ตัวคนเดียว เล่าสู่กันฟังนะ

ผมอายุ21ปี ออกจากบ้านมาตอนอายุ13ปี พ่อแม่เลิกกันแม่ทำงานไม่ได้เพราะมีปัญหาทางจิต พ่อติดพนันติดเหล้า ญาติพี่น้องไม่ค่อยมีถึงมีก็พึ่งพาอาศัยไม่ได้
ในระยะเวลา8ปีที่ผ่านมาค่อนข้างลำบากแต่ก็สนุกท้าท้ายชีวิตดี ท้อบ้างเหนื่อยบ้างแต่ก็รสชาติชีวิตดีแล้วก็ย้ายที่อยู่ไปเรื่อยๆ จนมาเจอโควิด19 ชีวิตก็ต้องหยุดอยู่กับที่จนได้มาคิดทบทวนอะไรหลายๆอย่างเลยกลับมาเรียนก.ศ.น.จน จบ ม.3เป็นที่เรียบร้อย แล้วก็กำลังสอบเทียบGED ซึ่งเหลืออีกแค่วิชาเดียวก็จะจบม.ปลาย อย่างที่หวัง(เราเป็นคนชอบเรียนมากแต่ไม่มีโอกาสเพราะต้องหาเงินมาให้พอใช้จ่ายในทั้งค่าหอค่ารถค่ากิน) แต่ตอนนี้เราเริ่มทำตามฝันก็คือเรียนให้จบ ป.ตรี เพราะเราอยากเอาตัวเองไปอยู่ในสังคมใหม่เพื่อจะได้เปิดโลกใหม่ๆ แต่เป้าหมายในชีวิตเราคืออยากย้ายไปอยู่ต่างประเทศ เพราะว่าอยู่ไทยเราไม่ได้มีอะไรผูกมัดอยู่แล้ว ครอบครัวที่ไม่เคยช่วยเหลือกัน และสำหรับประเทศอื่นมีโอกาสในการใช้ชีวิตสำหรับคนแบบเรามากกว่าที่ไทย