เริ่มเรื่องเลยนะคะ
คือเราทะเลาะกับแฟนแล้วที่นี้ก็พิมคุยกันแบบง้อๆกันอ่ะค่ะ แล้วเย็นวันนึงเค้าก็พิมมาง้อปกติ ทีนี้เราก็เลยมาตอบแชทช้าไปแค่5นาที ย้ำว่า5นาที แล้วเค้าก็หายไปเลย ไม่ทักไม่โทรไม่อะไร จนเราเองก็งงแอบเศร้า เสียใจว่าแบบ เขาจะไม่ง้อฉันหน่อยเหรอ ที่นี้ดึกๆรุ่นพี่ที่ทำงานโทรมาบอกว่าแฟนเกิดอุบัติเหตุ สาหัสมาก ม้ามฉีก แขนหัก เสียเลือดมาก เราช็อคจนแบบไปไม่ถูกน้ำตาไหลออกมาแบบปวดใจเลยอ่ะค่ะ แล้วเค้าก็เข้าไอซียู 3วัน คือไม่มีใครได้เข้าไปเจอไปเยี่ยมเขาเลยนะคะ เพราะช่วงนี้โควิด รพ.ไม่ให้เข้า ต้องรอให้ออกมาอยู่ห้องพักฟื้นก่อน หลังจากออกมาได้แล้ว เนื่องจากเราอยู่ตจว. เราเลยไปไม่ได้บวกกับที่บ้านค่อนข้างเคร่ง (เป็นแค่แฟนยังไม่แต่งงานกันแกเลยถือมากๆ) แต่เราคบกันมา5ปีแล้วอ่ะค่ะ ทีนี้พ่อเขาเลยได้รับอนุญาตให้เข้าไปเฝ้าไข้ลูกชาย แต่รพ.ให้เข้าไปได้คนเดียวและห้ามเปลี่ยนคนเฝ้า ห้ามคนเข้าเยี่ยมด้วย เราที่พยายามโทรถามอาการแฟนมาตลอดกับรุ่นพี่ที่ทำงาน ก็เปลี่ยนมาโทรไปที่รพ. ตอนอยู่ไอซียูวันที่สามเขาดีขึ้น เลยขอหมอคุยกับเขาแบบขอได้ยินเสียงอ่ะค่ะ ความที่ใจเราทรมานเป็นห่วงมาก ไม่สบายใจเลย พอได้ยินเสียงน้ำตามันก็ไหล แบบมันไม่ได้เศร้านะคะไม่ได้สงสาร แต่มันตื่นตันมันแบบ 'เฮ้ยยย แกดีขึ้นแล้วในที่สุด' มันดีใจมีความสุขที่ได้ยินเสียงเขามากๆๆๆ ที่นี้พอออกจากห้องมาพักฟื้น เราก็โทรไปผ่านพ่อเขาค่ะ พ่อเขาก็บอกว่า "ไม่ต้องกังวลนะ หายห่วงได้แล้ว ดีขึ้นมากแล้ว" เราก็ขอฟังเสียงเขาอีกครั้งค่ะ ก็ได้ยินเสียงเขาบอกไม่เป็นไร วันต่อมาเราก็โทรไปอีก ทีนี้โทรตรงไปที่โทรศัพท์เขาเลย เราถามว่าเขาจะกลับมาพักฟื้นที่บ้านมั้ยถ้าออกจากรพ. เพราะกทม.เขาไม่มีญาติเลย แต่ที่บ้านตจว.มีตายายมีป้าน้าอา ทุกคนก็อยากให้กลับมา
เขาตอบ "ไม่"
เรา: แล้วกทม.ใครจะดูแลเธออ่ะ
แฟน: พี่ (ปล.แฟนเราไม่มีพี่สาวหรือญาติคนไหน แต่มีเจ้สาวคนนึงที่สนิทมากที่ทำงาน เราแอบหวงอยู่บ่อยๆแต่ไม่ค่อยพูดค่ะ)
เรา : พี่คนไหน
แฟน : ....
เรา: พี่คนไหนเหรอเธอ
แฟน:...
เรา: เออเเล้วไม่อยากกลับบ้านมาพักฟื้นจริงๆเหรอ
แฟน : ดูสภาพกูด้วย
เรา : ไม่เค้าหมายถึงถ้าได้ออกจากรพ.ไง
แฟน : คิดดูก่อน
เราก็นิ่งไปสักพักอ่ะค่ะ เลยถามเขาเรื่องใหม่ไปเพราะเค้าดูเหวี่ยงๆอาจจะด้วยฤทธิ์ยาหรือเพราะยังปวดแผลใดๆก็แล้วแต่เราพยายามที่จะพูดอารมดีๆไป
เรา : เค้าโทรมาวันละรอบแบบนี้ได้มั้ย หรือว่า รออีก2-3วันค่อยโทรหาเธอใหม่ดี (เป็นการลองเชิงอ่ะค่ะ แบบไม่รู้ว่ารำคาญเรามากมั้ย เพราะในใจเราอยากให้เค้าตอบว่าเอออยากได้ยินเสียงเราทุกวันเช่นกัน คือถ้าเราไม่สบายป่วยแบบบนั้นเราก็อยากได้เสียงแฟนได้ออ้นแฟนอ่ะค่ะ เราเลยลองๆเชิงถามไป )
แฟน : อีก2-3วันค่อยโทรมานะ
เรา : อ๋อ~ โอเคๆงั้น พักผ่อนเยอะๆนะ หายไวไวนะคะ คิดถึงน้าาาาา
แฟน : อื้อ
แล้วก็วาง
คือตอนนี้เรามีทั้งความเป็นห่วง น้อยใจ กระวายกระวาย คือเขามีพ่อดูแลอยู่มันก็ใช่ค่ะหายห่วงไปได้ แต่พอได้ยินจะมีคนอื่นมาดูแล ไม่กลับบ้าน (ถ้าเขากลับมาเราก็จะไปหาเขาได้เพราะบ้านใกล้กันคะ อยู่คนละหมู่บ้านเฉยๆงี้ ไปมาหาสู่ได้ทุกวันเลยถ้าเขากลับมา) แล้วเขาก็ไม่บอกว่าพี่คนไหน ใคร อะไรยังไง แล้วก็สงสัยทำไมเหวี่ยง ไม่คิดจะอยากกลับมาเจอกันเหรอ ไม่คิดถึงกันเหรอ
จริงๆเราคิดจะไปหาเขาที่กทม.นะคะถ้าเขาได้ออกจากรพ. (เพราะรพ.ห้ามเยี่ยมไง แงงง นี่โทรเช็คไปสองรอบคือเข้าไม่ได้จริงๆ พ่อเขาก็บอกเข้าเยี่ยมลำบากขนาดพ่อเขาเองก็ตรวจเอทีเค)
เราอยากไปหาไปเจอไปกอด เราอยากดูแล แม้จะวันสองวันเราอยากไปเจอ แต่ถ้าเขากลับบ้านมันจะได้เจอได้ดูมากกว่าวันสองวันแน่นอนอ่ะค่ะ (ไปแบบเช้า-เย็นกลับ ไม่ได้ค้างบ้านแฟนนะคะ)
แต่คำถามคือ เขาแค่ดูหงุดหงิดเพราะเหนื่อยจากการพักฟื้นใช่มั้ยคะ เราหวงอ่ะค่ะ หวงว่าใครจะมาดูแล แบบนี่แฟนฉัน ถ้าคนนั้นไม่ใช่ครอบครัวเขา เราก็ยิ่งสงสัยอยากรู้มากๆๆๆๆ เราควรทำไงดีคะ ตอนนี้กระกระวาย น้ำตาไหลไปหมด
พอเขาออกจากรพ.คือจองตั๋วบินไปหาเลยดีมั้ยคะ หรือรอฟังว่าเขาจะยังไงก่อน จริงๆอยากบินไปตั้งแต่วันแรกที่ทราบข่าวเลย แต่พี่ที่ทำงาน(ผช.)บอกว่ารพ.ไม่ให้เข้า ไปก็ไม่รู้จะอยู่ยังไง เงินก็มีจำกัด เลยได้แต่รอๆๆๆ ไม่เหนื่อยที่รอเลยนะคะ แต่รู้สึกไม่สบายใจ ห่วงเขามาก และก็กลัวจะมีคนอื่นมาดูแลเขา จนเขาไม่สนใจเราแบบกลัวเขาคิดไปว่า เราไม่ไปดูแลเขาเลยกลัวเขาคิดหาใหม่ กลัวเขาแพ้ความใกล้ชิด(ถ้าคนดูแลคนนั้นเป็นเจ้ผู้หญิงไงคะเราหวงมาก) เราก็อยากไปดูแล อยากให้เป็นชื่อเราออกจากปากเค้าอ่ะค่ะ แบบถ้าไม่ได้เจอไม่ได้ดูแล คือไม่มีความสุขแน่ๆและยิ่งถ้าเขามีคนอื่นคนใหม่ มันก็เจ็บปวดใจมากเลย
ทำไงดีค่ะ มันคิดสัยสนสับเพเหระไปหมดเลย
แฟนเกิดอุบัติเหตุ กระวนกระวาย อยู่คนละจังหวัด ทำไงดีคะ
คือเราทะเลาะกับแฟนแล้วที่นี้ก็พิมคุยกันแบบง้อๆกันอ่ะค่ะ แล้วเย็นวันนึงเค้าก็พิมมาง้อปกติ ทีนี้เราก็เลยมาตอบแชทช้าไปแค่5นาที ย้ำว่า5นาที แล้วเค้าก็หายไปเลย ไม่ทักไม่โทรไม่อะไร จนเราเองก็งงแอบเศร้า เสียใจว่าแบบ เขาจะไม่ง้อฉันหน่อยเหรอ ที่นี้ดึกๆรุ่นพี่ที่ทำงานโทรมาบอกว่าแฟนเกิดอุบัติเหตุ สาหัสมาก ม้ามฉีก แขนหัก เสียเลือดมาก เราช็อคจนแบบไปไม่ถูกน้ำตาไหลออกมาแบบปวดใจเลยอ่ะค่ะ แล้วเค้าก็เข้าไอซียู 3วัน คือไม่มีใครได้เข้าไปเจอไปเยี่ยมเขาเลยนะคะ เพราะช่วงนี้โควิด รพ.ไม่ให้เข้า ต้องรอให้ออกมาอยู่ห้องพักฟื้นก่อน หลังจากออกมาได้แล้ว เนื่องจากเราอยู่ตจว. เราเลยไปไม่ได้บวกกับที่บ้านค่อนข้างเคร่ง (เป็นแค่แฟนยังไม่แต่งงานกันแกเลยถือมากๆ) แต่เราคบกันมา5ปีแล้วอ่ะค่ะ ทีนี้พ่อเขาเลยได้รับอนุญาตให้เข้าไปเฝ้าไข้ลูกชาย แต่รพ.ให้เข้าไปได้คนเดียวและห้ามเปลี่ยนคนเฝ้า ห้ามคนเข้าเยี่ยมด้วย เราที่พยายามโทรถามอาการแฟนมาตลอดกับรุ่นพี่ที่ทำงาน ก็เปลี่ยนมาโทรไปที่รพ. ตอนอยู่ไอซียูวันที่สามเขาดีขึ้น เลยขอหมอคุยกับเขาแบบขอได้ยินเสียงอ่ะค่ะ ความที่ใจเราทรมานเป็นห่วงมาก ไม่สบายใจเลย พอได้ยินเสียงน้ำตามันก็ไหล แบบมันไม่ได้เศร้านะคะไม่ได้สงสาร แต่มันตื่นตันมันแบบ 'เฮ้ยยย แกดีขึ้นแล้วในที่สุด' มันดีใจมีความสุขที่ได้ยินเสียงเขามากๆๆๆ ที่นี้พอออกจากห้องมาพักฟื้น เราก็โทรไปผ่านพ่อเขาค่ะ พ่อเขาก็บอกว่า "ไม่ต้องกังวลนะ หายห่วงได้แล้ว ดีขึ้นมากแล้ว" เราก็ขอฟังเสียงเขาอีกครั้งค่ะ ก็ได้ยินเสียงเขาบอกไม่เป็นไร วันต่อมาเราก็โทรไปอีก ทีนี้โทรตรงไปที่โทรศัพท์เขาเลย เราถามว่าเขาจะกลับมาพักฟื้นที่บ้านมั้ยถ้าออกจากรพ. เพราะกทม.เขาไม่มีญาติเลย แต่ที่บ้านตจว.มีตายายมีป้าน้าอา ทุกคนก็อยากให้กลับมา
เขาตอบ "ไม่"
เรา: แล้วกทม.ใครจะดูแลเธออ่ะ
แฟน: พี่ (ปล.แฟนเราไม่มีพี่สาวหรือญาติคนไหน แต่มีเจ้สาวคนนึงที่สนิทมากที่ทำงาน เราแอบหวงอยู่บ่อยๆแต่ไม่ค่อยพูดค่ะ)
เรา : พี่คนไหน
แฟน : ....
เรา: พี่คนไหนเหรอเธอ
แฟน:...
เรา: เออเเล้วไม่อยากกลับบ้านมาพักฟื้นจริงๆเหรอ
แฟน : ดูสภาพกูด้วย
เรา : ไม่เค้าหมายถึงถ้าได้ออกจากรพ.ไง
แฟน : คิดดูก่อน
เราก็นิ่งไปสักพักอ่ะค่ะ เลยถามเขาเรื่องใหม่ไปเพราะเค้าดูเหวี่ยงๆอาจจะด้วยฤทธิ์ยาหรือเพราะยังปวดแผลใดๆก็แล้วแต่เราพยายามที่จะพูดอารมดีๆไป
เรา : เค้าโทรมาวันละรอบแบบนี้ได้มั้ย หรือว่า รออีก2-3วันค่อยโทรหาเธอใหม่ดี (เป็นการลองเชิงอ่ะค่ะ แบบไม่รู้ว่ารำคาญเรามากมั้ย เพราะในใจเราอยากให้เค้าตอบว่าเอออยากได้ยินเสียงเราทุกวันเช่นกัน คือถ้าเราไม่สบายป่วยแบบบนั้นเราก็อยากได้เสียงแฟนได้ออ้นแฟนอ่ะค่ะ เราเลยลองๆเชิงถามไป )
แฟน : อีก2-3วันค่อยโทรมานะ
เรา : อ๋อ~ โอเคๆงั้น พักผ่อนเยอะๆนะ หายไวไวนะคะ คิดถึงน้าาาาา
แฟน : อื้อ
แล้วก็วาง
คือตอนนี้เรามีทั้งความเป็นห่วง น้อยใจ กระวายกระวาย คือเขามีพ่อดูแลอยู่มันก็ใช่ค่ะหายห่วงไปได้ แต่พอได้ยินจะมีคนอื่นมาดูแล ไม่กลับบ้าน (ถ้าเขากลับมาเราก็จะไปหาเขาได้เพราะบ้านใกล้กันคะ อยู่คนละหมู่บ้านเฉยๆงี้ ไปมาหาสู่ได้ทุกวันเลยถ้าเขากลับมา) แล้วเขาก็ไม่บอกว่าพี่คนไหน ใคร อะไรยังไง แล้วก็สงสัยทำไมเหวี่ยง ไม่คิดจะอยากกลับมาเจอกันเหรอ ไม่คิดถึงกันเหรอ
จริงๆเราคิดจะไปหาเขาที่กทม.นะคะถ้าเขาได้ออกจากรพ. (เพราะรพ.ห้ามเยี่ยมไง แงงง นี่โทรเช็คไปสองรอบคือเข้าไม่ได้จริงๆ พ่อเขาก็บอกเข้าเยี่ยมลำบากขนาดพ่อเขาเองก็ตรวจเอทีเค)
เราอยากไปหาไปเจอไปกอด เราอยากดูแล แม้จะวันสองวันเราอยากไปเจอ แต่ถ้าเขากลับบ้านมันจะได้เจอได้ดูมากกว่าวันสองวันแน่นอนอ่ะค่ะ (ไปแบบเช้า-เย็นกลับ ไม่ได้ค้างบ้านแฟนนะคะ)
แต่คำถามคือ เขาแค่ดูหงุดหงิดเพราะเหนื่อยจากการพักฟื้นใช่มั้ยคะ เราหวงอ่ะค่ะ หวงว่าใครจะมาดูแล แบบนี่แฟนฉัน ถ้าคนนั้นไม่ใช่ครอบครัวเขา เราก็ยิ่งสงสัยอยากรู้มากๆๆๆๆ เราควรทำไงดีคะ ตอนนี้กระกระวาย น้ำตาไหลไปหมด
พอเขาออกจากรพ.คือจองตั๋วบินไปหาเลยดีมั้ยคะ หรือรอฟังว่าเขาจะยังไงก่อน จริงๆอยากบินไปตั้งแต่วันแรกที่ทราบข่าวเลย แต่พี่ที่ทำงาน(ผช.)บอกว่ารพ.ไม่ให้เข้า ไปก็ไม่รู้จะอยู่ยังไง เงินก็มีจำกัด เลยได้แต่รอๆๆๆ ไม่เหนื่อยที่รอเลยนะคะ แต่รู้สึกไม่สบายใจ ห่วงเขามาก และก็กลัวจะมีคนอื่นมาดูแลเขา จนเขาไม่สนใจเราแบบกลัวเขาคิดไปว่า เราไม่ไปดูแลเขาเลยกลัวเขาคิดหาใหม่ กลัวเขาแพ้ความใกล้ชิด(ถ้าคนดูแลคนนั้นเป็นเจ้ผู้หญิงไงคะเราหวงมาก) เราก็อยากไปดูแล อยากให้เป็นชื่อเราออกจากปากเค้าอ่ะค่ะ แบบถ้าไม่ได้เจอไม่ได้ดูแล คือไม่มีความสุขแน่ๆและยิ่งถ้าเขามีคนอื่นคนใหม่ มันก็เจ็บปวดใจมากเลย
ทำไงดีค่ะ มันคิดสัยสนสับเพเหระไปหมดเลย