชินกับการที่มีผู้ชายมาชอบ
เพราะอยู่เเต่ในสังคมชายล้วนมาตลอด
ผมเข้าใจเเละคิดว่า
สักวันหนึ่งเขาอาจจะชินเอง
ผมบอกตรงนี้นะครับ
ว่าผมชอบน้อง เเบบไม่ได้หวังอะไรเลย
ไม่ได้หวังเรื่องเซ็กส์ส หรือเงินทอง หรืออะไรเลยครับ
ผมผ่านจุดนั้นมาเเล้ว
ตอนนี้ผมอายุเข้าเลข 3 เเล้ว
ส่วนน้องห่างจากผม 3 ปี
ผมการันตีว่าผมไม่ได้หวังอะไรจากน้องเลย
เเต่รู้สึกดีกับเขามาก ๆ
เพราะเป็นคนเดียวที่รู้สึกว่าคุยด้วยเเล้วสบายใจ
ทุก ๆ เช้า
เขาจะทักไลน์มาเป็นคนเเรก
ก่อนนอนผมก็คุยกับน้องเขาเป็นคนสุดท้าย
ความรู้สึกดีนี้ มันเพิ่มขึ้นทุกวัน ๆ
จนผมเริ่มที่จะอยากจะเป็นเจ้าของ
จากที่ไม่เคยหึงหวง
จนตอนนี้ เริ่มรู้สึกเจ็บ ที่เขาเอ่ยถึงเเฟนเขา
เจ็บทุกครั้งที่เขาไปเที่ยวกับเเฟนเขา เเล้วลงสตอรี่ในเฟส หรือไอจี
เเม้จะไม่ได้รูปคู่ เเต่เเค่ภาพที่ลงเเฟนเขาเป็นคนถ่ายให้ ผมก็รู้สึกเจ็บแล้ว
ซึ่งเขาก็รู้สึกได้ว่า ผมไม่โอเค
หลัง ๆ เขาก็ไม่ค่อยเอ่ยถึงเเฟนเขาให้ผมได้ยิน
เวลาเพื่อนร่วมงานถามถึงเเฟนเขา
เขาก็เเอบมองหน้าผม แบบเกรงใจ
วันหนึ่ง
ผมชวนเขาไปดูหนังด้วยกัน
ผมกลั้นใจจับมือเขา
ปรากฎว่าเขาตัวสั่น มือสั่น
ชักมือออก เเล้วบอกผมว่า
เขาไม่ชิน เขาไม่เคยจับมือใคร
เเม้กับเเฟน ผญ เอง ก็ไม่เคยจับ
นี่เป็นครั้งเเรกที่ถูกจับมือ
จนเมื่ออาทิตย์ก่อน
ผมรู้สึกสับสนกับความรู้สึกของตัวเองมาก
จึงไปดื่มเหล้ากับเพื่อน เพื่อย้อมใจ คุยกับเขาตรง ๆ
ระบายทุกอย่างให้เขาฟัง ในไลน์
ปรากฎว่า เขาเองก็รู้สึกไม่สบายใจเเละทำตัวไม่ถูก
ที่ผมเป็นเเบบนี้ เขายังไม่ชิน เเละขอโทษผม
เขาบอกว่า เขารู้สึกดีกับผมเหมือนกัน
ผมเป็นพี่ที่น่ารัก อยากอยู่ใกล้ ๆ ดูเเลช่วยเหลือกันเเบบนี้
โดยไม่ต้องเป็นสถานะเเฟนก็ได้ ไม่ต้องมีสถานะอะไรก็ได้
เเค่รู้สึกดีต่อกันก็พอเเล้ว
ผมไม่รู้ว่า นี่คือการที่ผมถูกปฎิเสธหรือเปล่า
เเต่ผมก็เสียใจมาก เเต่ในใจเล็กๆ ก็ยังอดหวังไม่ได้ว่า
สักวันเขาอาจจะเปิดใจ
ล่าสุด
ผมได้ยินเขาคุยในวงสนทนากับเพื่อนร่วมงานว่า
สัก 2-3 ปี ค่อยคิดอยากจะมีลูก เเต่งงาน
ผมได้ยิน ก็เจ็บมาก
ผมไม่รู้ว่าเขาพูดทีเล่นทีจริงกับวงสนทนาหรือเปล่า
เเต่ผมเจ็บมาก
ไม่อยากได้ยินชื่อเเฟนของเขา
ไม่อยากรับรู้อะไรที่เกี่ยวข้องกับเเฟนเขาเลยสักอย่าง
ซึ่งเขาเองก็เหมือนจะรู้ว่าผมเองก็มีปฎิกิริยาเหมือนกัน
ทุกวันนี้เขาก็ยังคุยกับผมปกติทุกอย่างนะครับ
ผมพยายามจะ move on ไม่อยากตกอยู่ในความสับสนนี้
กลัวเจ็บไปมากกว่านี้ ถ้าเราถลำลึกไป
ผมอดคิดไม่ได้ว่า
เขาชอบเรา หรือเขาเเค่เฟรนด์รี่
ผมควรจะทำไงกับความรู้สึกนี้ดีครับ ?
มันจะเป็นไปได้ไหมที่เขาจะเปิดใจ ?
ผมสับสนมาก
หาที่ระบาย
เเต่หาไม่ได้เลยครับ
เลยตัดสินใจสมัครพันทิพ
เพื่อหวังว่าจะได้มีพื้นที่ระบาย
เเละขอคำเเนะนำจากเพื่อน ๆ ในนี้นะครับ
ขอบคุณสำหรับคำปรึกษาล่วงหน้านะครับ