สวัสดีค่ะตามหัวข้อเลยค่ะแต่เราจะขยายความเพิ่มเรามีเพื่อนคนนึงค่ะนามสมมุติจีน จีนเป็นเพื่อนสนิทมากๆของเราเลยค่ะตั้งแต่ป6ตอนนีม2แล้ว ที่โรงเรียนเรามีการแยกห้องค่ะตามระดับชั้นเรากับจีนได้อยู่กันคนละห้อง จีนก็จะทักมาคุยกับเราบ่อยๆหมือนเดิมนั่นแหละค่ะตอนป6เราเป็นคนที่ติดเล่นมากๆพูดไม่รูเรื่องและนิสัยแปลกตลอดเป็นคนติดตลกพอเราขึ้นมัธยมมาเราก็มีทัศนคติที่ดีขึ้นนิสัยเราดูโตขึ้นมาก เพื่อนที่ย้ายโรงเรียนแล้วพอมาคุยกับเราก็บอกว่าเราดูโตขึ้นมาก เข้าเรื่องต่อค่ะเรากับจีนก็คุยกันปกติเลยแต่พอเจอกัที่โรงเรียนเรารู้สึกเกรใจจีนมากๆเราไม่กล้าที่แม้แต่จะชวนจีนคุยชวนจีนพูดเราเงียบมากจนเรารู้สึกผิดแปลกๆเราไม่สบายใจเลยราเกร็งตลอดเวลาเหมือนไม่เคยสนิทกับจีนมาก่อนเลย ทั้งๆที่การที่อยู่กับเพื่อนที่สนิทมันจะสบายใจกว่านี้ไม่ได้เกร็งเป็นตัวของตัวเอง พักหลังจีนเริ่มสนิทกับเพื่อนคนอื่นในห้องมีอะไรก็จะทักหาเพื่อนคนนั้นตลอด นามสมมุติเพื่อนอีกคนคือแย้มล่ะกันนะคะ ช่วงฟหลังจีนมีอะไรก็จะักหาแย้มตลอดไม่ค่อยจะทักหาเราเวลาเราคุยกับจีนแชทจะหนักซ้ายมากค่ะจีนป็นคนชวนคุยกับเราตลอดก็เกร็งบ้างเกร็งกันทั้งคู่เลย ตอนเราคุยกับจีน จีนก็ชอบพูดถึงแย้มบ่อยจริงๆค่ะชอบแคปแชทที่คุยกับแย้มมาให้เราดูค่ะบ่อยมากกก ราเข้าไปอ่านก็ร็สึกเหมือนว่าจีนจะเริ่มสนิทกับแย้มมากกว่าเราการพูดการพิมพ์การคุยมันแสดงออกให้เห็นว่าจีนดูสบายจกว่าเวลาที่คุยกันแย้ม เราอยากรู้ว่าเราควรทำยังไงดีค่ะให้จีนคุยกับเราได้สบายใจเหมือนเดิมไม่ต้องเกร็ง
ทำยังไงให้เพื่อนสนิทกลับสนิทกันเหมือนเดิม